In mijn terugblik op het leesjaar 2019 kwam nog weer eens naar voren hoe weinig ik zelf gelezen heb. Te druk, te weinig tijd, te moe, al die te's waar iedereen over klaagt, eigen enorme clichés en smoesjes waar we júist de Hebban Reading Challenge voor zijn gestart, in 2016 voor de eerste keer. Zat van mijn eigen klaagzangen neem ik het advies van CPNB-directeur Eveline Aendekerk ter harte: 'Lezen moet een cup-a-soup moment worden'. Heel literair Nederland viel flauw van deze uitspraak, maar ik snap de insteek prima. Wil je dagelijkse lezen mogelijk maken in een druk bestaan en met een heel arsenaal aan smoesjes, dan zul je klein moeten inzetten. Mijn plan voor 2020 is dan ook:

Meer lezen! Ja, duh. Sodeju, dat moet toch lukken. Ik heb een idee om mezelf weer beter in het ritme van dagelijks lezen te krijgen en dat ga ik vanaf 1 januari starten: elke dag een kort verhaal lezen uit een van de vele, vele verhalenbundels, anthologieën en verzamelwerken die ik in de kast heb staan. Ik noem het mijn Cup-a-soup project. Korte verhalen zijn een relatief nieuwe liefde van me, maar wel een stevige. Het is een vorm die absoluut te weinig liefde en aandacht krijgt. Doe je mee?

Het is nog maar half december, maar ik wilde alvast een teen in het water steken om de temperatuur te testen, dus ik pakte een paar bundels mee naar boven. Mijn 'Smaug'-stapel, mee naar boven, mee naar beneden, mee naar boven, telkens ongelezen. Een schop onder mijn eigen kont later, las ik mijn eerste korte verhaal voor dit project.

Wonder-Worker-Of-The-World

Door: Nisi Shawl
In: Mythic Journeys

Een prachtig verhaal over de Wonder-Worker-of-the-World, een magnifieke, goddelijke buffel die het mensenvolk alles geeft wat ze maar wenst. Eten, stof voor kleding, gereedschap, et cetera. Totdat de wijze buffel zijn fout inziet en vertrekt om ervoor te zorgen dat de mens meer zelfvoorzienend en minder lui en passief wordt. Het volk kan helemaal niet overweg met het verdwijnen van deze bron van alles dat goed is en zakt weg in armoede, honger en misdaad. Ze denken dat de buffel vertrokken is omdat ze iets fout hebben gedaan en willen het goed maken door hém een keer iets te schenken. Ze besluiten een mooie maagd te offeren. Wonder-Worker is helemaal niet in zijn sas met dit geschenk en wil niet dat het meisje gedood wordt, dus neemt haar als zijn vrouw. In zijn huis zijn er drie bronnen, drie vuren en drie potten waarmee ze haar werk moet doen. Aan de wand hangt een schilderij, dat bedekt is met een doek. Ze mag er niet naar kijken, maar kan het niet weerstaan. Het is een venster naar haar eigen wereld en als ze de ellende ziet waarin haar volk leeft, kan ze niet meer wegkijken. Ze verwaarloost haar werk en haar man, die snel achteruit gaat. Een onhoudbare situatie die ze samen oplossen door haar terug te sturen naar haar eigen mensen. Maar niet voor altijd, want ze houdt van haar buffelechtgenoot. Dus ze is het ene moment bij haar volk en het andere moment in het buffelhuis. Net als Persephone.

Wonder-Worker-of-the-World is een prachtig verhaal met Afrikaanse invloeden. Wat de oorspronkelijke mythe of legende is die hier herverteld wordt, weet ik niet en dat wordt in deze bundel ook niet toegelicht. Wellicht is het begonnen als een Persephone-hervertelling in Afrikaanse sferen. Fantastisch geschreven. Het doet me uitzien naar meer van Nisi Shawl. Ze schreef in 2016 haar eerste roman en schrijft verder veel non-fictie. Ook stelde ze recent de anthologie New Suns samen.

Heeft iemand een idee waar het verhaal door geïnspireerd of op gebaseerd kan zijn?