Buddyreaden. Het werkwoord waar je met twee mensen heel veel lol aan beleeft. Nog leuker wordt het als je een jeugdboek mag bespreken met een jongere! Want dat levert gewoon een andere kijk op en daar kan je als volwassene soms nog heel wat van leren! Dagboek van een chihuahua was ons project van dienst en dit is wat Katinka (13) en Evy (33) er van vonden. 

De auteur 
Do Van Ranst woont in Hamme, België. Zijn boeken zijn ondertussen al vertaald in het Duits, Deens en Koreaans(!). Hij debuteerde in 1999 met Boomhuttentijd, een pakkend verhaal over zelfdoding. Van Ranst won verschillende prijzen met zijn jeugdboeken. Mijn hondenjongen werd in 2004 bekroond door de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen. Met Mijn vader zegt dat we levens redden won Van Ranst in 2004 de Prijs Knokke-Heist Beste Jeugdboek. Datzelfde boek won in de Duitse vertaling de Jugendbuchpreis in 2007 op de Frankfurter Buchmesse. Ook in 2008 ging De Prijs Knokke-Heist Beste Jeugdboek naar Van Ranst, met Moeders zijn gevaarlijk met messen.

Naast schrijven doet Van Ranst aan theater en is hij actief betrokken bij kindertoneelgroep KinderkunstVEEG! uit Hamme, waarvoor hij diverse stukken schreef. Verder is hij visual merchandiser bij een bekend kledingbedrijf.

Dagboek van een chihuahua 
Als Hufter, een zwart-witte langhaarchihuahua, weggehaald wordt bij Bente en zijn intrek neemt bij Valentien en haar familie, besluit hij een dagboek bij te houden. Gewoon, omdat honden dat nu eenmaal kunnen. Dat en een miljoen andere mensendingen.
Nieuwsgierig als hij is, gaat Hufter zich steeds meer vragen stellen bij het doen en laten van zijn nieuwe baasjes. Wie is die zwijgzame, mysterieuze Timber? Is hij de broer van Valentien? En waarom hangt er een vreemde spanning in de lucht wanneer Valentien en Timber alleen zijn? Een hond voelt zoiets.
Om aan antwoorden te komen, maakt Hufter handig gebruik van het feit dat Valentien en Timber, net als de rest van de wereldbevolking, geen rekening houden met een hond die op een bot ligt te kauwen. Zo komt Hufter erachter dat niets is wat het lijkt.

Wat vonden wij er van? 
Als je een boek uitpakt, dan is het eerste wat opvalt natuurlijk de cover. Is de cover aansprekend? Of had je toch liever iets anders op de voorkant van het boek zien staan? Zou je het boek in de winkel ook oppakken?
Katinka: Ik vind het een hele leuke cover! Het is heel opvallend met de gele letters van de titel. Ik vraag me af van wie het weelderige haar boven op het hoofd van de hond is. Vooral de vragende blik in de ogen van de hond maakt mij nieuwsgierig. Ik verwacht voornamelijk door die uitdrukking dat Hufter het niet erg leuk heeft bij Valentien. In de winkel zou ik dit boek zeker oppakken. Op de achterflap had wat mij betreft ook een hond mogen staan. De achterflaptekst maakte mij wel nieuwsgierig. 'Wie is die zwijgzame mysterieuze Timber?' Super leuk gedaan, die vragen!

Evy: Ik was niet helemaal overtuigd door de cover en ik zou het in de winkel niet opgepakt hebben. Misschien komt dat doordat ik vroeger een chihuahua heb gehad en als die keek zoals de hond op de cover dan was hij klaar om in de aanval te gaan. Ik ben het op dat vlak wel eens met Katinka, Hufter is niet blij. Dat haar!!!! Ook bij mij roept dat wel vragen op, hoe hebben ze dat zo mooi voor elkaar gekregen?

Die laatste zin uit de achterflaptekst roept wel nieuwsgierigheid op. Ik wist voor het lezen niet zo goed wat ik moest verwachten, welke kant het boek op zou gaan. De titel, Dagboek van een chihuahua, roept bij mij meer een humoristisch beeld op, terwijl de achterflap toch eerder mysterieus is.

Na het lezen van een boek, bedenk je als lezer vaak of je de titel passend vindt. Vonden wij dit 'Een dagboek van een chihuahua'?
Katinka: Ik heb over de titel wel moeten nadenken. Het is niet een titel die ík zou gebruiken voor dit verhaal. Hufter vertelt het verhaal wel, maar het had ook zonder Hufter een verhaal kunnen zijn. Ook schrijft Hufter niet echt een dagboek. Daarbij denk ik toch meer aan een boek verdeeld in hoofdstukken met de datum erboven of 'Lief dagboek'. Het zijn meer zijn belevenissen die hij met de lezer deelt.
Evy: Ik vind echt dat de titel me op een volledig verkeerd been heeft gezet! Dit verhaal is totaal niet wat ik had verwacht! Ik ben ook benieuwd wat de drijfveer was om deze titel te kiezen. Ik had met deze titel echt iets luchtiger verwacht en dat het boek meer over de chihuahua zelf zou gaan.

