Bij Fabulous Feelgood krijgen we af en toe de vraag voorgelegd of we een boek vooruit willen lezen. En wat is er nu leuker dan een boek al lezen nog voordat ie uit is gekomen? Toen Kok Boekencentrum ons benaderde of we mee wilden doen met de blogtour rondom het nieuwe boek De kaart naar ons eiland van Valerie Fraser Luesse, konden we dan natuurlijk ook geen nee zeggen. Renate, Helma en Mandy besloten in het boek te duiken en vandaag lees je wat zij ervan vonden.

- door Mandy, Renate en Helma -

Over De kaart naar ons eiland

De vijftienjarige Peyton Cabot groeit op in een welgesteld gezin. Wanneer zijn vader gebroken en verslaafd thuiskomt na de Tweede Wereldoorlog, komt echter de ware aard van zijn familie naar boven. Op aansporen van zijn moeder besluit Peyton de fietstocht te maken die zijn vader ooit maakte. Tijdens deze tocht leert hij niet alleen zijn vader beter kennen, maar ook zichzelf.

De fietstocht van Peyton gaat van St. Augustine via de kust van de Atlantische Oceaan naar Key West. Onderweg maakt Peyton veel dingen mee en ontmoet hij allerlei bijzondere en kleurrijke mensen. Leuke en spannende gebeurtenissen wisselen elkaar af terwijl hij ondertussen kennismaakt met vele aardige, maar ook onaardige mensen. Als wij in dezelfde situatie zouden zitten, waar zouden we dan voor kiezen als dat kon? We hebben een aantal dilemma's op een rijtje gezet. Welke keuze zouden wij zelf maken?

Dilemma's

Een nachtje met oom Julian doorbrengen of een nachtje in de cel slapen?

Oom Julian is de boeman van het verhaal: een bekrompen en haatdragende man die het leven van iedereen maar in het bijzonder dat van Peyton en zijn moeder Kate zuur maakt. Voordat Peyton op de fiets stapte, kreeg hij van de plaatselijke politieman een aanbevelingsbrief mee om een politiecel als overnachtingsplaats te gebruiken. Altijd handig als je geen geld hebt om een hotel te betalen.

Mandy: Hoewel ik niet graag opgesloten zit, denk ik dat ik een nachtje in de cel nog steeds prefereer boven een nachtje met oom Julian. Wat een vreselijke man. 

Helma: Die keuze is niet zo moeilijk: een nachtje cel! Ik zou nog geen uur in het bijzijn van oom Julian willen doorbrengen. Wat een verschrikkelijke, egoïstische, haatdragende en met zichzelf ingenomen man, zeg. De manier waarop hij beslag probeert te leggen op het beheer van het familiekapitaal is bijna schokkend.

Renate: Makkie, dat wordt een avondje in de cel, want die oom was vreselijk. Wat een onaardige man, elke minuut zou er een te veel zijn. De cel lijkt mij ook niet echt alles maar toch beter dan een avondje met Julian.

Alligators bevrijden of door een storm op zee varen?

De avonturen van Peyton zijn niet alleen afwisselend, maar ook behoorlijk spannend. Zo biedt hij de helpende hand bij een bevrijdingsactie van alligators. Met gevaar voor eigen leven snijdt hij de touwen door waarmee de vervaarlijke bekken van meterslange alligators zijn dichtgebonden. Een andere keer trotseert hij als kapitein van een schip metershoge golven tijdens een zware storm op zee.

Mandy: Ik ga voor alligators bevrijden. Niet alleen is het een nobele daad van Peyton, maar ik denk ook dat ik met de alligators iets meer kans van overleven heb. Ik heb nog nooit gevaren en zou zo ten onder gaan in de storm.

Helma: Ik zou het liever allebei niet doen. Als ik in zo'n storm op zee waar Peyton mee te maken krijgt terecht zou komen zou ik met man en muis vergaan. Dus er zit niets anders op dan te kiezen voor het bevrijden van de alligators. Ik ben zelf ooit in Florida op een alligator farm geweest, maar gelukkig is de tijd dat ze de bekken dichtbonden om op de rug van een alligator op de foto te gaan verleden tijd.

