Trouwen? Dat ziet lady Cordelia helemaal niet zitten. Maar haar broer George is vastbesloten dat Cordelia op zoek moet gaan naar een huwelijkspartner. Ze besluit een verstandshuwelijk te sluiten en vindt een geschikte kandidaat in Phillip Pemberton, de baron van Stafford.

Een verloving volgt en alles lijkt in orde, totdat Cordelia in aanraking komt met inspecteur Cedric Caine, de halfbroer van de baron. Hij vindt haar niet het type voor zijn broer en zij vindt hem een vrijpostige vent.

Als Cordelia betrokken raakt bij een zaak die Cedric onderzoekt, kan ze hem niet op afstand houden. Langzamerhand begint ze te twijfelen. Is Phillip wel de juiste man om mee te trouwen?

Mijn mening

Ik las eerder al Perfect & Imperfect als Feelgood Friday Tussendoortje met een enigszins, zeker voor die tijd, recalcitrante hoofdpersoon. Ook in Suiker & Schijn is hoofdpersoon Cordelia allesbehalve het prototype van een volgzaam adellijk meisje dat mooi zit te wezen. Met haar hoekige trekken voelt ze zich ook allesbehalve mooi, dus de kans dat ze een echtgenoot vindt die haar op waarde weet te schatten, schat ze niet erg hoog in. De beweegredenen van Cordelia voor het verstandshuwelijk zijn direct duidelijk, maar waarom zou haar aanstaande dat ambiëren? Hoewel Philip Pemberton zelf niet aan het woord komt, wordt dat door de perspectiefwisselingen naar huisarts Oliver Cullen en inspecteur Cedric Caine langzaam maar zeker duidelijk. Tussen alle relatieperikelen door spelen brutale diefstallen die te maken hebben met een goede doelen stichting. Cedric is ervan overtuigd dat Cordelia het volgende slachtoffer zal worden en stelt alles in het werk om haar daar voor te behoeden. Een leuke afwisseling die het verhaal een vleugje spanning geeft.

Hoewel de titel en de cover anders doen vermoeden is het zeker geen zoetsappig romantisch verhaal, hoewel liefde in verschillende vormen wel als rode draad door het verhaal loopt en de personages met elkaar verbindt. Door meerdere maatschappelijke thema's toe te voegen, slaagt Babel erin om wat diepgang in het verhaal te creëren. In een kort verhaal is het altijd lastig om personages zich te laten ontwikkelen en dat gebeurt ook nu maar mondjesmaat. Hoewel er levensveranderende keuzes worden gemaakt, blijft hun ontwikkeling beperkt. Dat doet niets af aan het leesplezier. Babels soepele schrijfstijl leest gemakkelijk en het verhaal kent een evenwichtige opbouw tot het eindplot waarin Cordelia uiteindelijk toch met de liefde van haar leven voor het altaar staat. Dat ontrolde zich opeens wel supersnel en gemakkelijk en niet zo heel geloofwaardig. Het zorgde in ieder geval wel voor een leuke twist in het verhaal en een happy end op meerdere fronten.