Nan Mus werkt als schoorsteenveger voor de gemene en ambitieuze Wilkie Crudd. Vijf jaar eerder verdween de man die voor haar zorgde als een vader en haar het vak leerde. Op een dag was de Veger gewoon weg. Ze heeft alleen nog zijn hoed en een roetje. Wanneer ze vast komt te zitten in een schoorsteen wordt ze gered door Charlie, het monster dat uit het brokje roet ontstaat. Er ontstaat een hechte vriendschap tussen hen, maar Nan voelt dat er meer achter Charlies bestaan zit dan ze kon vermoeden.

Door Katy

Voor De Veger deed auteur Jonathan Auxier er vijftien jaar over om alle ingrediënten voor wat hij zijn verhalensoep noemt te verzamelen. In Praag raakte hij gefascineerd door alles wat hij over golems kon vinden. Hij las De Waterkinderen van Charles Kingsley helemaal stuk, van zijn kinderen leerde hij wat iemand onvoorwaardelijk liefhebben betekent en hij haalde zijn favoriete jeugdauteurs van onder het stof. Deze elementen gebruikte hij als fundering voor het boek over Nan en Charlie en toverde ze om tot een schitterende constructie.

De auteur brengt het negentiende eeuwse London tot leven in relatief korte, maar bijzonder sfeervolle hoofdstukken die een goed beeld schetsen van het leven van jonge schoorsteenvegers, hoe ze levensgevaarlijk werk deden en slachtoffer waren van uitbuiting door hun bazen. Het verhaal is niet helemaal historisch correct, maar Jonathan Auxier schreef het wel vanuit een groot historisch besef en met oog voor detail. Door zijn verteltalent komen voor de Londense straten de ogen van de lezer tot leven. Het is poëtisch proza gecombineerd met innemende dialogen, overigens erg mooi vertaald door Esther Ottens.

Nan is een bovendien een aandoenlijk en tegelijk ontzettend inventief personage met de nodige dosis doorzettingsvermogen. De relatie tussen Nan en Charlie is vertederend. En ook de relatie tussen Nan en de straatjongen Toby is mooi om te zien ontwikkelen. De manier waarop Nan haar eigen situatie en die van talloze anderen probeert te veranderen is intelligent. De rol van Charlie in het geheel en vooral zijn connectie met de Veger doet verlangen naar een eigen roetje, al is het einde bitterzoet.

De Veger is zonder meer één van de mooiste boeken (10+) van 2019! Het verhaal is ontroerend en hartverwarmend tegelijk. De vriendschappen die in dit verhaal ontstaan blijven nog lang na het omslaan van de laatste pagina nazinderen. Het is bijna onmogelijk geen traantje weg te pinken en wie dat toch niet doet, zal er op z’n minst even heel erg stil van worden.

Eindoordeel: 5 sterren