Zoals jullie weten speelt romantiek een grote rol op ons roze feelgoodplekje hier op Hebban. Dol zijn we op romans, historisch of hedendaags, met steamy scènes of juist met een zwaarder karakter. Maar wie ons een beetje kent weet ook dat we het niet schuwen om vreemd te gaan. En vorige week, deden we dat zelfs een week lang!

-Door Sanne-

Geen idee of onze partners hier ook mee lezen, maar wees gerust, echt buiten de deur hebben we niet gegeten. Nee, alles draait hier immers om boeken. Maar naast die o zo vertrouwde feelgood, lezen we ook weleens iets anders. Een thriller, jeugdavontuur of literair werk. Er is weinig waarvoor we niet te porren zijn. En als er dan zo'n leuk initiatief als dat van boekhandel De Vries Van Stockum voorbij komt, dan staan wij al snel te springen. Marieke, Helma en Sanne deden dan ook mee aan de leesclub die de boekhandel uit Haarlem organiseerde. Van 8 tot en met 12 maart lazen wij elke dag een kort verhaal waarvan wij vooraf niet wisten in welk genre het zou vallen. 

De eerste dag van de leesclub. De pakjes werden ingepakt bezorgd. Stonden jullie om 5 uur op om het eerste boek open te maken? Was je blij verrast?

Marieke: Euh, nee. Ik ben meestal wel vroeg, maar niet zo vroeg, het was 7 uur of half 8 denk ik. Eenmaal uitgepakt wist ik niet wat ik ermee aanmoest, maar ben onbevangen begonnen met lezen. 

Helma: Haha, nee hoor, zo vroeg was ik niet uit de veren. Maar het was wel het eerste wat ik deed toen ik uit bed kwam. Ik was wel verrast door de titel. Het was een boekje dat ikzelf nooit gekocht zou hebben. 

Sanne: Van Joris Luyendijk heb ik jaren geleden, toen ik in Egypte was geweest, Een goede man slaat soms zijn vrouw gelezen. Ik vond Luyendijk erg boeiend schrijven, hij gaf me een kijkje in een andere wereld die voor mij niet snel toegankelijk zou zijn. Ondanks zijn fijne schrijfstijl, heb ik daarna geen nieuw werk meer gelezen, dus ik was aangenaam verrast toen ik dit boekje opende.

Wat vonden jullie van Kunnen we praten?

Marieke: Luyendijk weet op een toegankelijke wijze moeilijke materie leesbaar te maken. Over de financiële wereld weet ik weinig, maar ik was verrast dat het zo vervlochten is met de politiek. Ik ben dus zeker wat wijzer geworden. Toch was het niet echt een boek voor mij. Ik heb het afgesloten met 3***.

Helma: Zijn schrijfstijl is heel toegankelijk. Heel veel dingen die hij in het boekje behandelt weet je eigenlijk wel, maar het was verhelderend om het allemaal weer even op het netvlies te krijgen. Hoewel het boekje al in 2017 is verschenen, is het nog steeds heel actueel. Hij heeft het indertijd geschreven om de dialoog op gang te brengen. Het is alleen jammer dat hij, zoals hij dat zelf aangeeft in het filmpje op de verdiepingspagina, hier niet in geslaagd is. Van mij krijgt het boek 3***.

Sanne: Zoals Luyendijk thema's als politiek, economie en immigratie bespreekt vond ik erg goed. Hij is kritisch, maar probeert ook de dialoog te openen om hem op andere zienswijze te krijgen. Mij heeft het aan het denken gezet, zo met de aanstaande verkiezingen, en ik wil zeker meer gaan lezen. Wel vond ik het boek ergens een verkapte manier om zijn andere boek Het kan niet waar zijn aan te prijzen en ook miste ik een constructieve oplossing of een alternatief voor waar hij zo kritisch over is. Maar misschien is dat ook niet aan hem, maar is het doel het aan de kaak stellen van bepaalde zaken. Ik geef het boek 3*** sterren.

Na het boek van Luyendijk is het boekje dat we vandaag uit mogen pakken wel iets heel anders. Van non-fictie naar ... ja wat is het eigenlijk? Een roman? Zijn jullie tevreden met wat je vandaag hebt uitgepakt?

