Eindverslag: Personages uit Lichte jaren ontplooien zich.
Aftellen: de tweede leesclub in feuilletonvorm (tevens boek nummer twee) met de Engelse Cazalet-kronieken. De auteur, Elizabeth Jane Howard (1923-2014) is intussen dan wel overleden, haar werk is echter springlevend. Een flink aantal deelnemers: ruim 80! Heel wat bekende gezichten uit het eerste feuilleton, maar toch ook een aantal nieuwe lezers die nu aanhaken. Twee coördinatoren (Greet en Guy) die opnieuw voor een leuke uitdaging staan: al dat lezersgeweld in bedwang houden en begeleiden tijdens de soms heel geanimeerde discussie… Een feuilleton, gespreid over vier wekelijkse afleveringen. Kort maar krachtig, dus? Dat er afvallers gaan zijn, het is zeker geen verrassing. Uiteindelijk finishen we toch met 71 deelnemers, met evenveel lezersrecensies als kers op de ‘Cazalettaart’.
Waarover gaat het boek? (Eveneens te vinden op de Hebban-boekpagina) De vierdelige ‘Cazalet-kronieken’ omspant de periode 1937-1947 waarin de nadagen van het Victoriaanse Engeland en de eerste onzekere jaren na het einde van de oorlog de achtergrond vormen.
In Aftellen bevinden we ons in 1939, Hitler is net Polen binnengevallen. De kinderen van de Cazalets worden snel volwassen. Onder invloed van zowel de omstandigheden op het wereldtoneel als de gebeurtenissen in hun eigen leven. Voor hun ouders verandert alles door de oorlog. Edward meldt zich bij de Royal Air Force, terwijl Rupert naar de marine gaat. Hij wordt na Duinkerken in Frankrijk als vermist opgegeven. Hierdoor rust het hele familiebedrijf op de schouders van Hugh, die door zijn verwondingen uit de vorige oorlog zelf niet ten strijde kan trekken.
Lezen in vier afleveringen.
Eerst en vooral je geheugen even opfrissen, met de hulp van een handige stamboom van de Cazalets. Het blijkt al snel dat zo’n stamboom – zelfs voor deelnemers die het eerste boek hebben gelezen – meer dan welkom is. In vier afleveringen krijgen de deelnemers zo’n 560 digitale pagina’s te verwerken. Voor de meeste lezers niet echt een groot probleem, toch ligt de lat te hoog voor een tiental personen. Bij de opstart van de eerste aflevering is niet iedereen van mening dat je probleemloos Aftellen leest, zonder eerst deel één - Lichte jaren - te hebben verslonden. Het enthousiasme vanaf de eerste week is zodanig groot, dat de coördinatoren meer dan de handen vol hebben… Enkele praktische ingrepen zijn dan ook dringend nodig, met een positief eindresultaat. Het gevolg hiervan is, dat Greet prompt de bijnaam krijgt van ‘Baronie’ en Guy het voortaan moet stellen met ‘Generaal’. Toevallig ook de toenamen van twee hoofdpersonages uit het boek? Met bijna 4.000 reacties aan het eind mag eenieder bijzonder tevreden zijn!
Dit keer een verslag waarin we geen namen vermelden van deelnemers. Op die manier doen we geen afbreuk aan de prestaties van de vele enthousiastelingen, die zelfs fanatiek hun bijdrage leveren aan de leesclubdiscussie en antwoorden op de vragen. De belangrijkste thema’s uit de roman komen meermaals ter sprake: gezondheid, liefde, zelfontplooiing, de oorlog, groei naar volwassenheid, gebrek aan communicatie, bedrog… We stellen vast dat de bekende personages uit Lichte jaren intussen steeds meer een eigen persoonlijkheid krijgen. “Ze krijgen elk eigen karaktertrekken én een rugzakje mee”, een mooie en correcte beschrijving van een lezer. De introductie van nieuwe karakters betekent dan weer een toegevoegde waarde aan het verhaal. Ook de verschillende locaties in Aftellen worden erg goed gesmaakt, vooral omwille van de afwisseling. De kleindochters van de Cazalets stelen nu de show, ze zijn op weg naar hun eigen volwassenheid. Er wordt geopperd dat hier vermoedelijk autobiografische aspecten van de auteur worden verwerkt. Als lezer leef je echt mee met de perikelen van deze familie.
Aftellen wordt omschreven als een onderhoudend verhaal, ideaal geschikt voor liefhebbers van Engelse familieromans. Anderen vinden het een heerlijke, meeslepende roman. Men spreekt zelfs van een Cazalet verslaving. Wat een Hebban feuilleton soms doet met een lezershoofd! Een deelnemer verwoordt de schrijfstijl van Elizabeth Jane Howard als volgt: “haar schrijfstijl lijkt te kabbelen, maar onder de oppervlakte is die echter wel subliem.” Of ook nog: “Een ster in het zeer precies beschrijven van zowel gevoelens als natuurschoon, uiterlijkheden en omgeving. Ze beschrijft pijnlijk accuraat alle sterke, maar vooral minder sterke kanten van een persoon. In grandioos gedetailleerde beschrijvingen, mooie metaforen, een goede dosis humor en met barok aandoende zinnen construeert ze haar verhaal. Ze wisselt met perspectieven zoals een van haar personages wisselt met zijn liefjes.” … Glashelder, niet? Uiteindelijk laat de grote motor van het Leesclubcafé het afweten en wordt dan – dankjewel Debbie! – onmiddellijk vervangen door een nieuwe rubriek: “De Cazalets Afterparty”, waarin er nog wat wordt nagepraat. Om af te kicken? Wie weet…
Beoordeling
Er zijn twee uitersten: vijf keer een 5 sterren beoordeling, één keer 1 ster. Het zijn vooral de vele waarderingen met 3 en 4 sterren die de gemiddelde eindscore brengen op 3,5 sterren.
Winactie
Uitgeverij Atlas Contact maakt tenslotte ook nog eens vijf bijzonder actieve deelnemers blij met een boekenpakketje met Lichte jaren én Aftellen. De overgelukkige winnaars zijn intussen bekend.
De coördinatoren willen graag alle deelnemers danken voor hun inzet en medewerking, alsook voor hun zelfdiscipline, zodat deze mega-leesclub nooit helemaal ontspoorde. Hopelijk zien we jullie allemaal terug – ergens tijdens het voorjaar van 2018 – met opnieuw een sprankelende feuilletonleesclub met het derde boek over de Cazalets: Verwarring. Tot dan?
