Hoewel we stieken inmiddels wel toe zijn aan een paar regenachtige dagen, blijven we massaal genieten van een lange, lome zomer. En daar horen natuurlijk van die fijne feelgoods bij waarmee je even lekker kunt ontspannen en je in een andere wereld kunt wanen. Speciaal voor onze pagina schreef een aantal feelgood auteurs een zomerverhaal.

Vandaag is het de beurt aan Wendy Brokers. We legden haar vijf vragen voor om haar (nog) beter te leren kennen.

Wie is Wendy in 3 woorden?

Kletskous, dagdromer en chaoot.

Wat is je favoriete schrijfplek?

Thuis heb ik sinds een half jaar een eigen hoekje/bureau, tussen wat gevulde boekenplanken. Ik kan echter ook prima met mijn laptop op de bank of bed zitten met kussens in mijn rug na grondige installatie.
En op de camping (voorseizoensplaats of tijdens de zomervakantie waar dan ook) in een campingregisseursstoel onder de luifel of in de voortent, shocking klem in een hoek tegen het oventje voor de afbakbroodjes aan.

Waar haal je je inspiratie vandaan?

Overal. Dat klinkt saai, maar het is echt zo (en is in het echt veel minder saai dan het klinkt!).
Op de fiets van of naar de basisschool, in de supermarkt, onderweg naar mijn werk in de auto, bij het horen van een liedje, bij het horen van een conversatie of ik er nu bij betrokken ben of niet, etc.
Als die radertjes eenmaal beginnen te draaien, zijn ze niet meer te stoppen. Soms heb ik maar één woord of zin nodig. Eigenlijk is het leven om me heen één grote inspiratiebron!

Wanneer is een boek voor jou geslaagd?

Als ik met een pot thee en een plak chocola binnen handbereik met mijn benen op de bank en een niet storen-bordje op de deur op kan gaan in een verhaal. En als ik datzelfde kan doen voor lezers van mijn hersenspinsels, heb ik het dus goed gedaan.

Welke vraag zou je heel graag willen beantwoorden, maar is je nog nooit gesteld?

Welk verhaal van je zou je verfilmd willen zien en waarom? (denk groot :-))

Een duwtje in de rug

Door Wendy Brokers

‘Bedoelt u dat ik alleen moet?’
‘Lieverd, ik heb vannacht niet goed geslapen en ik heb last van mijn heup. Ik heb hier een briefje en het gel…’
‘U weet waarom ik niet alleen wil,’ onderbrak Elske haar.
‘Dat weet ik en normaal gesproken gaan we ook altijd samen, maar nu…’ Oma liet een stilte vallen.
‘Kunt u de boodschappenbezorgdienst niet inschakelen? U weet toch hoe de online Appie werkt? Daar heeft u afgelopen winter ook gebruik van gemaakt toen ik… ik bedoel, toen u…’ Er welde iets in Elske op dat verdacht veel op het begin van een paniekaanval leek.
‘En weer verrimpelde tomaten, bruine bananen en melk die nog maar twee dagen houdbaar is ontvangen? Mij niet gezien.’ Resoluut schudde oma Diny haar hoofd, maar de blik in haar ogen verzachtte. ‘Het gaat echt goed, kind, en daarbij komt dat ik niet altijd een buffer voor de buitenwereld ben. Eens moet je door die zure appel heen. Laat mensen maar denken en kletsen. Wij weten beter. Je bent prachtig.’

Makkelijker gezegd dan gedaan. Elske zette oma’s fiets - een verrassend hip rood ding met een grote mand voorop waar ze nu haar portemonnee uithaalde - op slot voor de supermarkt. Ze weigerde op te kijken. Ze wist wat ze dan zag. Ze was ze allemaal beu: de openlijke nieuwsgierigerds, de emotionele meelevers en de verschrikte wegkijkers.

Lees hier het zomerverhaal van Wendy Brokers

Op donderdag 7 augustus hebben we weer een nieuw zomerverhaal voor je. Dan is het de beurt aan Karin van Delft (vriend van de Feelgood Club).