Marieke: Ja zeker, tevreden. Dit boekje sprak me veel meer aan. Backman is een van mijn favoriete schrijvers en toch was ik er nog nooit aan toe gekomen om dit korte verhaal te lezen. Het was meer dan welkom.

Helma: Ik was heel blij met dit boekje. Mijn eerste kennismaking met Backman. Ik was zeer benieuwd of zijn schrijfstijl mij zou bevallen. De cover was in ieder geval al veelbelovend. Alleen die monsterlijke sticker! Daar heb ik toch altijd zo'n hekel aan. Die eraf krijgen had nogal wat voeten in aarde, maar het is uiteindelijke gelukt.

Sanne: Wederom was ik aangenaam verrast. Toen ik het pakje openmaakte en de lieve cover zag met de oudere man en een jongen op het bankje, de zachte kleuren en de hyacinten, vroeg ik me eerst af of dit misschien een jeugdboek was. Ik ken nog geen andere boeken van Fredrik Backman en ook dit boekje ken ik niet, dus ik ga er open in. Wel verwacht ik een aangrijpend verhaal omdat het me doet denken aan mijn eigen vader die overleed vlak voor ik zou bevallen van mijn jongste zoon, nadat hij jaren leed aan Alzheimer.

Het tweede verhaal van deze week, En toen werd de weg naar huist steeds langer, is nogal anders dan het eerste. Was dit een boek dat je zelf uit had kunnen kiezen?

Marieke: Ja dit had ik zeker zelf gekozen. Ik vraag me nu af waarom ik het toch niet eerder heb opgepakt. Het was warrig lezen, maar gedurende het verhaal wordt wel duidelijk waarom dat is. Al lezende krijg je zo een goed idee hoe het moet zijn voor iemand die Alzheimer heeft, die leeft constant in een warrige wereld die steeds kleiner wordt. Echt goed gedaan. 4**** 

Helma: Als ik het in de boekhandel had zien liggen, had ik het zeker opgepakt. Of ik het ook gekocht zou hebben weet ik niet. Op zich heb ik niet zo heel veel met dementie en Alzheimer. Maar wat een prachtig boekje was dit. Heel mooi hoe Backman de warrige wereld waarin de hoofdpersoon steeds meer terecht komt, terug laat komen in de opbouw van het verhaal. Ik ga zeker meer van Backman lezen. Ik geef het boek 4****.

Sanne: Eerlijk gezegd verbaasde het me dat ik het nog niet kende. Boeken over dit thema hebben al snel mijn aandacht. Op basis van de cover en de omschrijving van het verhaal had ik het zeker opgepakt. Toen het verhaal mooi bleek te zijn en het voor mij herkenbare quotes bevatte was het al snel goed. Ik geef het boek 4****.

Verrassing! Vandaag treffen we weer een heel ander boek dan zijn voorgangers aan. Wat vinden jullie van de keuze van boekhandel De Vries Van Stockum tot nu toe?

Marieke: Het is zeer gevarieerd en opnieuw is er vandaag een boekje dat ik wel ken, maar nooit heb gelezen. De DVVS challenge bevalt tot nu toe erg goed, vooral het feit dat je elke dag een cadeautje open mag maken!

Helma: Tot nu toe ben ik heel tevreden. Het is gevarieerd en ik lees nu boeken die ik anders waarschijnlijk niet gelezen zou hebben. En ja, elke dag een cadeautje, dat is op zich al een feest.

Sanne: Ik vind het tot nu toe erg leuk. Vooral de afwisseling vind ik goed gekozen en deze eerste drie boeken zijn dan ook een fijne toevoeging aan mijn boekenkast. Ik moet nog twee pakjes afwachten, maar ik vind het nu al succesvol. Van mij mogen ze dit nog een keer organiseren, juist omdat ik titels tref die ik niet kende.

Ik denk dat we wel kunnen zeggen dat we met De kleine prins een klassieker in handen hebben. Kenden jullie het al? Hoe was jullie leesbeleving?

