Hoe het begon
Laten we naast de gewone leesclubs ook eens #ikleesthuis-leesclubs organiseren, dachten ze midden maart bij Hebban. En zo geschiedde. Elke maandag werd de inschrijving voor een nieuwe toptitel gelanceerd. Wie dat wilde, kon solliciteren voor een van de beschikbare e-books. Want ja, dat is het bijzondere aan de #ikleesthuis-boeken: je hoeft niet voor je brievenbus te gaan liggen wanneer je bij de gelukkigen bent, je mag meteen op je downloadlink klikken!

Precies dat is wat we deden op 16 april: we haalden Vuurland van Pascal Engman binnen en doken het leesclubcafé in voor een voorstelrondje. We kwamen er vertrouwde gezichten tegen die al een hoop leesclubs achter de rug hadden, maar net zo goed mensen voor wie het een eerste of tweede deelname was. We wisselden leestips uit en vertelden alvast wat we vonden van de cover van Vuurland. Achteraf bekeken moesten we concluderen dat die niet echt bij het verhaal past en dat de originele Zweedse cover de lading beter dekt.

Het boek 
Vuurland is het eerste deel van een trilogie met Vanessa Frank als hoofdpersonage. Pascal Engman is een Zweedse auteur die we kennen van de standalone Patriotten. 

In een race tegen de klok onderzoekt Vanessa Frank, de op non-actief gezette teamchef van de Novagroep, of er een link is tussen een paar ontvoeringen van rijke zakenmannen in Zweden en een gruwelijke orgaanhandel in Zuid-Amerika. Lukt het haar om op tijd achter de waarheid te komen?

Duitse kolonies in Chili 
Wie dacht een typische scandithriller te gaan lezen, was eraan voor de moeite. Al meteen op de eerste bladzijden sleept de auteur ons mee naar Chili en vertelt over een paar Duitse enclaves daar, die tijdens de Chileense militaire dictatuur van Augusto Pinochet als verhoorcentra gebruikt werden. Een onverwacht, maar wel interessant begin van het boek en dus werd het onze eerste discussievraag. Al meteen bleek dat de deelnemers aan deze leesclub wel houden van een uitdaging. De gedachtewisselingen waren overdacht, talrijk en een plezier om te lezen.

De verdere discussie 
Dat zou zo blijven bij de volgende vragen. De meningen lagen bij momenten ver uit elkaar en iedereen leek tijdens het lezen andere klemtonen gelegd te hebben. Het was dan ook geen wonder dat elke discussievraag een lawine aan reacties veroorzaakte. We hebben het onder andere gehad over schrijfstijl, opbouw, spanning en ontknoping, maar ook over bijvoorbeeld trilogieën, scandithrillers en de onderlinge relaties tussen personages in een boek. Het is onbegonnen werk om alle verschillende standpunten en analyses in dit eindverslag weer te geven, maar als ‘kort door de bocht’ voor één keer gepermitteerd is, luidt onze conclusie als volgt: Pascal Engman heeft een vlotte pen, maar toch voelt zijn schrijven niet altijd goed aan, het evenwicht lijkt soms zoek te zijn. Te veel verhaallijnen, te veel perspectieven waardoor een en ander vrij rommelig overkomt en je je niet makkelijk aan het verhaal overgeeft. Een hoofdpersonage dat er lange tijd geen is, nevenpersonages die veel interessanter zijn dan rechercheur Vanessa Frank zelf. Wat mist is een onderhuidse spanning die je steeds doet verder lezen. Gelukkig is niet alles kommer en kwel, want Vuurland heeft een sterk einde, maar dat komt voor menig lezer te laat.

Onze eigen film 
Heb je acteurs nodig die vaak op het scherm komen om een goede film te maken? Nee hoor, wij hebben onze eigen cast samengesteld! Op basis van profielfoto’s en reacties in de leesclub hebben we voor elk personage de meest passende leesclublezer gezocht. Natuurlijk had iedereen voor de eigen rol een woordje inspraak: de ene ging resoluut voor de hoofdrol, de andere hield het bij een bescheiden optreden van enkele minuten.

En omdat je tijdens het draaien van een film vaak lang moet wachten, kreeg iedereen de gelegenheid een eigen discussievraag te lanceren. Dat gebeurde op de laatste zondag van deze leesclub. Het was duidelijk dat we nergens heen konden en thuis moesten blijven, want het regende die dag honderden notificaties. Het was een leuke afsluiter van een fantastische leesclub.

Beoordeling 
Een echte verrassing is het niet: het boek voldeed grotendeels niet aan de verwachtingen. Met name de vele verhaallijnen en vertelperspectieven wisten ons niet te bekoren. Het sterke einde maakte veel goed, maar kon niet vermijden dat Vuurland een middenmoter bleek te zijn. De gemiddelde score ligt bij 3,0 sterren. Opsteker voor de auteur: één lezer gaf het boek de volle vijf sterren en gaat zonder twijfel de rest van de trilogie lezen, twee andere lezers deelden vier sterren uit.

Verslag door Greet Braem, leesclubcoördinator