Op Boekenbengels en Leesbeesten lezen we ook graag samen en delen we graag onze meningen. Zo ook voor de artikelen van Cool or Fool. Deze keer waagden Sanne, Annemieke en Ilja zich aan het prentenboek Het hart van het meisje. Is het een Cool of is het een Fool?

In het kort

De Belgische auteur Siska Goeminne schreef voor dit boek een verhaal over de zoektocht naar een vader. Het meisje uit het boek ziet aan de overkant haar vader staan en gaat hem achterna. De illustraties in het boek komen van Tim Van Den Abeele. 

Cover

Sanne: De cover laat een pad zien, omzoomd door hoge lange bomen. Er staat een meisje met haar rug naar de kijker toe. De kleuren zijn opvallend, met oranje, rood en groen. In eerste instantie weet ik niet of het me aanspreekt, maar opvallend is het wel. Hoe langer ik kijk hoe mooier ik de cover vind worden en nieuwsgieriger naar wat er op het pad van het meisje gaat plaatsvinden.

Annemieke: Op het eerste oog past de cover voor mij misschien niet echt bij wat je van een kinderboek/ prentenboek zou verwachten. Tegelijkertijd ben ik een sucker voor 'specialere' prentenboeken. Dat is denk ik ook wat me aanspreekt aan de cover. Geen standaard cover en daarom maakt het me nieuwsgierig. Het krijt-achtige karakter met de felle kleuren zorgt ervoor dat ik me af ga vragen wat er met het meisje gaat gebeuren. Voor mezelf zou ik het zonder twijfel bekijken in de boekhandel. Voor een kind, weet ik het nog niet helemaal.

Ilja: Ik vind de cover wat duister ogen en niet direct verwacht bij de flaptekst van het boek. Het oogt ook wat verdrietig. Het is daardoor in mijn ogen geen boek wat jonge kinderen zelf zullen pakken. Na het lezen van het boek vind ik de cover wel passen bij het verhaal en daardoor een eenheid. Het is niet per se mijn smaak, maar ik vind het wel passend.

Verhaal

Sanne: Het verhaal over het meisje dat opzoek gaat naar haar vader spreekt mij persoonlijk erg aan. Vooral de veerkracht en volhardendheid vind ik te prijzen. Met een doel voor ogen, blijft ze doorgaan, ookal is de weg er naar toe niet altijd even makkelijk. Bewonderend lees ik haar verhaal. Voor een prentenboek bevat het verhaal relatief veel tekst, toch is het niet te veel. De afwisseling met de prenten zorgt voor een goede balans tussen luisteren en kijken.

Annemieke: Wanneer ik het verhaal lees over het meisje dat opzoek gaat naar haar vader, vraag ik me eigenlijk meteen af hoe het zit met vader? Wat maakt dat het meisje op zoek gaat naar haar vader. Ergens is dit mooi, het zorgt ervoor dat het boek aan verschillende kinderen herkenning kan bieden tijdens het lezen op basis van hun eigen verhaal, of het nu gaat om een vader die er nooit geweest is, of een vader die niet meer in beeld is. Het bijzondere aan het verhaal vind ik zonder twijfel de kracht die er uit naar voren komt. Je ziet het meisje groeien qua zelfvertrouwen in haar zoektocht. Ze laat doorzettingsvermogen en kracht zien. Ze weet wat ze wilt en gaat ervoor en dat bevalt me wel.

De tekst op zich is wellicht wat veel voor wat je van een prentenboek zou verwachten. Toch ben ik het met Sanne eens dat het niet te veel is. De zinnen zijn kort, bondig en krachtig. Bovendien is er gespeeld met de opmaak van de tekst, wat deze extra aantrekkelijk maakt. Bovendien denk ik dat het verhaal niet zozeer bedoeld is voor jonge prentenboeklezers. Vanuit dat oogpunt denk ik dan ook dat de hoeveelheid tekst erg passend is.

