Een nieuw verhaal van Kelly Barnhill, met een cover en titel die je meteen aanspreekt. Of misschien wel niet. Smaken verschillen nou eenmaal. Wie wel onmiddellijk geboeid werden door het boek waren Katy, Selene en Sanne. Samen lazen ze Heksenjongen en laten ons weten: is het cool or fool? 

Samenvatting

Na een ernstig ongeluk waarbij Finn zijn tweelingbroer verliest, praat hij niet meer. De woorden lijken niet meer uit zijn mond te willen komen. In het dorp wordt hij getreiterd, er wordt van hem gezegd dat de verkeerde jongen gered is. Maar wanneer zijn moeder, de heks die het dorp met magie gezond en sterk houdt, een tijdje weg is en een roversbende het huis omsingelt, wordt Finn gedwongen dapper te zijn en woorden te gebruiken. De bandieten zijn vastberaden om de magie te stelen die zijn moeder achter slot en grendel verborgen houdt, Finn is vastberaden om de magie koste wat het kost te beschermen. Kan een jongen die nergens meer in gelooft de magie uit de verkeerde handen houden?

Kelly Barnhill

Wellicht ken je Kelly Barnhill van het boek Het meisje dat de maan dronk. Barnhill is een Amerikaanse schrijfster van kinderboeken. Voordat ze schrijfster werd had ze allerlei baantjes, van leerkracht, tot barkeeper, serveerster, secretaresse en pianiste in een kerkkoor. Ze zegt zelf dat dit allemaal niets heeft gebracht, behalve mooie input voor haar boeken en dat ze nu met veel plezier schrijft. Barnhill heeft al meerdere verhalen geschreven, hopelijk worden die ooit nog in Nederland uitgegeven. Tenminste, als Heksenjongen naar meer smaakt natuurlijk!

Het verdict

Vinden we deze cool?  

Of niet, en krijgt hij het stempel fool?

Sanne:

 4,5 ****/*

Wat mij betreft is dit boek hartstikke cool! Met veel plezier begon ik met lezen en het duurde niet lang voordat ik werd gegrepen door het verhaal. Barnhill is er uitermate goed in geslaagd om de emoties van de hoofdpersonen op je over te brengen. Door haar vloeiende schrijfstijl kostte het me geen enkele moeite om het verdriet van het verliezen van een (tweeling)broer te voelen, zoals bij Finn is gebeurd. Het is aangrijpend, maar tevens wekt het ook de nieuwsgierigheid. Finn is eenzaam en machteloos. Hij ziet en voelt het verdriet van zijn ouders, maar voelt zich ook schuldig: de verkeerde jongen is gered, hij had er niet meer moeten zijn. Hoe gaat Finn met deze heftige gevoelens om? Komen hij en zijn ouders over het verdriet heen? Met veel hoop lees je verder. Barnhill pakt je en laat je niet meer los. Is het magie?

Naast het verhaal van Finn volgen we ook het verhaal van Anna, de dochter van de boevenkoning. Ook zij heeft met verlies te maken. Ze verloor haar moeder en ook haar vader lijkt ze kwijt te raken doordat hij steeds verder van haar af komt te staan. Ze begrijpt hem niet meer, nu de hebzucht naar "iets" steeds groter wordt. Uiteindelijk komen de twee verhaallijnen samen en hoewel het erop lijkt dat er geen groter contrast kon zijn tussen Finn en Anna, hebben ze uiteindelijk heel veel steun aan elkaar.
Verdriet krijgt daarmee een erg grote rol, maar er is ook aandacht voor vriendschap, familie en natuurlijk voor magie. Het boek is magisch, emotioneel, spannend en avontuurlijk. Hoe dat precies allemaal in elkaar steekt, zul je toch echt zelf moeten beleven, maar geloof mij: Barnhill laat alles heel logisch en perfect in elkaar passen, je zult het boek niet weg willen leggen!

Selene:

3 ***/**

Je weet dat Finn en Anna elkaar gaan ontmoeten, omdat hun situaties aan het begin van het verhaal nog afwisselend beschreven worden. De manier waarop ze elkaar tegengekomen, is bijna precies zoals je zou verwachten op het moment dat je het leest, maar daarvoor was het nog niet echt te voorspellen. Daarna gaan ze samen een oplossing zoeken voor de problemen die ontstaan zijn, maar het verhaal blijft vooral spannend door de interacties tussen Anna, Finn, de magie en de wolf, omdat ze elkaar of niet erg aardig vinden, of niet vertrouwen, of misschien toch wel?
Met Finn, Anna en hun ouders leef je al snel mee en hun personages leer je goed kennen. De andere personages, zoals de koning, koningin, Stenen, bandieten en dorpelingen blijven redelijk oppervlakkig en eendimensionaal - ze zijn goed of ze zijn slecht. In een sprookjesverhaal past dat, dus dat is niet zo erg, maar juist omdat deze personages aan het einde van het verhaal een belangrijke rol spelen, is het einde minder interessant dan wanneer Finn en Anna echt de belangrijkste rol zouden hebben gespeeld.
Ook de conclusie, een jaar later, had wat uitgebreider gemogen. Een echt afscheid voor vertrek was passender geweest, zeker omdat Finn het grootste deel van het boek graag zijn ouders wilde terugzien. Er zijn dus wat dingen in het verhaal die iets minder cool zijn, de uiteindelijke conclusie is toch gewoon cool!

Katy:  4 ****/*

Kelly Barnhill wist me met Het meisje dat de maan dronk helemaal te betoveren en dus kon ik niet anders dan benieuwd zijn naar dit nieuwe boek. Opnieuw wist ze me helemaal mee te trekken in de plot. Het verhaal is heerlijk om te lezen. Het is bijzonder treffend geschreven en bovenal een erg mooi verhaal over een jongen die tegen wil en dank de held moet zijn. De plot is sprookjesachtig, een sfeer die Barnhill vrijwel zonder moeite weet op te roepen, en spannend tegelijk. 
Het boek ademt magie. Er is uiteraard de magie die Finn probeert te beschermen, maar het is meer. Het zit ook in de manier waarop het geschreven is. De treffende beschrijvingen en de vloeiende zinnen, maken van Heksenjongen het soort verhaal dat blijft hangen. Finn en Anna zijn bovendien fijne personages om over te lezen. Natuurlijk staat het vast dat ze elkaar zullen ontmoeten, maar dat doet er eigenlijk niet toe. Het raden naar hoe de verschillende verhaallijnen bij elkaar zullen komen is deel van het leesplezier.
Daarnaast spelen de gevoelens van beide kinderen een belangrijkere rol. De magie die Finn probeert te beschermen heeft een impact op beide levens. Ze lijken tegengestelden. Finn is teruggetrokken, terwijl Anna harder is. Er zit verdriet in dit boek, net zoals eenzaamheid en wantrouwen, maar er is ook ruimte voor vriendschap. Ik heb opnieuw genoten en wat mij betreft mag Barnhill nog veel boeken schrijven zoals dit.

Conclusie

Heksenjongen werd driemaal goedgekeurd, geen fool te bekennen in de beoordelingen van Sanne, Selene en Katy. Het is dus absoluut cool en vooral erg magisch. Heb jij je misschien ook al laten betoveren door één van de boeken van Kelly Barnhill? Staat Heksenjongen hoog op jouw wenslijstje? We horen het graag.