Afgelopen zaterdag was het Zin boekenevent in Amsterdam in het Polanentheater, met schijvers en voor lezers. Marieke van We love Feelgood en Harriet van We love Lit hadden zich beiden opgegeven voor deze middag. Hoe het is geweest? Je leest het hier.

 -door Marieke-

Het was niet een middag die precies past in het We Love Feelgood plaatje. De boeken die voorbij kwamen passen vaak meer richting de literatuur dan binnen het feelgood genre. Aan de andere kant, de workshops die werden gegeven waren genre-onafhankelijk, en de basis ligt toch bij boeken lezen en schrijven. Bovendien verliet ik het Polanentheater met een leuke goodiebag en een goed gevoel. Feeling good? Dan toch maar een blog-verslag van een interessante middag.

Wat is Zin?
Zin is een tijdschrift met toegankelijke, maar diepgravende verhalen, bijzondere interviews met inspirerende mensen, karaktervolle columns, vrolijke tips en actuele achtergrond, met als gemene deler de liefde voor de tweede helft van ons leven. (bron zin.nl)

Ik heb geen abonnement, maar ik volg Zin wel op Facebook. Nog voor ik bij de club van 10 kwam, had ik me al ingeschreven op het Zin Boekenevent, welke zou worden gehouden op maandagmiddag 13 februari 2017. Op het programma stonden drie workshops, waarvan je twee mocht kiezen, o.a. 'recensie schrijven'. Helaas bleek een maandagmiddag niet een hele geschikte middag en het hele event werd verplaatst naar zaterdag 6 mei. Helaas veranderde ook het programma en ook de workshops.

6 mei 2017 het Boekenevent

Na een aardige wandeling vanaf het station was het theater prima te vinden (dankzij google maps). Een klein theater in een woonwijk, waarvan je aan de buitenkant niet kan zien dat het een theater is, maar waar binnen nostalgische gevoelens worden opgeroepen van de oude tijd.

Hier trof ik Harriet, en we zijn samen vooraan gaan zitten. Het was geen massale toestand, zo'n 60-70 dames (en enkele heer) sloten zich achter ons aan. Nathan Vos, hoofdredacteur van Zin opende de middag. Hij sprak kort met Persis Bekkering. Sophie Zijlstra en Francine Oomen, de drie dames die deze middag de workshops zouden geven.

Persis Bekkering

Zij is recensent bij de Volkstrant voor literatuur en klassieke muziek. Ze leest 2-3 boeken per week voor het werk als recensente, maar ze leest ook boeken voor bepaalde evenementen. Als ze met schrijvers praat moet ze wel de boeken hebben gelezen.

Niet alle boeken zijn goed, ook slechte komen voorbij. Dat is niet leuk, maar het is belangrijk om eerlijk te blijven en met goede argumenten die mening te onderbouwen. Het blijft toch altijd een kwestie van smaak.

Zelf schrijft ze ook. Haar boek Een heldenleven, gaat over een violist die perfectie nastreeft.
Over het geven van sterren (1-5) zegt ze dat ze af en toe een vijf sterren boek in handen heeft, meestal is ze dan zo verliefd op het boek, dat ze verder niet meer kan nadenken.

Persis Bekkering gaf deze middag 2 x een workshop "kritisch lezen". Harriet is daarbij geweest. Je kan haar verslag hier lezen. 

Sophie Zijlstra

Zij is een schrijfster van boeken die vaak gaan over vrouwen, met één uitzondering. Drie boeken hebben een basis van een historische gebeurtenis, en haar laatste boek is een roman.

(Mevrouw Couperus, Margot, Protifars vrouw en de verlossing van Liesbeth Bede).

Sophie Zijlstra geeft lessen in schrijven, als ervaringsdeskundige, want 'alles wat je tegen kan komen als schrijver" heeft ze al een keer meegemaakt.

Ze noemt oa "het moeras van het middenstuk", wat lastig kan zijn. Ze citeert Renate Dorrestein over schrijven van een boek: "begin, einde van het begin en dan begin je aan het einde".

Omdat Sophie Zijlstra boeken schrijft met een historische gebeurtenis, doet ze ook veel aan research. Dat is fijn, want het gaat om feiten en dat geeft dus een stukje zekerheid. Aan de andere kant is het ook lastig, want de gebeurtenissen zijn bij een groot publiek bekend en iedereen heeft een eigen beeld bij die gebeurtenissen.

Tot slot wilde Nathan Vos nog weten of ze ergens mee bezig is. Helaas wil ze daar nog niets over zeggen; "schrijversbijgeloof" noemt ze het. Het 'werkt niet" als ze er over verteld. Ze wil toch een klein tipje van de sluier oplichten en vertelt dat het weer een historisch verhaal wordt, en dat er buitenlandse research voor nodig is.
Helaas voor haar kan ze niet leven van haar boeken, en is ze naast schrijfster ook docent chinees!

Sophie Zijlstra zorgde deze middag voor 2 x een workshop "kickstart je eigen roman".

Francine Oomen

Zij is bekend van de vele Hoe overleef ik jeugdboeken, en heeft nu een zeer succesvol boek voor volwassenen geschreven Oomen stroomt over.
Maar de weg er naar toe was niet zo fijn. Ze worstelde met een aantal dingen, de jeugdboekenserie was afgerond, er liep privé wat en ze kampte met een writersblock. "Dat was echt vreselijk", zei ze, "het schrijven wilde fysiek gewoon niet'.
Vroeger was ze veel aan het tekenen en dat heeft ze weer opgepakt. Vroeger schreef ze ook in een dagboek, en in een combinatie van die twee ontstond een illustrated (inner) journal. Veel illustraties dus.