Renate: Poeh wat een moeilijke keuze, Ik heb ooit op school een kamp gehad op een zeilboot en zelfs zonder storm en wind werd ik erg misselijk door de deining. Alleen het idee al om in de storm te varen zorgt voor zoveel spanning dat het mij geen goed idee lijkt. Dan maar alligators bevrijden. Dat vind ik ook een mooiere zaak. Mooie beesten, al zou ik dat wel echt heel spannend vinden. Zo maak je nog eens wat mee.

Meevliegen als copiloot of meerijden als navigator in een raceauto? 

De bekendheid van Peyton als 'de fietsende jongen' zorgt ervoor dat hij kan overnachten op een luchtmachtbasis. Vliegen brengt herinneringen terug aan zijn jaarlijkse uitje met zijn vader. Als een van de piloten een testvlucht moet maken, mag Peyton meevliegen in het gevechtsvliegtuig, waarmee zijn grote droom werkelijkheid wordt. Daarvoor fungeerde hij al als navigator in een raceauto om een coureur de helpende hand te bieden bij een race.

Mandy: Ik ben het type met beide benen op de grond, maar ik hou wel van actie en snelheid. Ik zou in dit geval zeker voor de raceauto gaan. Vliegen is niet aan mij besteed.

Helma: Ik ben geen held met vliegen, dus laat mij maar als navigator in een raceauto meerijden. Jaren geleden had ik de kans om mee te vliegen met de Fokker Four toen ik eindredacteur was van het personeelsblad van Transavia. Toen ik hoorde dat er loopings, spins en nog veel meer enge stunts op het programma stonden, heb ik die kans maar overgelaten aan een van de redactieleden. Hij kwam wel ongeveer groen uit het vliegtuig, maar heeft wel de tijd van zijn leven gehad.

Renate: Meevliegen als copiloot, dat lijkt mij echt heel gaaf. Vliegtuigen vind ik sowieso erg leuk. Ik mag er graag naar kijken en ze komen hier ook genoeg over dus kan ze vaak genoeg zien. Je kan ook zoveel zien vanuit de lucht, dus deze keuze is snel gemaakt. Plus ik hou echt totaal niet van autorijden. Het is dat ik voor mijn werk moet.

Aanschuiven bij mama Eva of bij tante Gert? 

Twee van de liefste vrouwen uit het verhaal, die je in je eigen leven zou willen hebben: de no nonsens tante Gert die onvoorwaardelijk van je houdt en mama Eva met haar uitgebreide liefdevolle familie, bij wie je altijd welkom bent, want waar er vijftien eten, kan de ene ook nog wel bij. 

Mandy: Laat mij maar eten bij tante Gert. Het lijkt me een lieve en wijze vrouw. Ik hou wel van gezelligheid, maar niet van al te grote groepen. Ik denk dat het aan tafel bij tante Gert precies gezellig genoeg is, maar niet al te druk. En ze heeft een kat, haha. 

Helma: Die is gemeen. Moet ik echt kiezen? Ik wil gewoon bij allebei! Maar als het dan echt moet, ga ik voor mama Eva. Ik hou van gezellig samen eten met de hele familie als een soort Italiaanse mama. In deze tijd mis ik dat echt. Mama Eva heeft een groot hart die iedereen in haar armen sluit. Maar daarna ga ik gewoon heel stiekem ook naar tante Gert.

Renate: Ze zijn allebei echt heel leuk en lief, maar als ik dan echt moet kiezen ga ik toch naar mama Eva. Het lijkt me echt zo'n vrouw waar je je gelijk thuis voelt. Ook was ze erg zorgzaam en zorgde gelijk dat Peyton wat te eten kreeg. Het eten bij mama Eva leek mij trouwens ook veel lekkerder. Ik kreeg er tijdens het lezen gewoon trek in. Lekker kruidig Zuid-Amerikaans eten, lijkt mij lekker.

Een roadtrip maken op een fiets of met een boot? 

