Wat doe je als een schrijfster waar je fijne herinneringen aan hebt (lees: ze zorgde mede voor de liefde voor het feelgood genre) een nieuw boek uitbrengt? Yes, dan wil je het boek heel heel graag lezen! Helemaal als Fabulous Feelgood partner in crime Amarins het boek tipt in onze zondagse boekentipper. Ik heb het over De brief van tante Rosy, geschreven door Mariëtte Middelbeek. Zou het Sanne inderdaad zo goed zijn bevallen als ze had gehoopt, of werd het een grote teleurstelling?

- Door Sanne -

Over De brief van tante Rosy

Wanneer tante Rosy overlijdt, blijkt dat ze Stefanie niet alleen haar huis en een weiland met oude paarden heeft nagelaten, maar ook haar boekwinkeltje midden in een saai en stoffig dorp. Hoewel haar tante in een brief vraagt haar stadse leven eens onder de loep te nemen en het te verruilen voor het leven in het dorp, ziet Stefanie dat helemaal niet zitten. Ondertussen gebeurt er meer in het saaie dorp dan Stefanie had verwacht. Zo vindt ze oude brieven die een fascinerend liefdesverhaal vertellen en kan ze er toch niet onderuit om de zieke buurman te helpen. Maar dat betekent dat ze ook te maken krijgt met zijn vreselijk verwende kleinzoon én diens bloedmooie vriendin. En dan duikt er een knappe, Engelssprekende man op, met een vreemd contract uit de Tweede Wereldoorlog…

Over Mariette Middelbeek

Mariette Middelbeek (1983) heeft al tientallen feelgood boeken geschreven. In 2006 verscheen haar eerste verhaal. Gevat, grappig, maar vooral een dosis warmte komt je tegemoet wanneer je haar boeken leest. Met veel plezier las (of luisterde!) ik dan ook de eerdere boeken van Middelbeek. Ze stelden eigenlijk nooit teleur, zo hartverwarmend. Verrassend was het dan ook - in ieder geval voor mij - dat vorig jaar bekend werd dat ze nog meer boeken schrijft, in een heel ander genre én onder een andere naam. Als Linda van Rijn schrijft ze namelijk ook spannende verhalen. Een echte alleskunner, die Middelbeek, helemaal als je je bedenkt dat ze naast hedendaagse romans, ook nog historische feelgood boeken heeft geschreven.

Mijn mening

'Vochtige ogen'-materiaal

Het boek is nog maar net begonnen als Stefanie het verdrietige bericht krijgt dat haar tante is overleden. En hoewel je misschien in eerste instantie kunt denken dat een tante verder van je af staat, is al snel duidelijk dat tante Rosy een heel speciaal plekje in Stefanie haar hart heeft. Ze huilt tranen met tuiten en het kost een beetje moeite om niet met haar mee te doen. Het zal niet verbazen dat ik daarmee direct in het verhaal zat en gelijk heel benieuwd was naar de rest van het verhaal. En zonder al te veel van het plot te verklappen, kan ik wel zeggen dat er meer momenten zijn dat de tranen aan de oppervlakte komen. Het zal de zilte zeelucht in het Zeelandse dorp van Stefanie wel zijn...

Heden ontmoet verleden

Eerder schreef ik al dat Middelbeek van alle markten thuis is. Ze schrijft feelgood, maar ook historische romans. Die twee komen in De brief van tante Rosy samen. Als lezer leven we met Stefanie mee als haar tante komt te overlijden en ze naar het dorp in Zeeland vertrekt om zaken met betrekking tot de begrafenis en de erfenis te regelen. Naast deze verhaallijn in het heden, heeft Middelbeek een verhaal uit de Tweede Wereldoorlog in het boek verweven. Anders dan de meeste boeken waarin heden en verleden een rol spelen, heeft de schrijfster er in dit boek voor gekozen amper van tijd en vertelperspectief te wisselen. Enkel een drietal brieven vertellen iets over het verleden, maar verder gebeurt alles in het heden. Ook de zoektocht naar wat er zich in de geschiedenis heeft afgespeeld. Verfrissend en helemaal niet storend dat de historische tijdlijn iets minder belangrijk lijkt in het verhaal.  

Kleurrijk palet

Een van Stefanies hobby's is schilderen. Wanneer haar emoties oplopen, grijpt ze vaak naar haar penseel en schildersdoek. De ene keer beter dan de andere keer weet ze de juiste kleuren te mengen en haar dierbaren op het doek te zetten. Hoewel de schilderskunsten van Stefanie niet een heel grote rol krijgen in het boek, is toch duidelijk voelbaar dat het haar goed past en is het een mooie toevoeging aan het verhaal. Door de gedetailleerde schrijfstijl van Middelbeek, komen de kleuren op het doek tot leven.

Maar het zijn niet alleen de schilderingen van Stefanie die levendig en kleurrijk op jou als lezer overkomen. Wat misschien nog wel veel kleurrijker is, is het palet aan personages. De mensen die een plekje in het boek hebben gekregen zijn zeer divers en Middelbeek heeft daarmee zeker diversiteit aangebracht in De brief van tante Rosy. Niet alleen verschillen de karakters in leeftijd, ook qua geaardheid, herkomst, welstandsklasse en geloof zijn er verschillen te ontdekken. Ook is er een mix van neurodivergente personen in het boek aanwezig. Het zorgt ervoor dat de verhaallijn erg afwisselend en rijk gevuld is. Ik hou ervan!

Boek over boeken

Oelala! Ik denk dat menig lezer van dit boek overweegt om ook een eigen boekwinkel te beginnen. De boekwinkel van tante Rosy en daarna van Stefanie, heeft een prominente plek gekregen in het verhaal. Het is niet alleen een grote schatkist waarin vele boeken te vinden zijn, maar het is vooral ook een warme ontmoetingsplek waar dorpsbewoners naartoe komen en veel meer vinden dan een goed verhaal. Boeken die gaan over boeken hebben bij voorbaat een streepje voor, maar Middelbeek heeft dat op een wel heel toffe manier gedaan.

Conclusie

De brief van tante Rosy is 288 pagina's genieten. De verscheidenheid aan personages, de verhaallijnen uit het heden en verleden die op natuurlijke wijze in elkaar overlopen, de liefde die zich op heel veel verschillende manieren laat zien in het boek... Je kunt er alleen maar van genieten. De fijne manier waarop Mariette Middelbeek personages, situaties en settings weet te beschrijven zorgen ervoor dat je onderdeel bent van het verhaal en alles moeiteloos voor je ziet. Wederom voelde dit boek als een warme deken en ik geef het daarom om vier dikke sterren!