Een van de functies van jeugdliteratuur is de lezer leren omgaan met emoties, de lezer inzicht geven in emoties en een manier om emoties te verwerken. Deze functie is tegenwoordig steeds meer zichtbaar in prentenboeken voor de jongsten. Moppereend van Joyce Dunbar, met illustraties van Petr Horáček, is daar een voorbeeld van en dit boek wil ik vandaag met jullie bespreken.

Door Ilja.

Joyce Dunbar

Emoties in kinderboeken, dat is niets nieuws voor Joyce Dunbar. Ze staat er zelfs bekend om. Haar boekenserie Muis en Mol is hier al een goed voorbeeld van, want Mol is overgevoelig. Dunbar wordt enorm geprezen over haar luchtige aanpak om emoties in kinderboeken te verwerken, zo ook door The Guardian:

Joyce Dunbar is one of the best writers for children today, and this is a wonderful example of her sensitivity, lyrical style and gentle humour. (The Guardian)

Inmiddels heeft Dunbar meer dan 80 boeken op haar naam staan, die vertaald zijn in meer dan 20 talen. Dunbar is geen onbekende in jeugdliteratuurland dus.

Petr Horáček

Wie ook geen onbekende is, is de Tsjechische illustrator Petr Horáček. Het boek Kleine muis zoekt een huis (2006) was in 2008 zelfs het prentenboek van jaar tijdens de Nationale Voorleesdagen. Inmiddels heeft het met zijn herkenbare tekenstijl al tientallen prentenboeken geïllustreerd en meerdere prijzen gewonnen.

Emotionele prentenboeken

Eend is een beetje humeurig. De vijver is opgedroogd en daarom kan ze niet meer spelen. Het resultaat? Een klein grijs wolkje, recht boven haar hoofd. Kunnen de andere dieren haar opvrolijken? Al snel wordt het wolkje steeds groter en groter en dan...

Moppereend gaat dus over een mopperige eend. Kinderen zien in dit prentenboek wat voor gevolgen het heeft voor de overige boerderijdieren, maar ook voor eend zelf. Ook de tegengestelde emotie van humeurig, vrolijkheid, komt in dit boek voor. Het effect van deze blije emotie maken de makers ook in het boek zichtbaar. Verwacht geen uitgebreide bespreking van alle emoties die kinderen kennen, maar maak op een speelse wijze kennis met twee emoties. Ideaal dus om een kort gesprekje over deze twee basisemoties aan te knopen, maar dankzij deze aanpak, blijft het ook een heerlijk voorleesboek. Emoties in een prentenboek klinkt heel zwaar, maar dat is in dit boek zeker niet het geval. Een heerlijk verhaal met mooie prenten.

En als je bekend bent met het werk van Horáček zie je meteen overige personages uit zijn werk terug in de prenten uit Moppereend. Zo herkende ik de Gulzige Geit, zie de afbeelding hieronder. Gulzige geit is overigens een van de titels die terugkomt in de Nationale Voorleesdagen 2019.

Zijn jullie bekend met emoties in prentenboeken? Ik ben ontzettend benieuwd naar jullie ervaringen en titels, dus laat het me weten!