De Feelgoodclub houdt wel van een uitdaging. Zo houden we social media-kanalen in de gaten, evenals de brochures van de uitgeverijen. Want als er dan wat bijzonders voorbij komt, dan doen ze daar graag aan mee.

Zo kwam het boek Zeven perfecte dagen van Rosie Walsh ook onder de aandacht bij de dames. Een boek, 10 delen? Een feuilleton? Daar wilden ze wel meer van weten. En ja hoor, het boek wordt in 10 losse delen uitgebracht en op het einde is het boek compleet.

In die vorm lazen we al het feuilleton van Shana Gray: Krijtstreep en Lippenstip, elke week 1 deel uit het boek, dat was onderverdeeld in maandag tm zondag. We vonden dit zo leuk om te doen, dat we besloten hetzelfde te gaan doen met Zeven perfecte dagen alleen doen we het iets anders. We lezen het niet in tien delen maar in vier delen. Eerst even kort waar het boek over gaat. 

Zeven perfecte dagen - Rosie Walsh

Zeven perfecte dagen. En toen verdween hij. Een liefdesverhaal met een geheim in het hart Stel je voor dat je een man ontmoet, een geweldige man, en zeven dagen met hem doorbrengt. Aan het einde van deze week ben je er zeker van: dit is hem, de Grote Liefde. En hij denkt hetzelfde. Er is geen twijfel mogelijk.

Dan gaat hij op reis en belooft je dat hij zal bellen, nog vanaf het vliegveld. Maar hij belt niet. Hij laat niets horen. Je vrienden zeggen dat je hem moet vergeten, maar je weet dat ze ongelijk hebben. Er moet iets gebeurd zijn, er moet een reden zijn voor zijn stilte, voor zijn verdwijning.

En stel je nu eens voor dat je gelijk hebt. Er is een reden, maar die kun je niet veranderen. Want die reden, dat ben jij…

We delen het boek op in vier delen

Zoals hierboven beschreven gaan we het even anders doen. Het boek bestaat uit drie delen en is dus niet zo eenvoudig op te splitsen in de tien delen die als feuilleton worden uitgegeven. We besluiten om het te lezen in vier stukken. Deel 1a en 1b, deel II en deel III. 

Vanaf vandaag lees je elke woensdag een artikel over deze delen. We laten jullie meeleven met onze leesavonturen in Zeven perfecte dagen!

Zitten jullie er klaar voor? Hier volgt het verslag van deel 1a (t/m pagina 93)

Boek ontvangen

Na het ontvangst van het boek hadden we direct zin om te gaan lezen. Het is dan ook wennen dat we een boek in vier delen opdelen en dus niet te snel mogen gaan. Dit zijn een paar indrukken toen we het boek in ontvangst namen.

Renate: “Ik was gelijk vanaf het begin nieuwsgierig naar het verhaal. Vooral de titel maakte mij nieuwsgierig en ik had zin om te gaan lezen.”

Janneke: “Ik was direct onder de indruk van de cover. Zo simpel maar zo mooi. Prachtig lettertype en al die kleurtjes. Ik vind het echt heel mooi. Springt meteen in het oog.”

Helma: “Toen ik las waar het verhaal over ging was ik direct enthousiast. Gelukkig spreek ik niet uit ervaring, maar het lijkt me afschuwelijk dat iemand helemaal niets meer van zich laat horen, terwijl jij denkt dat je je soulmate hebt gevonden. Ik zou ook denken dat er iets verschrikkelijks gebeurd moet zijn en zou me doodongerust voelen.” 

De opbouw

In het verhaal wordt er afgewisseld met het heden en teruggekeken naar die zeven perfecte dagen die Sarah met Eddie doorbracht.

Lore: “We komen stelselmatig te weten wat er gebeurd is in de zeven dagen die Sarah en Eddie samen hadden. Tussendoor zijn er ook nog wat brieven van Sarah aan Eddie. In bepaalde situaties in het heden komen we erachter dat er in het verleden heel wat dingen gebeurd zijn voordat Sarah naar het buitenland vertrok.”

Marieke: “Je krijgt veel informatie, ook vanuit flashbacks en er zijn een soort brieven aan Eddie opgenomen in het boek. De lengte van de hoofdstukken variëren en dat is best fijn.”

