Met vijfentwintig enthousiaste lezers begonnen we met De zon is ook een ster van Nicola Yoon. Hoewel niet iedereen bekend was met haar vorige werk, keek iedereen uit naar het lezen van dit bijzondere YA-verhaal. Maar was het uiteindelijk net zo leuk als de sneak preview die de lezers mochten lezen? Werden hun torenhoge verwachtingen waargemaakt?

In De zon is ook een ster volgen we Daniel en Natasha, twee tieners die niet grotere tegenpolen van elkaar konden zijn. Natasha worstelt met haar dreigende uitzetting uit de Verenigde Staten, nadat haar vader opgepakt werd voor rijden onder invloed, en Daniel worstelt met de torenhoge verwachtingen die zijn ouders voor hem hebben; zij willen absoluut niet dat hij eindigt zoals zij. Is het toeval of het lot dat de twee elkaar ontmoeten en langzaam verliefd op elkaar worden? En is hun liefde voorbestemd om alles te overwinnen? Of moeten de twee de realiteit in de ogen kijken en beseffen dat niet alles een sprookje is?

Verwachtingen

Na het lezen van de sneak preview van het boek, waren veel lezers meteen in de ban van het verhaal en snakten ze naar meer. 

Harma zei bijvoorbeeld: "De preview wekte mijn belangstelling. Ik was een soort van nieuwsgierig naar het boek. Het is altijd fijn om in een boek te duiken."

Maar anderen gingen er compleet blind in en lieten het verhaal een beetje over zich heenkomen. 

Ans gaf aan dat ze er compleet 'blanco' inging, en zei vervolgens: "Ik lees normaal weinig YA verhalen dus wist niet zo goed wat te verwachten."

En zo begonnen we aan onze leesclub. Sommigen hadden hoge verwachtingen na het lezen van de leuke sneak preview, die hen had aangemoedigd om zich in te schrijven voor de leesclub. Maar anderen wisten eigenlijk niet zo goed wat ze konden verwachten.

Een apart verhaal

Het werd vrij snel duidelijk dat De zon is ook een ster voor veel lezers een apart boek was, en niet per se altijd in goede zin helaas. Als eerste werd het duidelijk dat de schrijfster had gekozen voor een interessante insteek: korte hoodfstukken die afgewisseld werden door hoofdstukken vanuit andere, personages - buitenstaanders - of hoofdstukken die fenomenen verklaarden. 

Evelyne: "Ik vond de korte hoofdstukken niet erg. Het blijft een YA-boek en ik denk dat dit voor dat doelpubliek dan het meeste aanspreekt. Het las allemaal heel erg vlot dus dat maakte het net leuk."

Joke: "Ik vond die korte, flitsende hoofdstukjes wel fijn. Het leest supervlot. Na elk hoofdstukje dacht ik vaak, nog ééntje - 't is toch niet zo lang. En voor je het weet is je boek uit."

Anne: "De onderbrekende hoofdstukken vond ik eigenlijk allemaal wel iets toevoegen aan het verhaal. Soms was het een extra uitleg, dan weer vanuit een ander perspectief waardoor je iemands gedrag beter kon beoordelen."

Maar niet iedereen was gecharmeerd van de korte, flitsende hoofdstukken die Evelyne en Joke zo prettig vonden. En ook de wetenschappelijke stukjes, of hoofdstukken die niet vanuit Natasha of Daniel geschreven waren, vielen niet altijd in de smaak. Vooral de 'wetenschappelijkere' hoofdstukken, waarin fenomenen zoals 'ogen' of 'het lot' werden omschreven, waren niet populair.

Cynthia: "De informatieve tussenstukken vond ik niet fijn. Ik was vaak teleurgesteld wanneer er zo'n stukje tussendoor kwam."

De hoofdstukken die geschreven werden vanuit de bijpersonages, vonden veel lezers echter een enorme meerwaarde.

Monique noemde bijvoorbeeld één hoofdstuk in het bijzonder: "Dat er ook hoofdstukken waren van de andere personages, gaf het verhaal juist een extra dimensie. Neem nou het stuk van Jeremy. Daardoor kwam je er achter waarom de zaak van Natasha haar familie was afgewezen."