Op een Remmington typemachine kwam er weer tekst op papier ('en RATS papier eruit als het niet goed was, en er dan heerlijk een prop van maken en WEG). En met de "tekenzooi", kwam het plezier weer terug en kreeg ze weer energie.
Het boek Oomen stroomt over is geheel met de hand gemaakt.

De workshops van Francine Oomen gingen dus ook over "Illustrated Journaling".

De Workshops

Kickstart je eigen roman

Mijn eerste workshop was bij Sophie Zijlstra.
En zodra ik daar zat, vroeg ik mezelf af waarom ik deze had gekozen. Ik ben geen schrijfster en heb ook geen behoefte om een schrijfster te worden. Tenminste niet van een roman o.i.d., bloggen is ook een vorm van schrijven, alleen dan anders.

De workshop was wel leuk. Sophie Zijlstra vertelde aan de hand van tien punten hoe je een roman schrijft.

1 Hoe begin je een roman

Bij de lezer begint een roman bij de eerste zin, maar bij een schrijver is er al een heel proces aan voorafgegaan en zit er een heel verhaal in het hoofd.

2 kies een verhaallijn

- werk naar een gebeurtenis toe

- of het verhaal zit midden in een gebeurtenis

- of beschrijf wat er gebeurde na een gebeurtenis

3 hoe begin je het boek

- kies je voor meteen actie (en pak je de lezer)

- of kies je voor een langzame opbouw (wat minder van deze tijd is)

4 kies voor het perspectief

- de alwetende verteller

- ik-persoon (die weet niet alles)

- hij/zij perspectief

- onbetrouwbare verteller

5 boek is een gesloten systeem

iets wat je opvoert (persoon of iets, daar moet ook wat mee gebeuren, kan niet zomaar verdwijnen)

6 verschillende manieren om te schrijven

- met zicht op het einde

- zonder zicht op het einde

7 hoofdpersoon

het is belangrijk om te weten wat de hoofdpersoon wil, die moet een doel hebben en gaat dan iets ondernemen

8 welk genre?

- elk genre heeft zijn eigen 'regels'

9 plot

- hoe een boek/verhaal is opgebouwd

(En dat zijn 9, ergens in het verhaal ben ik een tiende punt kwijtgeraakt...)

Na deze uitleg kregen we een opdracht om een eerste zin te schrijven. De eerste zin van een boek is behoorlijk belangrijk, want daarmee wordt al een verwachting gezet.
En daar zat ik als niet schrijver tussen aspirant schrijvers die gelijk aan de slag gingen, ik schreef dus ook maar wat op, een zin die ik zelf zou willen lezen als lezer.
Later bleek die helemaal zo slecht niet te zijn, net als alle andere beginzinnen, iedereen had wel een verwachting weten te wekken, of vragen weten op te roepen, waardoor de lezer getriggerd werd om door te lezen.

Daarmee was ook deze workhop afgesloten, tijd voor pauze.

De tweede workshop: Illutrated journaling

Samen met Harriet zat ik bij Francine Oomen die open vertelde over de tijd van haar writersblock en een 'strenge stem' in haar hoofd die haar vertelde wat er allemaal niet goed was. Die stem zit in elk van ons en komt langs op twijfelmomenten over bijvoorbeeld ouderschap, partnerschap, werk etc. (je doet het niet goed, je kan het helemaal niet, enzovoort).
Voor haar bleek het een soort zelfbeschermingmechanisme te zijn; 'om maar niet af te gaan' kan je dingen beter laten, dan volgt er ook geen mening of schaamte.

We kregen de opdracht om onze eigen 'stem' een gezicht en naam te geven. Als je weet waar je mee van doen hebt, kan je daar mee leren 'omgaan'. Vol enthousiasme werd er getekend, gekleurd en geschreven, met verrassende resultaten.

Maar het was nog niet klaar, want naast de slechte stem is er vaak ook een tegenhanger, die wel aangeeft dat dingen goed gaan. En dat was ook de tweede opdracht, zoek die stem, geef het een gezicht en een naam.

Vanaf nu hebben we allemaal stemmen die ons helpen, en die hebben nu een naam en een gezicht!

Het was erg leuk om te doen. Het boek van Francine Oomen heb ik gekocht en laten signeren. En ja, mijn 'stemmen' kregen ook een speciaal plekje in de boodschap die ze in het boek schreef. 

Boekensalon

Eens per maand organiseert Zin een boekensalon, waarin Carla en Annet de Jong een aantal schrijvers aan de tand voelen over een bepaald onderwerp.

Deze middag werd afgesloten met een boekensalon met Marion Bloem, Francine Oomen en Nathan Vos (die inviel, omdat Henk van Straaten helaas ziek was).

Het onderwerp van gesprek was "taboe doorbrekend". Marion Bloem heeft een boek over prostaatkanker geschreven en over haar moeder met Alzheimer, Francine Oomen over de overgang en Nathan Vos een boek over de zelfmoord van zijn broer, en meer algemeen over 'wat mannen moeten'.

Geen lichte onderwerpen, ik heb het gesprek wel genotuleerd, maar niet uitgewerkt. Ze spraken allen zeer openhartig over hun boeken en ervaringen.

Om hier een beetje Feelgood af te sluiten citeer ik een uitspraak van Nathan Vos:

=Geluk zit in momenten=

want constant gelukkig zijn is helaas niet reëel.

Goodiebag
Harriet en ik namen afscheid van Zin en vertrokken met een goed gevulde goodiebag (met tijdschriften) naar de bus richting station.

De reis naar huis was een ramp, maar het is gelukt, mijn man haalde me uiteindelijk in Utrecht op, want treinen en bussen reden niet meer. En zo blijkt: =geluk zit in kleine momenten=, want hij bracht me veilig thuis.