Minder beelden te zien krijgen, kan net méér tot de verbeelding spreken. Dat gevoel heb je als je naar de cover kijkt van Draden. Wat zou die vrouw aan die rode draad van plan zijn? Hoe is ze daar gekomen? Als jullie daar ook zo nieuwsgierig naar zijn, moeten jullie verder lezen!

Torill Kove 
Torill Kove (1958) is een Canadese regisseur en maker van animatiefilms. Ze is geboren in Noorwegen, maar verhuisde in 1982 naar Montreal. Het grappige is dat ze eigenlijk pas interesse kreeg in animatiefilms na haar dertigste. In 2007 won ze een Academy Award for Animated Short Film voor The Danish Poet. Naast het produceren van animatiefilms, illustreert ze ook kinderboeken. In 2015 ontving ze de Anders Jahre Prize for the Arts, een grote culturele erkenning in Noorwegen.

Inhoud 
Iedereen kiest zijn eigen weg in het leven. Dat is niet altijd makkelijk, want daarbij moet je loskomen van je vertrouwde omgeving. Je moet zelf loslaten, maar anderen moeten jou ook loslaten. Dit boek gaat over loslaten, maar toch voor altijd verbonden zijn.

Over Draden 
Het verhaal is gebaseerd op Kove's eigen ervaring met adoptie. De minimalistische stijl is erg kenmerkend voor Kove's werk, maar in deze film probeert ze het sobere extra te benadrukken. Het was haar doelstelling om in een jaar tijd een film te maken van vijf  minuten. Het boek dat ik nu in handen heb, is er gekomen naar aanleiding van de film, waarschijnlijk om het verhaal nog wijder te kunnen verspreiden. De vertaling is in handen van Imme Dros en dat zijn erg kundige handen. De minimalistische stijl is perfect behouden en toch is alles helder en duidelijk.

Mijn mening 
Draden is eigenlijk niet te vergelijken met een ander prentenboek. Het heeft een heel volwassen thema, waardoor ik niet weet of het eigenlijk echt een kinderboek is. Natuurlijk zijn de plaatjes herkenbaar en is het verhaal ook goed te volgen voor jongere kinderen, maar die diepere laag die je als volwassene zo hard voelt binnenkomen, zal toch verloren gaan bij de jongsten onder ons. Dat harde binnenkomen is ook echt iets dat ik meen uit de grond van mijn hart. Ik zat met tranen in mijn ogen de bladzijden om te slaan. Het loskomen van je moeder was voor mij erg herkenbaar neergezet en ook de kant van de moeder komt met weinig woorden helemaal tot zijn recht. De liefde, de angst, de onzekerheid en de vreugde lopen door elkaar heen. Net zoals in het echte leven.

De keuze van kleuren is erg sober en dat was ook de bedoeling van Kove. Er zijn wel bladzijden waar meer kleuren gebruikt worden, maar zoals je al aan de cover kunt zien voeren groen en blauw toch de boventoon. Daardoor is het geheel erg 'rustig' en mede door die rust komt het thema beter over vind ik. Het gebruik van een rode draad als verbinding tussen de personages is erg herkenbaar en het is iets waar je als lezer op elke bladzijde ook bewust naar op zoek gaat. 

Draden is een prentenboek dat elke volwassene zou moeten lezen! Het is zo mooi dat woorden ervoor tekort schieten. De emotie die verpakt zit in de eenvoudige illustraties is wonderbaarlijk. Torill Kove wordt terecht een 'animatiewonder' genoemd en ik ben ook erg benieuwd naar haar andere werk.

Voor wie het boek niet makkelijk te pakken kan krijgen, is het misschien al een idee om via deze link de korte animatiefilm te bekijken. Deze is namelijk even ontroerend, zo niet nóg ontroerender. 

Kenden jullie de films al van Torill Kove? Wat vinden jullie van dit verhaal? Laat het hieronder in een reactie weten.

Veel kijk- en leesplezier,
Evy