Ook voor Carolien waren de hoofdstukjes een fijne toevoeging: "Het eerste hoofdstuk dat van over een ander persoon ging vond ik best storend, maar later begreep ik het beter en vond ik het best prettig. Het hoofdstuk van Irene vond ik echt geweldig, zo herkenbaar geschreven. Mensen zijn soms zo met hun eigen leven bezig dat ze vergeten om iemand anders te bedanken, en dat kan voor iemand zoveel betekenen. In het geval van Irene zelfs een betekenis van leven dood. Het hoofstuk van Irene was dan ook mijn favoriet."

De sterren van het verhaal

Maar hoe zit het dan met de twee hoofdrolspelers in het verhaal: Natasha en Daniel? Wat vonden de lezers van hun ontwikkeling en van hun hoofdstukken? Hadden ze stiekem toch een favoriet?

Bianca vond de twee perspectieven geweldig: "Ik vind het persoonlijk heel fijn dat het boek vanuit 2 perspectieven is geschreven. Het maakt het makkelijker om me in te leven in beiden, ook al verschillen Natasha en Daniel als dag en nacht." En als ze dan toch één favoriet moest kiezen... "Ik denk dat ik me het meest identificeer met Daniel, hij is zo vastberaden om aan te tonen dat er een mogelijkheid is om liefde voor/bij elkaar te vinden in een paar uurtjes."

Net zoals Bianca vond Evy het interessant om door de ogen van twee héél verschillende tieners te kijken: "de twee verschillende perspectieven vond fijn, makkelijk om je in beidde standpunten in te leven. Vooral omdat ze allebei zo'n verschillend verhaal/ geschiedenis met zich mee brachten en dat deze gedurende het verhaal steeds meer duidelijk werden voor elkaar."

Maar omdat het verhaal zich - apart genoeg - tijdens één dag afspeelt, is er natuurlijk de vraag of de twee personages wel iets hebben geleerd? Hebben ze zich ontwikkeld? Zien we een verschil bij waar ze begonnen en waar ze eindigen?

Daarover waren de meningen nogal verdeeld. De een vond dat de schrijfster de verliefdheid tussen Natasha en Daniel, maar ook hun ontwikkeling, reailstisch had neergezet. Maar de ander vond weer de hele ontwikkeling in het boek, en de relatie tussen Daniel en Natasha, wel enigszins ongeloofwaardig.

Nathalie: "Ik vind het erg onwaarschijnlijk dat dit alles in 1 dag is gebeurd. Ik begrijp wel dat de schrijfster de ontwikkelingen in 1 dag heeft gestopt, maar daardoor werd het voor mij een soort "ver van mijn bed" show."

Mascha: "Ik vond er wel duidelijk een ontwikkeling in zitten. Van elkaar net aankijken / zien tot toch een duidelijke verliefdheid, misschien zelfs houden-van. Voor zover je dat natuurlijk binnen 1 dag kan bereiken.
Maar ik denk dat het voor Natasha zo snel ging omdat zij zich besefte dat het maar 1 dag zou zijn. Daniël wist dat pas tegen het einde van het boek."

Harriet: "Het klopt dat ze maar 1 dag doorbrengen, maar al lezend lijkt het wel veel langer te duren. Het is wel mooi om te lezen hoe de ontwikkeling van relatie gaat. dat je in zo'n korte tijd toch wel veel voor elkaar over hebt."

Er was dus duidelijk geen consensus over of het verhaal nu realistisch was of niet, of dat dat er eigenlijk niet echt toe deed. Maar dat is het mooie van een leesclub!

Sfeervol

Ondanks dat De zon is ook een ster niet voor iedereen een winnaar was, was het wel zeker een boek dat een fijn gevoel bij bijna iedereen opriep. Niet alleen dingen zoals 'hoopvol' werden genoemd, maar ook ontluikende liefde, vreugde, doorzettingsvermogen, enzovoorts. Helaas riep het boek ook gevoelens van teleurstelling op, wat duidelijk een gevolg is van de hoge verwachtingen die iedereen had.

Anja: "Bij mij gaf het boek het gevoel van strijd om te overwinnen voor zowel Natasha als Daniel, al was het voor beide op een andere manier, en ook een gevoel van vriendschap en genegenheid."