Marieke: Ik kende de titel, maar het het nog niet eerder gelezen. In mijn kast stond een kringloopgelukje: De kleine prins in een combi uitgave met de Engelse en Duitse vertaling. Voor 60 cent gekocht. In het Nederlands leest toch wel makkelijker. 
Nu met plezier en aandacht gelezen en hoewel ik lang niet alles uit het boekje heb gehaald wat er waarschijnlijk inzit, vond ik het wel een mooi en lieflijk geschreven verhaal. Ik zag bij de verdieping een trailer van een animatiefilm, die ga ik zeker kijken binnenkort. Het boekje krijgt 3***

Helma: Ik kende de titel natuurlijk wel, maar ik heb het boekje nooit gelezen. Misschien ben ik nu een enorme cultuurbarbaar, maar ik moet eerlijk zeggen dat het niet helemaal aan mij besteed was. Ik vond het wel een lief boekje met liefelijke tekeningen, maar waarschijnlijk miste ik de diepere lagen. Ik heb eigenlijk meer genoten van het enthousiasme van Erik van Muiswinkel die het boekje heeft vertaald. Ik zal zeker proberen aanwezig te zijn bij de lezing die hij beloofd heeft te geven. Voor nu krijgt het boekje 3***.

Sanne: Ik kende het verhaal. Ik leerde het jaren geleden kennen toen ik met mijn kinderen een verfilming in de bioscoop zat. Het werd een van onze favorieten. 1,5 jaar geleden las ik de hervertelling van Mark Janssen en Tiny Fisscher, welke ik ook heel mooi vond. Het origineel kende ik tot vandaag nog niet, maar ik vond het erg mooi. Maar net als met de eerdere vertellingen van het verhaal blijft er iets aan me knagen: "Ben ik nog kind genoeg om het goed te kunnen begrijpen?" 4****

De een na laatste dag al weer. Vandaag is Marieke onze gastvrouw in het café. Wat vinden jullie van de opzet waarbij je elke dag een boek leest en dat in de avond met anderen bespreekt in een leesclub?

Marieke: Ja het is 'mijn' dag, en ik zat flink in de zenuwen, want het boekje was ver buiten mijn comfortzone. Hoe krijg ik dat ooit in een interessante discussie? Maar de angst bleek ongegrond. De eerste vraag over de titel en over vooroordelen werd met veel reacties beantwoord. Dus dat was erg fijn.
Het is een ontzettend leuke opzet en leerzaam en gezellig ook. Wat mij betreft voor herhaling vatbaar. (zijn er dan wel genoeg 'kleine' boekjes?).

Helma: Ik vond de opzet erg leuk, maar wel behoorlijk intensief. Ik vond dat De Vries Van Stockum ook erg veel aandacht aan de verdiepingspagina's had besteed. Hierdoor kreeg je ook een stukje achtergrond mee en dat maakte deze week in combinatie met de leesclub nog interessanter. Compliment voor de boekhandel!

Sanne: Het was voor mij al een lange tijd geleden dat ik meedeed aan een leesclub. Ik vind in mijn huidige leven door werk en een jong gezin niet frequent genoeg tijd om in een leesclub te neuzen. Ik vond het jammer als ik dan als spuitelf achter de discussie aanhobbelde. Dat voel ik deze week ook een beetje, zeker omdat er ook nog avonden met afspraken zijn (jeej, ik mag weer naar de kapper en losgekneed worden bij mijn masseuse!). Toch blijf ik het fenomeen waarbij we met elkaar hetzelfde boek lezen en daarna van gedachten wisselen erg leuk.

Vandaag lezen we We moeten allemaal feminist zijn zijn van Chimamanda Ngozi Adichie. Wat vonden jullie van dit dunne boekje?

Marieke: Het boekje is me enorm meegevallen. Het is een bewerking van een TED talk over feminisme. Met veel voorbeelden, humor en mogelijke oplossingen was het zeer interessant om te lezen. Ik wil de TED talk nog een keer bekijken. Het boekje krijgt 3***

Helma: Opnieuw een boekje dat ik zelf nooit uitgekozen zou hebben. Ik denk dat ik er eerder voor gekozen zou hebben om de TED Talk te bekijken waarin Chimamanda de lezing geeft. Het las prettig weg, er zat voldoende humor in, maar ook veel voorbeelden over hoe vrouwen nadelig worden bejegend ten opzichte van de mannen. Haar voorbeelden kwamen vooral uit haar geboorteland Nigeria en dan ben ik toch wel blij dat ik als vrouw in Nederland woon. Ik vind het lastig om te waarderen. Omdat het onderwerp belangrijk is zou ik 5**** willen geven, maar als ik kijk naar de literaire kwaliteiten blijf ik steken op 3***. Dus ik heb er uiteindelijk voor gekozen om er geen sterrenwaardering aan te hangen.

