Toen ik Terug naar Toscane van Kat Devereaux zag in de lijst met boeken die uit zouden komen, was ik heel nieuwsgierig naar dit verhaal. De cover sprak mij in ieder geval gelijk aan en het lezen van de achterflap maakte mijn interesse nog groter.

- door Renate -

Over Terug naar Toscane

Florence, 1944. De veertienjarige Stella Infuriati is lid van het verzet, zonder dat haar ouders of zelfs haar geliefde broer het weten. Als koerierster brengt ze nieuws, wapens en medicijnen rond. Ze is vastbesloten om na de oorlog een nieuw leven op te bouwen. Maar als er in 1945 vrede komt, is Stella plotseling verdwenen.

In 2019 ontvlucht de Engelse schrijfster Tori MacNair haar kapotte huwelijk en manipulatieve man, en reist naar Florence, de stad waar ze als kind met haar grootmoeder de gelukkigste tijd kende. Als ze, min of meer per ongeluk, meer te weten komt over het leven van haar geliefde oma, brengt dat familiegeheimen aan het licht die terugvoeren naar het leven van een dappere jonge vrouw in de oorlog...

Mijn mening

Ondanks dat ik met wat andere verwachtingen het boek in ging, heb ik er wel van genoten. Na het lezen van de achterflap dacht ik dat de Tweede Wereldoorlog de grootste rol in dit verhaal had. Maar dat bleek niet zo te zijn. Het was eerder een mooi verhaal rond een jonge vrouw die na het overlijden van haar oma naar Florence gaat; de stad waar ze vroeger samen heen gingen. Na haar stukgelopen huwelijk wil ze daar weer een beetje op adem komen en verder schrijven aan het boek waar ze al aan werkte. Het is leuk om te lezen hoe Tori zichzelf weer een beetje terugvindt na alle druk die op haar stond en hoe toxisch haar relatie was.

Kat Deveraux heeft een fijne schrijfstijl waarin je liefde die zijn voor Italië heeft voelt. Je waant je in het kleine fictieve dorpje, maar je ziet jezelf ook al lopen in Florence en de rest van het Toscaanse landschap. Ook krijg je tijdens het lezen wel zin in pasta cacio pepe: een recept met maar een paar ingedrienten wat heel gemakkelijk moet zijn te maken. Ook kun je, zeker als je in Florence bent geweest, dingen herkennen waar Deveraux over schrijft. Florence is sowieso een prachtige stad die een bezoek meer dan waard is.

Hoewel de Tweede Wereldoorlog niet de hoofdrol speelt krijg je wel een beeld van hoe het in de Tweede Wereldoorlog was in Italië. De rol die jonge vrouwen hebben gespeeld in het verzet en hoe er tegen ze aan werd gekeken na de oorlog. Ik had tijdens te lezen echt te doen met de tiener Stella, die actief was in het verzet en na de oorlog als een soort Assepoester werd behandeld door haar ouders. Ook lees je hoe de Nazi's daar huis hielden en hoe het leven al was onder Mussolini.

Het verhaal laat je nadenken over relaties en over hoe andere tegen je relatie aan kunnen kijken. Een relatie die voor jouw slecht is, zien anderen als positief omdat je man of vriend zich voor de buitenwereld beter voordoet dan hij is. Het is mooi dat Deveraux hier middels de relatie tussen Tori en haar ex-man aandacht aan geeft. 

Een klein minpuntje is dat de twee tijdlijnen aan het einde nogal plotseling heel snel bij elkaar waardoor je met een paar vragen blijft zitten. Met na de de relatie tussen Tori en haar moeder, waarvan ik trouwens blij was dat ikzelf niet zo'n moeder had. De rol die zij af en toe iin het verhaal speelde was plotseling helemaal van de baan. Desondanks is het wel een mooi einde, zodat je het boek toch met een goed gevoel dicht kunt slaan. 

Kat Deveraux heeft met dit boek een debuut geschreven dat zeker naar meer smaakt. Hopelijk schrijft ze nog meer van dit soort verhalen, waarin ze kan groeien als schrijver en ze de twee tijdlijnen net iets meer met elkaar in balans weet te brengen. Ik blijf haar zeker volgen!