Het is altijd fijn als een boek prettig is om te lezen. Was dat hier ook het geval? Of moesten we hard werken om door het verhaal heen te komen?
Katinka: Ik vond het boek wel fijn om te lezen, al moest ik erg wennen aan het begin. Pas nadat ik het verhaal had uitgelezen, begreep ik waarom het boek zo begon. Ik vond de zinnen ook niet altijd even lekker lopen. Dit heeft er waarschijnlijk mee te maken dat de auteur Vlaams is (en ik zelf Nederlands ben). Ook het taalgebruik is soms wat 'té', vooral als jongeren nog niet echt geïnteresseerd zijn in vriendjes/seks.
Evy: Prettig lezen... ja, dat wel, maar toch had ik soms wel moeite met de sprongen in tijd en personages. Ik vroeg me tijdens het lezen wel af voor welke leeftijd ik dit een geschikt boek zou vinden en dan kwam ik met mijn schatting wel hoog in de doelgroep uit (dus meer richting de 15 jaar). Er wordt een beetje 'straattaal' gebruikt, maar niet te veel. Ik vind dat dit wel een mooi accent aan het taalgebruik in het boek gaf. 

Er zijn niet heel veel personages in het boek die uitgewerkt worden. Dat houdt de wereld waarin Dagboek van een chihuahua zich afspeelt klein. Welke personages konden op onze sympathie rekenen? En wie vonden we echt stom?
Katinka: Hufter was toch mijn favoriete personage. De auteur zet zijn leven grappig neer en ik zie het al helemaal voor me dat honden daadwerkelijk de mensentaal kennen. Ik heb echt kunnen lachen om Hufter. Seba vond ik het minst leuk. Hij denkt alleen maar aan drugs en geld. Ook zijn rol op het einde is niet tof. Hij was echt geen leuke personage, al paste hij wel goed (bij de climax van) het verhaal. Iemand moet de schurkenrol spelen natuurlijk!
Evy: Ook voor mij was Hufter favoriet! Het is best wel lachwekkend om je als lezer in te leven in een chihuahua. Stel je voor dat die echt alles kunnen horen en begrijpen! Ik word meteen veel voorzichtiger in de buurt van honden. Zijn emotionele wereld wordt heel leuk beschreven in het kader van het boek en zorgt ervoor dat je best wel sympathie hebt voor die kleine keffer.
Het personage dat mij het minste kon boeien was Valentien. Ze zal vast veel meegemaakt hebben, maar toch vond ik haar heel erg irritant... Ze komt naïef, verwend en onaardig over in het boek. Ook naar Hufter toe. 

Er zitten in dit boek vrij veel wisselingen van perspectief en je gaat als lezer heen en weer in de tijd, door middel van flashbacks. Bevorderde dat onze leeservaring? Of maakte dit het er alleen maar verwarrender op?
Katinka: Ik vond de perspectiefwisselingen een positieve invloed op het verhaal hebben. Omdat het niet als een dagboek geschreven is, moet de spanning toch ergens anders vandaan komen. Door elke keer een ander te laten spreken, leerden we dit personage wat beter kennen en de onderlinge relatie met de andere personages. Ik denk dat het verhaal zonder deze perspectiefwisselingen niet leuk was geweest. Ik moet wel zeggen dat ik het in het begin erg verwarrend vond. Ik begreep eerst echt niet wie bij wie hoorde en waar ze elkaar nu van kenden. Dat werd gelukkig geleidelijk aan duidelijker.
Evy: Ik moest ook even wennen aan deze perspectiefwisselingen en de flashbacks die erbij hoorden. Je krijgt een verhaal zo in stukken en brokken gepresenteerd en de puzzel past pas op het einde helemaal in elkaar. Dat is natuurlijk verwarrend en prikkelend tegelijkertijd. Gelukkig zit er wel een structuur in de perspectiefwisselingen en staat het personage vaak boven de alinea vermeld. Het mooie van de stukken uit Hufter's oogpunt is dat je als lezer echt van buitenaf naar de situatie kijkt. Door de afwisseling met de personages die midden in die situatie zelf zitten, krijg je echt een completer beeld. Alsof je kan in- en uitzoomen als lezer.

In jeugdboeken worden vaak heftige thema's in het verhaal verwerkt. Katinka vond dat de thema's drugsgebruik, 'wees zijn' en stelen mooi verwerkt waren in het boek, maar best wel pittig waren. Op Evy maakte vooral het feit dan zowel Valentien als Timber wezen zijn erg veel indruk. Zo zie je maar dat een stabiele omgeving voor een jongere erg belangrijkrijk is om de waarden van het leven op een goede manier in zich op te nemen. 

Conclusie 
Vonden we het een goed boek? Zouden we het aanraden aan jongeren? Of aan volwassenen?
Katinka: Er staan best veel moeilijke woorden in het boek die ik nog niet kende. Dagboek van een chihuahua was leuk, maar ik zou het eerder aanraden aan jongeren rond de 15 jaar. Het boek zal niet in mijn eigen top 10 eindigen, daarvoor heeft het mij niet genoeg kunnen 'pakken'. Het begin is vrij lastig en daar moet je even doorheen lezen. Pas op tweederde van het boek vond ik het echt leuk worden.
Evy: Aangezien ik heel andere verwachtingen had toen ik begon met lezen, moest ik even bijsturen. Het resultaat is dat ik wat in dubio ben. Ik vond dat er op een bijzondere manier naar een heftige situatie wordt gekeken. Het zorgde er bij mij voor dat ik me emotioneel niet zo verbonden voelde en dus iets minder aansluiting vond bij de personages. Ik zou het jongeren rond de 15 jaar wel aanraden en ik ben wel benieuwd hoe andere volwassenen er tegenaan kijken! 

Als we Dagboek van een chihuahua in drie woorden moeten beschrijven dan krijgen we dit resultaat. Katinka noemt het oppervlakkig, YA en avontuurlijk. Evy gaat voor verrassend, moeilijke jeugd en honden-humor.

Hebben jullie dit boek gelezen? Of hebben Katinka en ik jullie nieuwsgierig gemaakt? Laat het ons even weten in een reactie hieronder! 

Vele leesgroetjes!