Het regent buiten, dus er kan niet buiten worden gespeeld. De klas heeft andere plannen. Ze trekken hun gymschoenen aan, want ze gaan dansen. Zwaantje wil graag laten zien wat ze kan en danst op de toppen van haar tenen. De andere vogeltjes willen echter liever springen, wiebelen of zelfs tapdansen. Iedereen komt aan de beurt, maar niemand heeft door dat Zwaantje weg is gegaan. Waar is ze naartoe?

Door Katy

Dansje doen van Frédéric Stehr neemt de lezer (3+) mee naar de turnzaal waar de juf plannen heeft om met haar hele groep kleine vogeltjes te gaan bewegen. De kleintjes zijn ongeduldig en kunnen niet goed stil blijven zitten. Het is een echte peutergroep met wriemelende, energieke kindjes. De figuurtjes zijn erg divers. Er zijn uitjes, papegaaitjes, kraaien, een kuiken en zelfs een papegaaiduiker. Ze hebben verschillende kleuren veren en poten en eentje draagt zelfs een brilletje.   

De tekst van het boek is tamelijk beperkt. Elke dubbele pagina bevat een paar zinnen in een goed leesbaar lettertype en de vogeltjes roepen ook wel eens wat. De ene zin is groter gedrukt dan de andere, maar dat verschil stoort niet.   

Op het schutblad is te zien hoe de regen naar beneden valt en hoe binnen in het gebouw allemaal tasjes aan de kapstok hangen. De overige prenten maken haast allemaal gebruik van dezelfde setting: de zaal voor de dansles. Dit werkt beperkend voor auteur en illustrator Frédéric Stehr. De afwisseling moet geheel komen vanuit de vogels. In één prent warmen ze op en dan laten een aantal vogels zien wat ze kunnen. De rest van de groep kijkt toe. Op de gezichten veranderen de uitdrukkingen wel en de positie van een enkeling wijzigt, verder blijft het grote geheel vrij statisch. Er komt pas weer actie wanneer de vogeltjes naar buiten kijken en Zwaantje in de regen ontdekken. Deze opzet van het boek maakt dat er niet lang bij de prenten stil kan worden gestaan. Daar zijn ze wat te eentonig voor. Het was wellicht leuker geweest als er ook wat leerlingen bij waren die minder goed luisterden en eens in hun neus peuterden of aan het touw van het gordijn slingerde. De enige ondeugende vogel is de groene die stiekem een scheetje lijkt te laten, terwijl z'n klasgenootjes zich aan een dansje wagen.

De mooiste prent is die waarop de hele klas buiten in de regen plenst. Iedereen doet z'n eigen ding en het plezier spat van de pagina af. Het idee achter het boek is dan ook leuk, want zelfs volwassenen dromen weleens over dansen in de regen. Toch zouden de meeste ouders hun kind niet de deur uit laten gaan wanneer het stormt en onweert, zoals in het boek gezegd wordt. Denkfoutje van de auteur? Een flinke regenbui mag avontuurlijke kinderen echter niet tegenhouden om net als Zwaantje in de plassen te gaan springen en dansen. Waarom wachten tot de zon weer schijnt?

Eindoordeel: 3 sterren