Deze week was het dan eindelijk zover, het laatste deel! De afgelopen vier weken lazen we Zeven perfecte dagen van Rosie Walsh in een feuilleton. Net zoals de afgelopen weken was het weer verschrikkelijk om te moeten wachten tot we terug mochten lezen. Onze eindconclusie? Die lees je hier. 

- door Lore -

Verder lezen! 

Na die gigantische cliffhanger van deel twee stonden we allemaal te popelen om meteen verder te lezen. Iedereen pakte dit anders aan.

Helma: "Ik heb me met moeite ingehouden en gewacht tot ons verslag van deel II geplaatst was, maar ik ben direct daarna het boek ingedoken en gelezen tot ik echt naar mijn nieuwe opdracht moest vertrekken voor de overdracht. Direct na thuiskomst heb ik het boek uitgelezen."

Mandy: "Kon ik eerder tussendoor nog even pauze nemen, in dat laatste deel moest en zou ik gewoon weten hoe het af zou lopen en dus zat er maar een ding op: doorlezen."

Janneke: "Ondanks de enorme cliffhanger van deel II, heb ik na het lezen toch even een paar dagen pauze genomen van dit boek. Niet omdat het niet goed was, maar het tegenovergestelde juist! Ik zat er zo in en wilde graag verder lezen, maar ik wilde het verhaal ook niet uit hebben."

Lore: "Ik had het moeilijk met wachten tot het verslag. Het was een ware marteling na de cliffhanger. Ik ben het niet gewend om het lezen van een boek te spreiden over verschillende weken en deze keer was het gewoon verschrikkelijk. Ik had dit boek meteen in één avond willen uitlezen. "

Renate: "Dit is eigenlijk gewoon zo'n boek wat je achter elkaar uit moet lezen, ondanks dat het natuurlijk helemaal geen thriller is, wordt je continu door de schrijfster op het verkeerde been gezet, elke keer als je denkt ja zo zit het, zit je er naast."

Eddie

In dit laatste deel worden we verrast met een ander perspectief. Ineens lezen we het verhaal vanuit het perspectief van Eddie. Hierdoor wordt de stijl van het verhaal iets anders. 

Sanne:  "Na het vorige deel is er een kentering gekomen in het boek, de stijl is anders. Na de waterval waarin we te pletter zijn gestort, kabbelen we nu even verder vanuit het perspectief van Eddie. Met deze bijzondere opbouw van het boek, maakt Walsh er een uniek geheel van."

Nathalie: "Het laatste gedeelte wordt nog spannender, maar er komt ook even rust in het verhaal. Een vertraging. En het perspectief gaat nu vanuit Eddie. Maar wat is er nou precies gebeurd in het laatste hoofdstuk van het vorige deel? Eddie weet het uiteraard al helemaal niet. Maar hij heeft wel één grote angst."

Janneke: "Zonder te veel te spoilen moet ik nog even zeggen dat het verhaal bijzonder goed is opgebouwd. Deel I is echt een kennismaking met de personages, in deel II kom je in een achtbaan aan emoties terecht met een aantal flinke verrassingen en in deel III wordt het verhaal afgerond. Wat ik zo fijn vind aan deze opbouw is dat het verhaal totaal niet afgeraffeld wordt, maar dat er echt de tijd wordt genomen voor alle delen van het verhaal."

Marieke: "Het perspectief verandert, ineens is het verhaal van Eddie, zijn worsteling met zijn gevoelens en de zorgen die hij zich maakt over zijn moeder. Daarbij de aandacht die zijn moeder nodig geeft, wat een enorm beslag op hem legt. Het geeft wel goed weer hoe Eddie in het leven staat na Sarah, maar de spanning van het verhaal valt een beetje weg."

Diana: "Stond ik toch even met mijn bek vol tanden toen het verhaal weer anders verliep dan ik dacht. In het eerste stuk van deel III weet je het zeker; het is niet goed afgelopen. Je leeft met Eddie mee, maar weet ook dat het niet klopt."

Helma: "Om geen spoiler weg te geven, vertel ik niets over de uitslag van die enorme cliffhanger uit deel II. Dat zou echt jammer zijn als je het boek nog gaat lezen! Dus 'my lips are sealed'. En dan heb ik natuurlijk wel direct een probleem, want alles wat ik wil vertellen over dit deel is eigenlijk te veel. Het enige dat ik kwijt wil is dat in dit deel Eddie aan het woord is en we meer over hem te weten komen en zijn relatie met zijn moeder en krijgen we duidelijkheid over de brieven."

Conclusie

Diana: "Voor mij was Zeven perfecte dagen en heel fijn leesavontuur. De spanning, het op de verkeerde been zetten en het mooie verhaal hebben me gepakt. Voor mij een van de beste boeken van 2018 tot nu toe."

Marieke: "Een bijzonder boek, met een mooi onvoorspelbaar verhaal over echte liefde die je op de meest onverwachte momenten kan overkomen. Dan is het de kunst om het vast te houden, maar echte liefde overwint veel, heel veel."

Mandy: "De schrijfster speelt voortdurend met haar lezers en zet je af en toe flink op het verkeerde been. Aan het einde komen alle verhaallijnen samen en worden alle losse eindjes samengevoegd. Ik vind het boek een dikke aanrader. Het is romantisch, emotioneel, niet voorspelbaar. Iedereen moet het gewoon lezen!"

Helma: "Het enige dat ik nog kan zeggen is: Lees dit boek en je weet het!"

Renate: "De schrijfstijl van Rosie Walsh heb ik als heel fijn ervaren, alleen al dat het een straf was om niet gelijk verder te lezen zegt genoeg."

Janneke: "Ik kan niet wachten op de volgende Rosie Walsh. Zeven perfecte dagen was het eerste boek onder haar eigen naam, maar ik kwam erachter dat ze al vier andere boeken heeft geschreven onder de naam Lucy Robinson. Die komen ook zeker op mijn lijstje!"

Lore: "Dit verhaal weet je mee te nemen naar de wereld van Sarah en Eddie. Walsh weet perfect hoe ze haar lezers kan meenemen in het verhaal en compleet met verstomming doen staan. Zeven perfecte dagen is een geweldig boek. Ik kan niet anders dan het aan iedereen aan te raden!"

Nathalie: "Wat een mooi verhaal is dit. Dit is zo’n boek waarin alles klopt, waarin je af en toe op het verkeerde been wordt gezet, waar heerlijke drama in zit. Maar waar ook een mooie heftig thema in zit en uiteraard een vleugje Feelgood. Ik ben fan van dit boek."

Sanne: "Zonder al te veel weg te geven is het een boek waarin je je kunt inleven in het verdriet van anderen, wil je weten of alles goed afloopt en hoop je zo dat de liefde alles overwint, maar betwijfel je of dat wel kan. Dit zorgt ervoor dat het boek binnen de kortste keren uit is. Warning: dit is geen boek om in stukken te lezen, haha."

Dit was het laatste deel van de Zeven perfecte dagen feuilleton. De eindconclusie is heel duidelijk, lees dit boek! We raden ook aan om het meteen te lezen en het niet te verspreiden over vier weken. Hier hebben we allemaal hard mee afgezien. 

Ben je benieuwd naar onze andere verslagen? Het verslag van deel Ia lees je hier, deel Ib hier en deel II hier. 

Komt 7 perfecte dagen ook op jouw lijstje te staan?