De heenreis naar Key West legt Peyton fietsend af. De terugreis legt hij varend af, terwijl mij verschillende boten voor de eigenaars naar een andere bestemming brengt. 

Mandy: Lastig wel. Op een fiets kun je veel meer aanschouwen. Je kunt makkelijker ergens stoppen, gewoon je fiets aan de kant zetten en rondkijken in een stadje, maar vanaf het water beleef je alles toch wel op een hele andere manier. Ook word je minder moe op een boot. Ik zou denk ik voor de unieke ervaring van een boot gaan. Maar dan niet op een open oceaan, ik wil wel een beetje langs de kust blijven.

Helma: Ik neem de zadelpijn voor lief en kies voor de fiets. Vanaf het water kan je niet door alle dorpjes en ontmoet je niet al die bijzondere mensen die Peyton ontmoet. Enige voorwaarde is wel dat ik het mag doen op mijn elektrische fiets. Daarmee trotseer ik zonder problemen weer en wind en is een berg van de categorie vijf ook een eitje.

Renate: Heel makkelijk. Ik ga dus echt niet in een boot zitten als het niet hoeft, of ik moet heel veel reispilletjes nemen. Dus het wordt de fiets, geen straf want ik vind fietsen heel leuk, je ziet ook zoveel van je omgeving. Wel hoop ik dat de roadtrip dan vooral vlak is want heuvels en bergen zijn alleen leuk bergaf. Ook heb je veel meer kansen op leuke ontmoetingen met andere mensen in de dorpjes waar je langs en door heen rijdt.

Het boek in drie woorden

Mandy: Verrassend, avontuurlijk, liefdevol 

Helma: Verrassende coming-of-age roadtrip

Renate: Avontuurlijk, ontroerend, lief

Conclusie en sterren

Mandy: In eerste instantie lijkt De kaart naar ons eiland een verhaal over een fietstocht die een jonge jongen maakt ter nagedachtenis aan zijn vader, maar het boek heeft me enorm verrast. Peytons vader stond erom bekend een lange fietstocht te hebben gemaakt toen hij jong was. Peyton besluit dezelfde fietstocht te maken om hem zo beter te leren kennen. Het verhaal is heel fijn geschreven, de schrijfster neemt je echt mee op reis en schrijft heel boeiend en beeldend. Peyton leert door in de voetstappen van zijn vader te treden veel over wie hij zelf is en waar hij voor staat. Naast een echte coming of age roman is het ook een liefdesroman. Ik kan veel vertellen over het boek, maar als ik het in een zin moet omschrijven: het boek is gewoon een feestje om te lezen! Klik hier voor de volledige recensie. 4**** 

Helma: In een vlotte en tot de verbeelding sprekende schrijfstijl vol sfeertekening neemt de auteur je mee op reis door een deel van Florida. Via de open blik van de vijftienjarige Peyton bekijk je het leven terwijl hij van de ene bijzondere ontmoeting naar de andere fietst en hij vriendschappen voor het leven sluit. De kleurrijke personages en de tot de verbeelding sprekende avonturen houden het verhaal, ondanks belangrijke levenslessen en zwaardere thema’s als rouw, luchtig en afwisselend, waardoor De kaart naar ons eiland vooral een avontuurlijke roadtrip naar volwassenheid is om met volle teugen van te genieten. Klik hier voor de volledige recensie. 4****

Renate: Een verhaal wat ik echt met heel veel plezier heb gelezen. Na het lezen van de achterflap was ik erg benieuwd naar het verhaal van de roadtrip van Peyton en Peyton heeft mij helemaal voor zich gewonnen. Het was een mooier verhaal dan ik op voorhand had verwacht. Soms was het misschien een beetje over de top, maar dat stoort tijdens het lezen totaal niet. Het is gewoon een heel fijn, liefdevol en avontuurlijk verhaal. Een verhaal met een lach en een traan, dat je veel leesplezier geeft. Klik hier voor de volledige recensie. 4****  

We zijn benieuwd naar jullie antwoorden op de dilemma's. Welke keuzes zouden jullie maken? Laat het ons hieronder weten.