Renate: “Ik vond het fijn dat het verhaal ook gewoon zo pats boem gelijk begon. Geen enorme opbouw maar gewoon gelijk beginnen. Ik vind het ook leuk dat er af en toe een terugblik is naar een van die perfecte dagen en ze klinken inderdaad helemaal perfect.”

Schrijfstijl

De schrijfstijl van Rosie Walsh werd niet bij iedereen in eerste instantie als positief ervaren. Maar uiteindelijk was het even wennen.

Mandy: “Ik moest even wennen aan de schrijfstijl. Er zaten wat lastige woorden in en wat langere beeldende zinnen. Toen ik eraan gewend raakte, kwam ik ook meteen veel beter in het verhaal.”

Nathalie: “De schrijfstijl vind ik mooi. Mooie zinnen en mooi beeldend. De discussies zijn sterk en laten je kennismaken met de personages.”

Janneke: “Ik vond vooral de afwisseling tussen beschrijving en dialogen erg prettig. De interesse om verder te lezen wordt steeds opnieuw gewekt omdat ze kleine hints geeft die te maken hebben met gebeurtenissen in het verleden.” 

Personages

In het eerste deel zijn de belangrijkste personages geïntroduceerd. En vooral de ontmoeting tussen Eddie en Sarah met het blatende schaap heeft veel indruk gemaakt.

Sanne: “De schrijfstijl vond ik in het begin wennen. Zonder al te veel uitleg begint het verhaal. Relaties tussen personen worden niet uitgelegd, je weet niet goed wie wie is en hoe verbanden liggen. Daardoor voelt het alsof namen op je af worden gevuurd en is het lastig personen uit elkaar te houden.”

Diana: “Ik moest erg lachen om de ontmoeting bij de schapen en heb na dit eerste deel het meest met Sarah en Tommy. Tommy is gewoon eerlijk en dat mag ik in een personage. En Sarah, ik snap haar wel - ook al zal ze voor velen misschien naïef overkomen. Ik weet dat ik hetzelfde zou doen als zij deed om Eddie te vinden. Bijna op elke actie af. En dat maakt een boek fijn lezen, maar soms ook confronterend.

Nathalie: “Ik zie Eddie al helemaal voor me, met dat blatende schaap praten als Sarah voorbij loopt.”

Vragen

Na het lezen van dit eerste deel willen we eigenlijk alleen maar zo snel mogelijk verder. Want we blijven met een hoop vragen zitten.

Helma: “Na het lezen van het eerste deel zit ik vooral met vragen. Wat is er gebeurd op school dat ze haar vroegere schoolvriendinnen Mandy en Claire niet wil zien? En wat is er jaren geleden gebeurd met haar zusje? En wie zijn de ik en de jij in de brieven? En vooral waar is Eddie gebleven? Ik ga snel verder lezen.”

Marieke: “De eerste 93 pagina’s leveren vooral veel vragen op. Wat is er vroeger op school gebeurd, wat is het met haar zusje gebeurd, en wat is er met Eddie gebeurd. Dit eerste stuk is dus vooral kennis maken met de personages en het uitzetten van de vraagstukken.”

Nathalie: “Ik vind af en toe wel dat Sarah te veel met haar hoofd in het verleden zit. Maar ik heb een gevoel dat we deze informatie wel echt nodig gaan hebben voor het verhaal. Informatie die nog niet helemaal volledig is en vragen oplevert. En die vragen maken dat ik verder wil gaan lezen.”

Sanne: “Ik ben nu al heel erg benieuwd naar hoe het afloopt. Mijn hersens proberen constant oplossingen en verklaringen te vinden, zonder al te veel resultaat. Is het heel erg als ik stiekem alvast het laatste hoofdstuk lees?”

Mandy: “Ik heb een vermoeden dat er iets met haar zusje is gebeurd dat tekenend is voor het verhaal, dus daar ben ik ook benieuwd naar.”

Conclusie

Marieke geeft een goede conclusie na het lezen van dit eerste deel: “Tot nu toe ben ik positief over het verhaal, leuke personages en genoeg te ontdekken over het verleden, zowel kort als langer geleden. Op naar de rest van deel één.”

Dat was het voor deel 1a. Wij gaan snel verder lezen en volgende week woensdag lees je het vervolg. Ben je al nieuwsgierig geworden?