Toen Renate een vooruitleesactie zag met het nieuwste boek van Heather Morris, moest ze het wel proberen, en ja hoor, ze had geluk. Ze mocht dit boek lezen van Harper Collins Nederland.

- door Renate -

Over De vrouwen van het kamp

Als Singapore in 1942 in handen valt van Japan, smokkelt de Engelse muzikant Norah Chambers haar achtjarige dochter de stad uit en gaat ze aan boord van het koopvaardijschip de Vyner Brooke. Zo ook Nesta James, een Australische verpleegkundige. Enkele dagen later wordt het schip midden op zee gebombardeerd.

Norah en Nesta weten wonder boven wonder de kust van het door Japan bezette Indonesië te bereiken, om vervolgens terecht te komen in het beruchte jappenkamp Palembang op Sumatra. De vrouwen hebben jarenlang alleen elkaar om zich aan vast te houden, maar blijven manieren vinden om hoop te houden. 

Een nieuwe prachtige, ontroerende roman van de auteur van De tatoeëerder van Auschwitz.

Mijn mening

Heather Morris is een auteur waar ik al meerdere boeken van heb gelezen. Ze is de schrijfster van onder andere De tatoeëerder van Auschwitz. Een prachtig boek dat ik 4 sterren gaf. Haar boeken zijn vaak geïnspireerd rond de Tweede Wereldoorlog.

In dit verhaal neemt ze ons, in tegenstelling tot haar eerdere boeken die zich vaak in Auschwitz-Birkenau afspelen, naar het voormalig Nederlands Indië, waar veel jappenkampen waren. Hiermee geeft ze ons een beeld van hoe het leven er daar aan toe ging. Een geschiedenis die vaak veel minder bekend is dan alles rond de Tweede Wereldoorlog in Europa. Het is een hartverscheurend verhaal dat verteld wordt vanuit het perspectief van verschillende vrouwen.

Als de Jappen richting Singapore komen wordt het tijd dat Norah haar man James en zus Ena ook met de boot vluchten. Op de boot maken ze kennis met de Australische verpleegsters waaronder Nesta, niet wetende dat ze zo belangrijk voor elkaar zouden worden.

Als de boot door een bombardement van de Japanse luchtmacht tot zinken wordt gebracht komen Norah en Nesta als enige overlevenden aan op het Eiland Banka, waar ze door de Jappen gevangen worden genomen en in het kamp Muntok terecht komen. Het verhaal wordt chronologisch verteld waardoor je hebt een goed beeld hebt van in welk deel van de oorlog het zich afspeelt. Ook kun je tijdens het lezen duidelijk merken dat de omstandigheden in de kampen steeds slechter worden en dat het echt barbaars was. 

Het is een fictief verhaal maar gebaseerd op ware feiten. Nesta en Norah hebben daadwerkelijk de erbarmelijke omstandigheden in de kampen overleefd. Hun verhaal staat voor de vrouwen die het verdienen om ook hun stem te hebben in de geschiedenis. Vrouwen die hun mannetje stonden en toch steeds probeerden met hun bezetter te praten in de hoop dat hun omstandigheden verbeterden. 

Het is een ontroerend verhaal en ik leefde zo mee met de vrouwen en hun verdriet! Dan gaan, althans bij mij, de tranen gegarandeerd vloeien. Ik hoopte dat alle vrouwen in het kamp de bevrijding zouden halen, hoewel ik natuurlijk wel wist dat dat ijdele hoop was. Ik leefde mee met hun verdriet en ik kan gewoon niet begrijpen dat wij mensen elkaar dit allemaal aan kunnen doen. Het is dan ook belangrijk dat deze verhalen verteld blijven worden.

Het is knap van Morris dat ze het verhaal van deze vrouwen heeft kunnen vertellen en het haar gelukt is om een ander deel van de oorlog en een bredere kijk op de oorlog te geven. De vrouwen zaten drie jaar en zeven maanden in verschillende jappenkampen. 

De fijne en prettige schrijfstijl maakt dat je gauw in het verhaal zit en je zelfs de gruwelijkheden 'gemakkelijk' kunt lezen, waardoor het toegankelijk is voor een breed publiek.
Toch is ze er ook in geslaagd om het verhaal ook hoopvol te houden, er zit enorm veel kracht in al deze sterke vrouwen.

Ook het nawoord is zeker de moeite waard om te lezen. Door het dankwoord van nichten van Nesta en de kleinzoon van Norah gaan de vrouwen nog meer voor je leven en krijg je een beeld hoe ze de oorlog uit zijn gekomen. Door de landkaart en de foto's die in het boek zijn opgenomen ontdek je hoe hun reis is verlopen en hoe de vrouwen eruit zagen.

De vrouwen van het kamp is een heftig maar ook een mooi en hoopvol verhaal. Een verhaal dat verteld moet blijven worden.

Wat vinden jullie van dit soort verhalen? Heeft een van jullie een tip voor een boek dat zich ook in de Pacific afspeelt in de Tweede Wereldoorlog?