Sanne: Toen ik het pakje opende, was ik aangenaam verrast. Ik was gelijk nieuwsgierig naar het niet al te dikke boekje. Wel was ik enigszins teleurgesteld toen het een gebundelde toespraak bleek te zijn. Toch wilde ik het lezen. Adichi's standpunt over feminisme en gendergelijkheid is zo helder en treffend. Heel waardevol! Ook de schrijfstijl vond ik prettig doordat het vloeiend was en je aan de hand van voorbeelden werd meegenomen in de wereld van zowel Afrikaanse als Amerikaanse mannen en vrouwen. 4****

De laatste dag is al weer aangebroken. Hoe was deze leeservaring voor jullie? Was het echt vreemdgaan?

Marieke: Eigenlijk lees ik vanalles. Zo las ik al diverse non-fictie boeken voor Hebban recensies, dus echt 'vreemd' was het niet. Maar dag 1 en dag 4 waren toch boeken die ik niet zelf zou hebben uitgekozen. Toch een beetje vreemdgaan dus, zeker gezien het feit dat ik het laatste jaar toch weer voornamelijk fictie lees.

Helma: Het voelde niet als echt vreemdgaan, omdat ik eigenlijk wel alle genres lees. Een non-fictie boek op zijn tijd weet ik ook wel te waarderen. De boekjes op dag 1 en 4 zou ik zelf nooit gekocht hebben. Maar als echt vreemdgaan voelt het niet. Misschien eerder een beetje als flirten.

Sanne: Nee, voor mij niet. Ik lees redelijk divers en sta voor alles open. De thema's uit de boeken, liefde, vriendschap, verlies, maar vooral over het leven, is heel vertrouwd. De romans en feelgood boeken die ik lees, staan er vol mee! Ik vond het een heerlijke week.

Het laatse boekje, Het kleine meisje van meneer Linh, kenden jullie het al? Wat is jullie mening over dit korte verhaal van Philippe Claudel?

Marieke: Het boekje kende ik al. Er staat al een exemplaar in mijn kast en dat zijn er nu twee (verschillende cover). Het is een prachtig verhaal, waarbij je op het verkeerde been wordt gezet, maar als je eenmaal weet wat er speelt is het hartverscheurend. Ik heb het niet opnieuw gelezen en ook niet meegegaan met deze dagdiscussie, omdat ik en weekendje weg was en er geen tijd voor had.

Helma: Omdat ik deze dag de leesclubcoördinator was, had ik het stiekem al eerder uitgepakt om vragen voor te bereiden. Ik kende ook deze titel nog niet, dus ik ging er volkomen blanco in. Maar wat een prachtig, ontroerend en hartverscheurend boekje. Ik leefde zo mee met meneer Linh en zijn vriend meneer Bark. Ze spreken elkaars taal niet, maar ze waren met elkaar verbonden door hun verdriet. Deze vriendschap werkte helend voor allebei. De schok over wat meneer Linh heeft meegemaakt, komt pas eigenlijk helemaal op het eind, waardoor dit boekje nog lang in je gedachten blijft.

Dit was het dikste boekje waar je echt wel even voor moest zitten. Daardoor kwam de discussie over het boekje wat traag op gang, maar ging door in het weekend, waardoor er uiteindelijk toch nog een interessante discussie volgde.

Sanne: Ik kende het nog niet, maar ik had er wel veel lovende verhalen over gehoord. Ook dit laatste boek was een welkome verrassing. Het was wel iets dikker dan zijn voorgangers, ik had het dan ook niet dezelfde dag al uit, maar dat gaf niet. Het verhaal over meneer Linh die zijn vertrouwde vaderland verruilt voor een koud en onbekend land waar hij de taal niet spreekt en geen mensen kent, vond ik erg aansprekend. Ondanks het wat trage karakter, nam het me wel helemaal mee. Ik kan haast niet geloven dat het een kort verhaal was.

De boekjes werden over het algemeen goed door ons ontvangen. We kunnen stellen dat het best leuk is om af en toe eens de koffer in te duiken met iets dat onbekend is. We zijn aangenaam verrast! Doen jullie dat weleens? Blind een boek oppakken dat je niet kent?