Hallo Allemaal

Vandaag is het mijn beurt om me voor te stellen als lid van de kersverse Hebban Jeugdliteratuur Club.

Ik ben Joke, meisje van 45, gehuwd en mama van drie zonen. Ons huisje staat ergens tussen Brussel en Antwerpen en er wordt door ons allen heel wat afgelezen daar. Door het drukke dagelijkse leven van werk en kinderen heb ik jaren heel weinig gelezen. Onder andere dankzij Hebban heb ik beseft hoe erg ik dat heb gemist en daarom maak ik er nu bewust tijd voor. Ik hou van verschillende genres en wissel graag af. Het lijkt er wel op dat ik een voorkeur heb voor dikke kleppers.

Waar ik nooit mee gestopt ben, is met het lezen van jeugdliteratuur. Onze kinderen en wijzelf hebben lang genoten van het voorleesmoment voor het slapengaan. Als leerkracht lager onderwijs, momenteel tweede leerjaar (groep 4), ben ik ook professioneel erg vaak met kinderboeken bezig. Het is mijn missie om de kinderen ‘graag te leren lezen’. Ook op schoolniveau zet ik me in voor alles wat met leesbevordering te maken heeft. Verwacht dus op deze spot ook regelmatig artikels die nuttig kunnen zijn voor onderwijs.

Ik lees voornamelijk kinderboeken voor de lagere schoolleeftijd, maar maak graag zijsprongen. Voor prentenboeken heb ik een speciale voorliefde. In het bijzonder de ‘ietsje-meer-prentenboeken’ die eigenlijk niet voor kleuters zijn gemaakt. Enkele jaren geleden ontdekte ik de boeken van Benjamin Lacombe. Een melodie van ijzer en staal was mijn eerste kennismaking met zijn werk. De illustraties die hij maakt zijn echt prachtig. Net als die van Rebecca Dautremer. Het eerste boekje dat ik ooit kocht voor mijn klaspraktijk was Eefje Donkerblauw van Geert De Kockere. Een goede gok want nog steeds niet gedateerd en vrij onbeschadigd.

Verder hou ik van verhalen met een historische inslag. Dat geldt ook voor de boeken voor volwassenen die ik lees trouwens. Het zal jullie dus niet verbazen dat mijn favoriete jeugdschrijfster Thea Beckman is. Kruistocht in spijkerbroek heb ik stukgelezen, maar mijn lievelingsjeugdboek blijft toch wel Hasse Simonsdochter. De allereerste kinderboeken die ik las? In mijn herinnering is dat geleden van toen de dieren nog spraken… dus vrij vaag allemaal. Volgens mijn ouders waren Jip en Janneke al vroeg van de partij, net als Een koffertje vol dromen. Doordat ik al kon lezen mocht ik in het eerste leerjaar vrij lezen uit de boekenkast en daarvan herinner ik me vooral sprookjesboeken, een genre dat ik heel lang ben blijven lezen. Daar ligt vast de kiem van mijn romantische ziel.

Verder ging ik ongeveer drie keer per week het maximaal aantal boeken ontlenen in de kleine bib van mijn geboortedorp. Het aanbod daar was helaas niet zo gevarieerd en uitgebreid als nu. Ik ben dan ook erg blij en vereerd dat ik na enkele maanden als recensent juniorboeken, deel mag uitmaken van deze bijzondere Hebban Club. Hopelijk kunnen we ook jullie betoveren en overtuigen van kinder- en jeugdboeken en alles daaromheen met onze spot.