Ilja: Als ik puur kijk naar de tekst, is door de korte zinnen ook ruimte voor eigen verbeelding. De zinnen zijn inderdaad kort, maar geven wel voldoende om het verhaal te kunnen vertellen. Wel roept de tekst hier en daar vragen op. Wat Annemieke eigenlijk ook al aangeeft, hoe zit het met de vader? Ook vind ik het verhaal wat lastig voor jonge kinderen. Op het boek staat dat het geschikt is voor kinderen vanaf 9 jaar, maar niet elk kind zal dit aankunnen of voor open staan. 

Illustraties

Sanne: De illustraties zijn net als de cover bijzonder. Met de primaire kleuren geel, rood en blauw, die over elkaar heen zijn gebruikt ontstaat het groen en oranje, de kleuren die in het boek overheersen. Ik denk dat Tim van den Abeele een bepaalde druktechniek heeft gebruikt waarbij hij eerst de achtergrond met kleurtinten heeft gemaakt, en daarover heen de belevenissen van het meisje heeft afgedrukt. Het zijn geen standaard illustraties, maar haast kunstzinnig. De mening zal hierover sterk kunnen verschillen, maar los daarvan is wel duidelijk wat er in de prenten gebeurd. Het laat je uitvoerig kijken of er nieuwe dingen vallen te ontdekken.

Annemieke: Zelf val ik als een blok voor de illustraties. Het lijkt een beetje op krijttekeningen. Ze zijn mooi, bijzonder en passend voor het verhaal. Soms is het meisje in onzekerheid en twijfel en op die momenten zijn de tekeningen minder helder, minder duidelijk. De felle kleuren zorgen er daarnaast voor dat ik denk dat de illustraties - met een ietswat volwassen karakter - toch aantrekkelijk zullen zijn voor kinderen. Daarnaast vind ik de wijze waarop het meisje is neergezet in de illustraties prachtig. Ze straalt alles uit, wat ze in het verhaal laat zien. 

Ilja: De tekeningen zijn niet mijn smaak, maar ik vind het mysterieuze wel perfect bij het verhaal passen. Illustratie en tekst vullen elkaar aan, vertellen beide een stuk van het verhaal en zijn daardoor echt van toegevoegde waarde. Wat ik heel mooi vind, is dat de emoties in de ene tekening van het blad afspatten, maar dat in andere tekening is gekozen voor een silhouet van het meisje. Ook vind ik de vader heel mooi weergegeven, onduidelijk of hij wel echt is. 

Overigens vind ik dit boek heel goed inzetbaar wanneer je over kunst of kunststijlen gaat werken en de klas een kunstwerk in deze stijl laat maken. Genoeg inspiratie in dit boek te vinden!

Conclusie

Sanne: Een cool van mij. Ik vind het een prachtig verhaal, dat heel bijzonder is geïllustreerd, volledig passend bij het bijzondere verhaal van het meisje. Ik kan het iedereen die iemand moet missen aanraden en het krijgt dan ook een heel speciaal plekje in mijn boekenkast. 

Annemieke: Een bijzonder verhaal met mooie illustraties, die ruimte over laten voor de eigen verbeelding van de lezer. Een boek dat voor mij absoluut niet mag ontbreken aan mijn prentenboekencollectie, waarbij ik denk dat het in het bijzonder geschikt is om het gesprek bij te voeren. En dat is dan weer iets waar de pedagoog in mij, enorm van houd. Zonder twijfel een cool!

Ilja: Een cool! Ik vind de samenkomst van tekst en beeld echt prachtig. Zowel het verhaal als de illustraties zijn het bespreken waard, maar wanneer je het als een geheel bekijkt, is het boek op zijn sterkst. Een prentenboek lees ik altijd drie keer, de eerste keer de illustraties, de tweede keer de tekst en de derde keer als geheel van tekst en prenten. Bij de derde keer klopte het boek voor mij. Ik verwacht niet dat dit boek iedereen in zijn grijp krijgt, maar ik ben enorm blij met deze aanwinst!

Wat ons betreft is dit boek dus zeker een cool! Graag horen wij ook wat jullie ervan vinden en of jullie dit boek gaan of willen lezen.