De fantastische verhalen van Tashi zijn in Australië al 25 jaar een succes. Acht van deze verhalen werden vertaald en in één boek gebundeld. Zullen Vlaamse en Nederlandse kinderen Tashi evenzeer in hun hart sluiten?

- door Joke -

Er was eens…

een mama – Barbara Fienberg – die haar dochter, Anna verhalen voorlas en die haar vertelde over hoe ze vroeger verhalen verzon en hoe andere kinderen dan om haar heen kwamen staan luisteren. Zo ontstond een sprookjesfiguur, Tashi, die fantastische sprookjes verzint met zichzelf als held. Anna studeerde psychologie en werd auteur. Illustrator Kim Gamble (1952-2016) verbeeldde de Tashi uit de verhalen van Anna en Barbara als een elfachtig wezen en voegde zo het sprookjesachtige toe. De samenwerking tussen deze drie resulteerde in 1995 in een eerste boek over Tashi. Er volgden er nog vele meer die in thuisland Australië erg populair zijn. Nu, meer dan 25 jaar later, zijn de verhalen vertaald naar het Nederlands door Daan Remmerts de Vries en gebundeld in De fantastische verhalen van Tashi.

Tashi

Tim vertelt zijn ouders over Tashi, een nieuwe en bijzondere vriend. Tashi verhuisde uit een vreemd land met nog vreemdere verhalen. In elk hoofdstuk vertelt Tashi over een nieuw sprookjesachtig avontuur dat hij zelf meemaakte met flessengeesten, reuzen, draken, vliegende tapijten en nog veel meer. Tashi vormt als verteller de rode draad en verbindt zo de afzonderlijke, op zichzelf staande sprookjes.

Inhoud

Sommige sprookjes bevatten gekende elementen uit ons gekende verhalen. Zo komt Tashi aan op een zwaan, wat aan Nils Holgersson doet denken, en komen we onder andere een geest uit een wonderlamp, een vliegend tapijt en magische schoenen tegen. Klinkt bekend maar er blijven voldoende originele elementen over om er toch heel andere vertelsels van te maken.
Sprookjes kunnen eng zijn maar doordat Tashi ze zelf vertelt weet je als lezer dat het helemaal goedkomt. De illustraties met een aaibare Tashi en slechteriken die een beetje eng maar vaak met een vleugje humor voorgesteld worden, helpen de jonge lezer niet te bang te zijn.

Het boek is dik en dat kan jonge lezers weleens afschrikken maar de verdeling in acht hoofdstukken – één voor elk nieuw sprookje dat door Tashi verteld wordt – zorgt ervoor dat het behapbaar blijft. Die indeling maakt het boek erg geschikt om voor te lezen. Elke avond één hoofdstuk voor het slapen gaan? Sprookjes zijn van alle tijden en daardoor ademt de sfeer iets nostalgisch van lang vervlogen tijden. Gezellig en toch kan je ook actuele thema’s herkennen. De vergelijking tussen Tashi en vluchtelingen/nieuwkomers gaat zeker op.
Dit boek lijkt in niets op de typische AVI-boekjes die voor jonge lezers alomtegenwoordig zijn. Het ziet er uit als een echt leesboek, zoals ze die zien bij oudere kinderen en volwassenen. De eenvoudige tekst is gedrukt in een groot lettertype en elke pagina bevat naast een klein stukje tekst één of meerdere tekeningen. Kinderen uit een tweede leerjaar kunnen daardoor de sprookjes helemaal zelf lezen. Die potloodtekeningen zijn mooi maar toch vond ik het jammer dat de prachtige kleurprenten met Tashi die ik al ‘surfend’ tegenkwam niet gebruikt zijn voor deze editie. Die prenten leken me nog sprookjesachtiger.

Zelf had ik in het begin wat moeite met het wat opschepperige karakter van Tashi maar toen ik het verhaal voorlas in de klas bleken de kinderen heel enthousiast. Zij vroegen zich helemaal niet af of Tashi wel echt was – zelf zag ik hem meer als een fantasievriendje van Tim – en of het wel kon wat hij allemaal meemaakte. Ze sloten hem meteen in hun hart. Enkele kinderen kennen Tashi van televisie want er bestaat ook een animatiereeks van.

Hun reacties:

Die verhalen zijn echt superspannend!

Ik vind het leuk dat ik die verhalen al zelf kan lezen.

Tashi is leuk en verslaat alle slechteriken.

Kinderen houden van verhalen die écht spannend zijn. Met enge reuzen, woeste draken en een slimme held en dat vinden ze in boeken voor eerste lezers niet zo makkelijk terug. De fantastische verhalen van Tashi maakt de verwachtingen van 7à8-jarigen waar.

Kennen jullie dit boek al? Of wisten jullie dat er een serie op televisie was? En de klassieke vraag: Wat is beter? Het boek of de serie?