Als het nacht wordt moeten alle kinderen naar bed. En dat is helemaal niet erg, want iedereen gaat slapen. Maar er is één poesje dat niet wil slapen en waar ze ook loopt, langs bossen, velden en meren, overal komt ze wel een dier tegen dat ook nog niet helemaal klaar is voor de nacht… Dat is waar Alles gaat slapen want nu is het nacht over gaat. Een wiegelied van Astrid Lindgren dat door illustratrice Marit Törnqvist werd omgetoverd in een prentenboek. Ilja en Katy lazen het boek voor het slapengaan.

Wiegelied

Katy: De tekst van Astrid Lindgren is slechts een twaalftal zinnen lang. Dat is niet zo veel om een heel prentenboek rond te bouwen. Maar de variëteit aan natuurelementen die aan bod komt, biedt wel de kans tot mooie prenten. De taal voelt zacht en poëtisch, toch ervoer ik het niet echt als een slaaplied. Wellicht doordat ik me geen voorstelling kan maken van de melodie, maar het idee vond ik wel mooi.
Ilja: De tekst is inderdaad heel beperkt en veel woorden worden herhaald. Bette Westera heeft de tekst naar het Nederlands vertaald en dat vind ik heel goed gedaan. Ik kan me heel goed voorstellen dat je dit boek zingend voorleest voor het slapengaan en zo onderdeel wordt van een nieuw ritueel.

Astrid Lindgren

Katy: Aan de verhalen van Astrid Lindgren hangen zoveel mooie jeugdherinneringen vast. Ik herinner me dat ik bij mijn oma naar Pippi Langkous keek op tv, Ronja de roversdochter las ik in de klas, maar ik was vooral helemaal weg van De gebroeders Leeuwenhart. Dat verhaal over de broers Kruimel en Jonatan heeft me ontroerd en stortte me tegelijk helemaal in de strijd tegen de wrede heerser Tengil en de draak Katla. Die leeservaring is blijven hangen. Hoe kon ik nu dan iets anders zijn dan nieuwsgierig naar Alles gaat slapen want nu is het nacht.
Ilja: Ook ik ben groot fan van het werk van Lindgren en dan met name van Pippi! Astrid Lindgren heeft regelmatig de revue gepasseerd tijdens mijn studie en dankzij een van mijn docenten heb ik een interesse ontwikkeld voor Zweedse jeugdliteratuur. Toen ik dit boek voorbij zag komen, wilde ik dit boek hebben. Naast fan van Lindgren, heb ik ook een zwak voor de tekeningen van Marit Törnqvist en juist naar die combinatie was ik enorm nieuwsgierig!

Illustraties

Katy: Meer nog dan het idee dat ik een wiegelied zou lezen van de hand van Astrid Lindgren, waren de tekeningen van Marit Törnqvist de overtuigende factor om het boek te gaan lezen. Ze zijn heerlijk om naar te kijken. In prachtige pasteltinten neemt ze de lezer mee doorheen het weidse lanschap. Het kleurgebruik is zacht en gevarieerd. Door het wisselen van landschappen en de overgang van avond naar nacht lijkt geen enkele tekening op de andere. Het is om bij weg te dromen. 
Ilja: Zoals ik al eerder vertelde, houd ik van de tekenstijl van Törnqvist en bladeren door Alles gaat slapen want nu is het nacht werd beloond. De illustraties zijn echt prachtig. Relatief eenvoudig weet Törnqvist een heel overtuigende setting en mooie landschappen neer te zetten. Het verhaal, of eigenlijk meer het lied, is door de tekeningen heen te lezen. Ze sluiten zo ontzettend goed op elkaar aan.

Zwarte kat

Katy: De hoofdrol in het verhaal is weggelegd voor een kleine zwarte poes die geen zin heeft om al te gaan slapen. Nergens komt het katje echt gedetailleerd in beeld. De lezer ziet haar achterkant, ziet haar van een afstandje de wereld in trekken. Op de meeste prenten is ze niet meer dan een vlekje. Maar dat doet er niet toe, omdat haar wandeling in de avondlucht de aandacht naar zich toetrekt. Het beestje is een middel om het landschap te verkennen. Zelf houd ik wel van katten en kon ik me wel iets voorstellen bij de tocht door de buurt. Het hoofdpersonage loopt zelf niet echt in de kijker, maar de lezer is telkens wel nieuwsgierig naar de halte op de volgende bladzijde.
Ilja: Ik vind het juist iets hebben dat de kat niet prominent aanwezig is in de illustraties. Hierdoor is er genoeg ruimte in het lied voor ons, de lezer. De tekst van het liedje laat het een beetje open wie Hommeltje is en voor of aan wie het eigenlijk gezongen wordt. Dat wordt in mijn ogen bevestigd door de illustraties. Je ziet de kat wel, maar er is ook ruimte voor eventuele andere personen of dieren. In tegenstelling tot Katy ben ik geen kattenliefhebber, maar ook dan kun je enorm van dit boek genieten. En wat Katy zegt, door de positie van de kat en juist door de keuze van een 'vast' onderdeel van de tekening, heb je als kijker het idee mee op reis te gaan. Sterke uitvoering van een slim idee.

Zweden

Katy: In de prenten is voor mij duidelijk het Zweedse landschap terug te zien. Het huisje op de cover met de houten planken en het bruine dak is typisch en vind ik heel charmant. Wie er ooit op vakantie is geweest tijdens de zomermaanden zal de diverse uitzichten vast herkennen. Het is leuk dat Marit Törnqvist dit element heeft gebruikt en zo verwijst naar het thuisland van Astrid Lindgren en naar haar eigen Zweedse roots. Maar het is ook weer niet zo dat het verhaal zich nergens anders zou kunnen afspelen. Uiteindelijk ziet de lezer erin wat hij zelf wil en die mogelijkheid maakt het mooi en zorgt voor herkenbaarheid voor elk kind dat moet gaan slapen, maar liever nog even wakker blijft.
Ilja: Je ziet de Zweedse details als je ooit in Zweden geweest bent. Maar, als je er nog nooit bent geweest, dan mis je in dit verhaal ook niets. Het verhaal, de tekst en de tekeningen zijn universeel te noemen en zullen daardoor een breed publiek aanspreken. Zelf ben ik verliefd op het land geworden en vond ik de Zweedse details een fijne toevoeging aan dit boek.

Eindoordeel

Katy: Erg fijn prentenboek met dromerige tekeningen die eindeloos bekeken kunnen worden - 4 sterren
Ilja: Alles klopt aan dit boek. Het liedje, de vertaling, de tekeningen en alle details die in dit boek te vinden zijn - 5 sterren!