Ember en de ijsdraken
Klaar voor een ijskoud avontuur waarin een vermomde vuurdraak er alles aan zal doen om te voorkomen dat met uitsterven bedreigde ijsdraken gedood worden?
Door Katy
Ember is een draak in de vorm van een meisje. Haar vader, een magiër, gaf haar die vorm om haar te beschermen. Helaas is de spreuk niet zo stabiel en ontsteekt Ember weleens in vlammen. Om meer ongelukken te voorkomen trekt ze naar haar tante in Antartica. Daar ontdekt ze dat er op ijsdraken gejaagd wordt en ze zal alles doen om de jagers te stoppen.
Auteur Heather Fawcett begaf zich eerder met de YA Even the darkest stars al richting koude en sneeuw, in dit boek doet ze dat opnieuw, maar voor iets jongere lezers (10+). Ember en de ijsdraken is een verrassend fantasy avontuur. Het is een magische en oprechte vertelling vol vriendschap en vastberadenheid.
De personages die de wereld van Ember bevolken zijn gevarieerd en uiteenlopend. Het gaat van een betoverde deurknop tot een hilarische, pratende kat. De relatie tussen Ember en haar tante verloopt initieel nogal moeizaam, de wetenschapster heeft een nogal schimmig verleden en ze is niet echt moederlijk. Op Antartica moet Ember ineens naar school en dat gaat niet zonder slag of stoot, ze sluit wel vriendschap met Nisha en Moss. Samen met hen stelt ze zich bloot aan het nodige gevaar.
Fawcett neemt de tijd om de wereld die ze schiep tot z’n recht te laten komen. De vaart zit dan ook niet meteen in het verhaal, maar focust om de karakters en hoe de samenleving werkt. Zowel wetenschap als magie zijn belangrijke elementen en de wortels van de plot liggen in de Victoriaanse samenleving. Vanaf het moment dat Ember hoort over de jaarlijkse jachtpartij versnellen de gebeurtenissen. De donkere en soms wat grimmige verteltoon wordt afgewisseld met de nodige humor en emotie. Het geheel voelt intens, maar weegt niet te zwaar. Wat dat betreft heeft de auteur zeker de juiste balans gevonden.
Ember en de ijsdraken doet wat denken aan Nevermoor, maar vooral aan De Noorderlicht Trilogie. Het is misschien niet zo veelomvattend en gedetailleerd als die trilogie van Philip Pullmann, toch heeft het iets verfrissend. Het is een wonderlijk en eigenzinnig drakenverhaal waar in valt te verdwijnen.
Eindoordeel: 4 sterren