Drie, twee, één, inschrijven maar! 
De vreugde is groot wanneer midden september de inschrijving opent voor het vierde boek in de Cazalets-kronieken. De verwachting is dat zowat alle deelnemers die de vorige feuilletons tot een goed einde brachten ook dit keer van de partij zullen zijn. Het leesclubcafé wordt dan ook meteen geopend. En hoera, het is een groot succes! Er wordt gekletst dat het geen naam heeft, verwachtingen worden uitgesproken. We zullen toch wel allemaal mogen meedoen?

Ja, dat mag. Wie ingeschreven heeft en niet ooit op de zwarte lijst beland is, krijgt een gefeliciteerd-mailtje in de bus. We zullen dit keer vijf wekelijkse afleveringen gaan lezen, goed voor een totaal van ongeveer 600 bladzijden. De eerste pdf-file is kort en stelt de coördinatoren even voor een probleem: wat moet je daar nu over vragen? Gelukkig komt het vanaf week twee helemaal goed: we zitten weer in het Engeland van de jaren veertig en er worden vragen gelanceerd alsof het niets is.

Waarover gaat het boek? 
[Hebban-boekpagina] De oorlog is voorbij, maar voor de Cazalets is het leven er niet per se makkelijker op geworden. Rupert moet weer wennen aan het burgerbestaan in Engeland. Zijn vrouw Zoë en hij koesteren allebei een ongemakkelijk geheim. Louise zit vast in een liefdeloos huwelijk en is naarstig op zoek naar een uitweg, terwijl Clary en Polly volwassen worden in een wereld die voorgoed is veranderd. Ondertussen moeten hun ouders beslissen waar ze in Londen gaan wonen en breekt voor Edward het uur der waarheid aan ten aanzien van zijn huwelijk. En op de achtergrond valt het Engelse wereldrijk uit elkaar.

De leesclubdiscussie 
De discussie was zeer boeiend, hoe kan het ook anders met die verschillende generaties Cazalets? Vinden de jonge mensen, zoals Clary, Polly en Christopher de liefde van hun leven? Kunnen ze hun dromen waarmaken? En wat met hun ouders, het lijkt er immers steeds meer op dat ze allemaal doen alsof... Hoe vergaat het Edward en Diana, Zoë en Rupert, Rachel en Sid, om er maar enkele te noemen? Op de achtergrond, maar onmisbaar voor het verhaal, de generaal en de baronie, die er niet jonger op worden.

We lazen het vierde boek in een serie en dus is het onmogelijk om heel concreet te worden over onze vijf weken durende discussie. De gestelde vragen waren immers zeer inhoudelijk en barstten van de spoilers. Algemene vragen over de schrijfstijl of de opbouw van het verhaal hadden we bij de eerste boeken natuurlijk al gehad.

Wat blijft hangen na dit leesclubfeuilleton? Het ongebreidelde enthousiasme van de deelnemers. We konden niet wachten tot er een nieuwe aflevering in onze inbox zat. Niemand hoefde erg aangespoord te worden, de leesclub liep bijna vanzelf. Mensen konden niet wachten om hun recensie online te gooien. Uitsluitend vier en vijf sterren! Deze sterrenregen leidde tot een gemiddelde score van 4,2 sterren, Bevrijding is zonder enige twijfel het best beoordeelde boek van de vier. Guy en Greet zijn uitermate tevreden coördinatoren.

Is het nu echt gedaan? 
De familie Cazalet, na vier leesclubfeuilletons lijkt het of we ze steeds beter kennen. En hoewel Bevrijding een antwoord geeft op veel vragen, werden er ook nieuwe verhaallijnen uitgezet. Afsluitend hebben de leesclubdeelnemers dan ook maar één wens: met zijn allen ook ‘Veranderingen’ lezen, het vijfde boek dat Elizabeth Jane Howard zo’n twintig jaar na de eerste vier schreef. Vinden uitgeverij Atlas Contact en Hebban elkaar nog een keer en krijgen we een vijfde Cazalets-feuilleton, of wordt het een leesclub met eigen exemplaren? De tijd zal het leren. Het aantal deelnemers zal sowieso groot zijn, hun enthousiasme zal er ongetwijfeld niet minder om zijn.

Bedankt, iedereen voor alweer een fijne leesclubervaring! 

Verslag door Greet Braem - leesclubcoördinator