Twee jaar geleden, in 2016, maakten Dolf Verroen en Charlotte Dematons samen het Kinderboekenweekgeschenk Oorlog en vriendschap. Deze samenwerking is ze goed bevallen. Opnieuw bundelden ze hun krachten en ze maakten samen het boek Droomopa. Antoinette en Ilja zagen deze samenwerking wel zitten en lazen samen dit boek.

Door Antoinette en Ilja.

Dolf Verroen

Je zou het niet zeggen, maar Dolf Verroen is inmiddels de 90 jaar gepasseerd. Dat betekent echter niet dat hij achter de geraniums is gaan zitten. Hij is nog enorm actief in het schrijversvak, die begon toen hij slechts 14 jaar oud was met Het boek van Jan-Kees. Inmiddels zijn er meer dan 100 boeken van zijn hand verschenen, heeft hij meerdere prijzen gewonnen en is hij in 1999 benoemd tot ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

Charlotte Dematons

De in Frankrijk geboren Charlotte Dematons (1957) is al net zo'n bekende naam in jeugdliteratuurland. Ze heeft door de jaren heen aan meer dan 150 titels meegewerkt en daar tal van prijzen mee gewonnen. Haar illustraties staan bol van details, zo kun je uren naar haar prenten turen en nog nieuwe dingen ontdekken. In 2008 won ze met haar tekstloze prentenboek Sinterklaas een Gouden Penseel.

Droomopa

De ouders van Thomas zijn een week weg en Thomas mag daarom bij zijn opa en oma logeren. 's Nachts overlijdt plotseling zijn opa. Gewoon, zomaar. Thomas is ontzettend bang dat hij zijn opa gaat vergeten. Zijn opa vertelde hem altijd zijn dromen, de gekke, de wonderbaarlijke en de angstige dromen. Zou Thomas een manier vinden om aan zijn opa te blijven denken?

In Droomopa wordt afwisselend het verhaal van Thomas met de dromen van opa vertelt. Charlotte Dematons illustreert beide.

Waar droomden wij over na het lezen van Droomopa?

Ilja: Drie jaar geleden is vlak voor kerst mijn opa overleden. Door het lezen van dit boek moest ik daar weer even goed aan denken en droomde ik 's nachts over mijn opa. Het boek is zo ontzettend mooi geschreven en geïllustreerd. Het is zo beeldend, poëtisch en het boek raakte mij diep. Juist met kerst sta ik ook even stil bij de mensen die er helaas niet meer bij kunnen zijn en dit boek weet dat treffend in woord en beeld te vatten. Ik zou willen dat ik zo mooi kan dromen, zoals Dematons tekent. 

Antoinette: Vaak herinner ik mijn dromen niet meer als ik wakker word. De laatste droom die ik mij kan herinneren gaat over onze honden. Ik zag ze rennen over een verlaten strand bij een ondergaande zon. Hun enthousiasme maakte mij gelukkig. Ik kan het niet anders dan met Ilja eens zijn. Het boek is dun en oogt eenvoudig, maar de inhoud kent zo'n sterke diepgang. Ook ik ben geraakt van dit prachtige boek(je).