2016 heeft voor mij in het teken gestaan van de groei van Hebban. Duizenden titels zijn langsgekomen, honderden boeken heb ik in handen gehad. Ik las er 20. Wat een treurnis. Vroeger, in mijn jongere jaren (sprak het oude vrouwtje) las ik 2 a 3 boeken per week. Op een vrije dag sloeg ik ’s ochtends een boek open en ’s avonds sloeg ik het dicht. Ik vertrok echt van deze wereld, om er later, gedesoriënteerd, weer te landen. Zo gepassioneerd als ik ben over Hebban, een lezerscommunity die in 2,5 jaar tijd zo leuk, zo dynamisch en zo groot is geworden, zo gehecht ben ik toch ook wel aan mijn eigen lezerij. Mijn goede voornemen voor 2017 is dan ook dat ik mezelf vaker de tijd gun om zelf een boek te pakken. En dan niet altijd een ‘redactioneel ingepland’ boek.

Mijn dertien boekhandelsjaren lieten me kennismaken met een van de fijnste redenen om stress te hebben: overvloedigheid, keuzestress. Nu ging ik daar in die tijd al niet zo verstandig mee om, zeker niet vanwege de heerlijke personeelskorting. Ik kocht gewoon alles wat me beviel. Dat leverde me bij tijd en wijle een heel andere, wel vervelende, stress op: verhuisstress! Sjonge, het is niet eenvoudig om 237 boekendozen te tillen en dan ook nog alles op de juiste plek terugzetten, zeker niet als je halverwege het inpakken wat moe wordt en je systeem een beetje loslaat. Gelukkig is niets leuker dan boeken uitpakken. Terug naar de keuzestress, want die is weer in alle kracht aanwezig. En keuzestress heeft een nare bijwerking, het verlamt. En het laat je achter met stapels geweldige, maar ongelezen boeken en amper twee dozijn gelezen boeken in een jaar.

Ga ik minder boeken aanschaffen in 2017? Ben jij mal? Ik blijf die boeken het huis binnenslepen. Het is uitstekend voor de isolatie van je huis, we zijn tegenwoordig volledig bomvast én het is goed voor de boekenbusiness. Ik gun het de boekwinkels, dus ik geef geld aan een goed doel. Zo moet je het zien. Helder toch?

Maar laat ik nu in 2017 dan ook eens wat boeken lezen. Hier is mijn plan:

Klassiekers – ik wil dolgraag zo nu en dan eens een klassieker lezen. Een literaire klassieker, die in de spil staat van wat daarna kwam. Ik pak geen moeilijke Russen of vette James Joycen, want kom, als je gaat sporten start je ook niet met een wandeling op de Kilimanjaro. In 2017 pak ik eens per maand een klassieker. Ik heb wel een vol jaar aan keuzemogelijkheden staan, dus kan ook nog eens keurig mijn boekenkast leeglezen (of er in ieder geval een hapje uit nemen).

Stressboeken – ik ben een stresskip, een piekerbrein, een workaholic. Ik ga hard of ik ga niet. Ik heb bereveel lol in mijn werk en mijn leven, maar ga (al ruim twintig jaar) zo nu en dan onderuit met migraine. Mijn ‘kortsluiting’. Nu word ik in 2017 veertig jaar en ik had altijd gedacht dat de rust en de wijsheid vanzelf zou komen. Dat blijkt niet echt zo te zijn, wellicht stond ik bij de verkeerde bushalte voor deze Les van het Leven (iemand wel aan boord? Is het fijn?). Boeken vormen een bron van wijsheid en kennis. Er zijn vast uitstekende boeken te vinden om wat kalmer door je dag heen te fietsen, niet de lucht in te springen van een wissewasje en niet altijd te dromen van het hysterisch redden van hele drommen zielige beestjes. In 2017 pak ik eens per maand een ‘zelfhulpboek’ om een deuk in mijn migraine te slaan.

Scifi - Van mijn vroegere fantasyliefde ben ik stilaan aan het verschuiven naar de sciencefiction. Scifi heeft geen grenzen. Het biedt in een tijd vol politieke onrust, narigheid en Trumpisme een heldere kijk op samenlevingen, werelden, systemen die wel of ook niet werken. Van mij mogen de Nederlandse uitgeverijen best wat meer in dat smaakje kokkerellen. In 2017 voorzie ik veel meer sciencefiction op het menu. Met daarbij de kanttekening dat ik tijd en energie ga steken in het zoeken van bijzondere en goede scifi en niet meer alles met een ruimteschip op de cover mijn winkelmandje in sleep.

Shorts - In navolging van Rob Weber (Val's Random Comments en Hebbanrecensent) wil ik graag wat meer aandacht besteden aan korte verhalen. Ik heb stapels anthologieën thuis, dus ik kan me prima vermaken met hier en daar een 'kortje'. Nu ben ik niet van plan om exact hetzelfde te doen als Rob. Hij gaat heel januari besteden aan het lezen van korte verhalen. Ik ga proberen het hele jaar éénm kort verhaal per week te lezen. Dan zou ik aan het einde van het jaar 52 korte verhalen hebben gelezen! Dat zou toch een machtige verrijking zijn? Heb er zin in!

#vergetenboek - Ik vergeet alweer mijn vergetenboek: S.!

Wie denkt dat ik op 31 december 2017 meer of minder ongelezen boeken in huis heb dan nu?