We genieten massaal van een lange, lome zomer en daar horen natuurlijk van die fijne feelgoods bij waarmee je even lekker kunt ontspannen en je in een andere wereld kunt wanen. Speciaal voor onze pagina schreef een aantal feelgood auteurs een zomerverhaal.

Vandaag is het de beurt aan Suzanne Peters. We legden haar vijf vragen voor om haar (nog) beter te leren kennen.

Wie is Suzanne in 3 woorden?

Creatief, doorzetter, koppig.

Wat is je favoriete schrijfplek?

Ik schrijf het meeste op de bank thuis of tijdens mijn jaarlijkse schrijfweek in Frankrijk. Al ga ik ook regelmatig naar een café of bibliotheek om daar te typen. Afwisseling van omgeving helpt me erg goed. Soms zit ik vast met schrijven, dan pak ik mijn laptop in, stap ik in de auto en ga ik heel ergens anders schrijven.

Waar haal je je inspiratie vandaan?

Ik haal mijn inspiratie echt overal vandaan. Iets wat ik hoor of lees kan al voor een beginnend idee zorgen. Voor mij is wandelen ook een goede manier om inspiratie op te doen. In mijn boeken gebruik ik vooral veel actuele of maatschappelijke thema’s. Die haal ik meestal uit documentaires, social media discussies of nieuwsberichten die ik interessant vond.

Wanneer is een boek voor jou geslaagd?

Als ik een boek schrijf: Wanneer ik er een goed gevoel bij heb als ik het heb uitgewerkt.

Als ik een boek lees: als ik een soort gevoel krijg van ‘dit had ik willen schrijven’.

Welke vraag zou je heel graag willen beantwoorden, maar is je nog nooit gesteld?

Ik heb eerlijk geen idee. De enige vraag die ik kan bedenken is iets als ‘Mogen wij je boek vertalen?’, maar die zal een interviewer niet zo snel stellen.

Ochtendzon

Door Suzanne Peters

Lia staarde naar de opkomende zon aan de overkant van het water. Het was half vijf in de ochtend en ze was de enige die hier in het park was. Ze zat op het bankje en genoot van alle stilte om zich heen. Zelfs de ganzen maakten amper geluid.

Ongeveer een maand geleden was ze hiermee begonnen. Ze stond extra vroeg op, om van alle rust en stilte te genieten, nog voordat ze naar haar werk ging en haar drukke dag weer begon. Het had iets magisch, om al actief te zijn, terwijl iedereen nog op één oor in bed lag. Ze merkte dat ze sinds ze dit deed, meer rust in haar hoofd had en de hele dag zelfs helderder kon denken.

Het was nu midden in de zomer en de afgelopen dagen steeg het kwik tot rond de dertig graden. Overdag was het niet uit te houden, maar 's ochtends? Ja, dan was het prima vertoeven hier aan de rand van de vijver.

Lia kwam bijna nooit iemand tegen. Heel af en toe zag ze eens iemand met de hond, of reed er in de verte een auto. Meestal was ze alleen.

"Zo, jij bent er vroeg uit."

Lia schrok op uit haar gedachten. Hoe had ze de man die nu aan kwam lopen niet gehoord? Hij had een driedagenbaardje, droeg een donkerblauw shirt en een korte broek. Op zijn kuit zag ze een grote tatoeage staan.

"Klopt," antwoordde ze. Ze glimlachte naar hem. Best een aantrekkelijke vent, moest ze toegeven.

Hij keek naar de opkomende zon. De lucht had een mengeling van verschillende tinten blauw. "Wauw," zei hij. "Ik begrijp waarom je hier bent gaan zitten."

"Het is prachtig," beaamde ze.

"Mag ik erbij komen zitten?"

Lees hier het zomerverhaal van Suzanne Peters

Op donderdag 26 juli hebben we weer een nieuw zomerverhaal voor je. Dan is het de beurt aan Anneke Kleine Staarman.

Heb je een zomerverhaal gemist? Hier vind je een overzicht van alle zomerverhalen terug.