Een feelgood dat zich afspeelt rondom een Engels landhuis. Sanne was gelijk te porren. En zo kwam het dat zij, terwijl het koude winterse weer rondom haar eigen huis hing, ze heerlijk op de bank zat met wat een warm verhaal beloofde te worden. Zouden die verwachtingen zijn uitgekomen en zou ze hebben genoten van De patchworkfamilie van Cathy Bramley?

Korte samenvatting van De patchworkfamilie

Single Gina leidt een gemoedelijk en zorgeloos bestaan en gaat conflicten het liefst uit de weg. Ze runt een kinderopvang vanuit haar gehuurde, knusse cottage aan de rand van landgoed The Evergreens in Derbyshire. Zodra het grote huis samen met haar cottage verkocht dreigt te worden, is Gina vastbesloten om hier een stokje voor te steken. Hierdoor staat ze recht tegenover de knappe vreemdeling die de verkoop regelt. Gooien haar gevoelens voor hem haar plannen overhoop?

Over Cathy Bramley

De uit Engeland afkomstige Cathy Bramley heeft inmiddels tientallen feelgood boeken op haar naam staan. Ze schreef meerdere series, allen met een goede dosis romantiek én humor. Wie op de website van Bramley kijkt, zal opvallen dat nog niet al haar boeken in het Nederlands zijn verschenen, maar er wel héél aantrekkelijk uitzien! Wel verscheen in het Nederlands de serie over Brightside Cove en het los te lezen Zomerzon op het wijndomein.

Mijn mening

• De cover en de titel

De patchworkfamilie verscheen eerder als e-book in vier losse delen, ze werden in deze paperback gebundeld. Een warm welkom, Grote dromen, Een nieuwe kans en Eindelijk thuis hebben elk prachtige covers en laten het verloop van de seizoenen zien. De omslagen zijn echt plaatjes om te zien, net als de cover van de bundel De patchworkfamilie overigens. Toen het boek op de mat viel werd ik gelijk enthousiast door de vrolijke voorkant met zijn kleurrijke illustraties. Met de kou buiten had ik gelijk zin om in dit verhaal te duiken en te genieten van de lente. Want zeg nou zelf, de voorkant ademt toch een en al voorjaar uit?!

De titel zette me wel enigszins op het verkeerde been. Ik verwachtte dat patchwork - dat ik ken als handwerk waarbij vierkante lapjes in een patroon aan elkaar worden genaaid - een rol zou spelen, maar kwam er gedurende het verhaal achter dat het enigszins als metafoor wordt gebruikt. 

• Het verhaal en de personages

Met zijn bijna 500 pagina's is De patchworkfamilie een goed dik boek te noemen en ik moet zeggen; dat beviel me wel. Het verhaal heeft hierdoor genoeg tijd en ruimte om vele personen de revue te laten passeren én ze voldoende uit te diepen. 

Allereerst is er hoofdpersoon Gina. We leren haar kennen op het moment dat ze vrolijk in een restaurant zit terwijl ze met haar ex-man hun scheiding viert. Hier bekroop me een ongemakkelijk gevoel. Gina lijkt wel erg gedwee, maar is ze wel echt oké met de situatie? Al snel voel je dat dit weleens het begin kon zijn van grote veranderingen. Ook haar ex krijgt een rol in het verhaal, net als Gina haar ouders. Maar veel belangrijkere rollen zijn weggelegd voor de oude bewoners van het landhuis waar de cottage die Gina huurt onderdeel van is. De oudjes zijn schattig én eigengereid. Heerlijk! En dan zijn er nog de erfgenamen van het landgoed, een knappe schooldirecteur, dorpsbewoners en niet te vergeten de kinderen van het gastouderverblijf dat Gina aan huis runt. Het is een dolle boel.

Sommige personen komen vluchtig voorbij, anderen uitgebreider, maar dat is overal goed in balans. Geen enkel figuur is overbodig of raak je zat omdat ze te lang blijven plakken. Nee, iedereen bij elkaar zorgt voor een bont geheel en maken samen één warme deken. Dit is vooral toe te schrijven aan Gina. Met haar warme en zorgzame karakter helpt ze iedereen die het nodig heeft en zorgt ze voor onderlinge verbondenheid. De eenzame ouderen bloeien op als Gina met de kinderen van haar opvang op bezoek komt, de senioren op hun beurt leren de kinderen brood bakken of helpen de kleintjes met fruit plukken. Het is één grote warme familie. De uitspraak 'It takes a village to raise a child' gaat in dit boek zeker op.

Natuurlijk is het niet alleen maar rozegeur en maneschijn en is er ook het nodige aan kommer en kwel toegevoegd aan het boek. Gina voelt zich helemaal thuis in haar cottage, maar dreigt te moeten verhuizen. Net zoals haar oude buren die in het landgoed wonen. Ze is vastberaden om het landgoed te behouden en er zo voor te zorgen dat niemand hoeft te verhuizen, maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Daarnaast maken ook de andere personages het nodige aan tegenslag mee, maar ook hiervoor geldt dat alles in balans is. Er is voldoende diepgang zonder dat het over de top is, maar het zorgt wel voor een levendig geheel.

• De schrijfstijl

De omgeving van het landgoed, alle kleurrijke personages en de persoonlijke groei die ze doormaken worden door Bramley zorgvuldig besproken. Het verhaal komt helemaal tot leven door haar manier van schrijven en het is vanaf het eerste moment genieten geblazen. Je zult je zeker op het landgoed wanen en je thuisvoelen bij de patchworkfamilie. Naast serieuzere thema's als verlies en rouw, familie en vriendschap, weet Bramley ook de nodige humor aan het boek toe te voegen. En het zal niet verbazen; ook hierin heeft de schrijfster een goede balans weten te vinden.

Conclusie

De patchworkfamilie is een hartverwarmend, soms hartverscheurend verhaal dat vele harten zal stelen. Het boek kent diepgang, humor, verdriet en romantiek. En allemaal beschreven met de vloeiende pen van Cathy Bramley. Kortom; Een heerlijke feelgood roman die zeker de moeite van het lezen waard is. Ik geef het daarom 4 sterren!

Ik hoop dat er nog meer boeken van Bramley in het Nederlands zullen verschijnen, niet op de minste plaats The lemon tree café dat gaat over Gina's vriendin Rosie en haar café in hetzelfde Derbyshire. I want more! 

Heb jij weleens iets van Cathy Bramley gelezen? Spreekt De patchworkfamilie je aan?