Het is zondag, dus tijd voor deel 4 van het zomerfeuilleton van Jeske en Eduard Meinema. Chanice en de band zijn inmiddels hobbelend in de oude VW-bus op de autoroute aangekomen. Blijft de reis zo voorspoedig gaan, of komt er een kink in de kabel? We zijn benieuwd!

Het Meet & Greet Café is nog steeds geopend, dus heb je een vraag of een opmerking, kom dan gezellig even langs!

Dus moet jij van mij houden - Hoofdstuk 4

Een feuilleton door Jeske en Eduard Meinema

Ik ga rechtop zitten. Nog rechterop zitten. De bus is zo vol gestouwd dat niemand veel zitruimte heeft. Ik moet toegeven dat Lowietje wel ruimtelijk inzicht heeft. Alles heeft een plekje gevonden. Als het aan mij had gelegen hadden alle spullen nog op het strand gestaan. Of alle bandleden. Hoe dan ook. Iedereen heeft een bescheiden plekje op de versleten stoelen gevonden en het lijkt erop dat de volledige band door het monotone gezoem van de motor in sluimertoestand is geraakt. Ik hoor een orkest van snurk klanken. Hmm. De Bee Gees hebben een hitsong geschreven, gebaseerd op het geluid van een brug waar ze overheen reden. J-J-J-Jive talkin… Met dit gesnurk kan ik niet veel. Hoewel, misschien een carnavalslied? S-S-S-Snoa-ring.

Ben ik de enige die wakker is? Behalve Louis dan.

Even vragen waar we eigenlijk naartoe gaan. Ik wil niemand wakker maken, dus worstel ik mezelf met moeite over de rugleuning van de stoel voor me zodat ik dichter bij Louis kan komen. Mijn borsten bengelen onbedoeld uitdagend over het hoofd van Jose. Louis moet onverwacht uitwijken voor iemand die ineens boven op zijn remmen staat. Ik gil. We zwenken uit. Naar rechts, de vluchtstrook op. Net niet de berm in. Ik zak bovenop de niet voetballende drummer. Jose’s ogen zijn wijd opengesperd van mijn gegil. Ziet niets. Voelt van alles. Mij met name… Hij gilt het uit. En bedankt Jose. Chris vond het geweldig als ik over hem heen… Oké. Ander onderwerp.

Lees hier deel 4 van het zomerverhaal van Jeske en Eduard Meinema