Fany: "Wat bij mij zeker blijft hangen is het gevoel van hoop. Hoop in nare tijden, een houvast zoals een stronk hout waar een schipbreukeling zich aan vastklemt. Dat zwalpende deed me ook aan het deinen op zee denken zonder een bepaalde richting uit te gaan. Liefde en hoop blijven toch wel het meest over na dit hoewel voorspelbaar ook romantisch verhaal."

Hannah: "Ik vond dat er tegelijkertijd een romantische maar ook verdrietige sfeer. Het was heel erg mooi en zo romantisch, maar ook heel verdrietig."

Tot slot...

Uiteindelijk kunnen we wel concluderen dat De zon is ook een ster een boek is dat gemengde gevoelens oproept. Het is het of het is het (net) niet. Wat we ook kunnen stellen is dat hoge verwachtingen dit boek een beetje de nek om hebben gedraaid; iedereen was zo enthousiast na het lezen van de sneak preview, en toen het boek die belofte niet kon waarmaken, viel het eigenlijk in het water. Sommige lezers vonden het boek echter nog steeds heel fijn; en beschreven het als een boek om te lezen op een broeierige zomerdag, een überromantisch verhaal waar je niet bij hoeft na te denken.

Patricia, was bijvoorbeeld razend enthousiast na het lezen van het boek: "Ik vond het boek super goed, vind het jammer dat het voor sommigen zo tegenviel, maar ja, we zijn nu eenmaal allemaal anders."

En Desiree "[...] zou het aanraden aan iemand die houdt van makkelijk leesvoer tussendoor."

Wil was iemand die zich na het lezen van de sneak preview had ingeschreven: "De sneak preview smaakte naar meer, daarom schreef ik me in voor dit boek. Het heeft dat niveau niet helemaal kunnen vasthouden, maar ik las het met plezier."

Voor Maaike was het helaas een teleurstelling: "Ik vond het boek niet heel sterk. Ik had niet steeds de neiging om door te lezen, maar heb het vaak weggelegd. Dit kon ook makkelijk vanwege de korte stukjes. Ik zou het niet specifiek aanraden aan anderen. Daar vond ik het niet diepgravend genoeg voor."

En Roos vond het niet bijzonder memorabel: "Ik had na het lezen van het voorstukje bij het inschrijven voor deze leesclub hele hoge verwachtingen van dit boek. [...] Het boek is minder bijzonder dan ik had verwacht. Ik heb het nog best met plezier gelezen, maar ik ben bang dat ik dit boek niet heel lang zal onthouden."

Esselyn vond het echter een prima boek en het voldeed precies aan haar verwachtingen: "Mijn verwachtingen naar aanleiding van het stukje introductie voordat ik mij opgaf voor deze leesclub was dat ik een 'feelgood'-boek ging lezen over twee verschillende mensen. aan die verwachting is voldaan. "

Jo vond het ondanks het onrealistische aspect, toch bijzonder: "Ondanks het onrealistisch verhaal leest het vlot en heeft het door de informatieve tussen hoofdstukjes, iets unieks."

En Eggie vatte het boek perfect samen: "De zon is ook een ster is een vlot geschreven boek over twee jonge mensen die verliefd worden op elkaar."

Dus... zouden ze het aanraden of niet? Dat is de vraag. Uiteindelijk kwam het er vooral op neer dat het een boek is voor tussendoor, niet per se memorabel is, niet slecht maar ook niet goed is, et cetera. Er waren gemengde gevoelens.

Eveline maakte bijvoorbeeld de volgende slimme opmerking: "Of ik het boek aan zou raden? Ik vond het niet leuk maar een ander kan het geweldig vinden."

Uiteindelijk is dat wat deze leesclub kan samenvatten: de een kan het geweldig vinden, de ander kan het teleurstellend vinden. De zon is ook een ster is een verhaal dat meninngen verdeeld. Of het is een luchtig, fijn en zomers boek dat je in één adem uit kunt lezen. Of het is een teleurstellend boek dat hoge verwachtingen niet kon waarmaken en nogal onrealistisch aandeed. Iedere lezer had uiteindelijk een andere ervaring. Uit deze gemengde gevoelens kwam dan ook een score die dit perfect uitbeeld: 3.2 sterren. 

Ik wil iedereen nogmaals heel erg bedanken voor het meedoen. Ik hoop jullie nog een keer tegen te komen bij een andere leesclub!