Honderdvijftig versjes in één boek, dat klinkt als een groot feest. En dus las ik met hooggespannen verwachtingen Het lijkt wel een feestje van Stijn De Paepe.

– door Joke –

Elke lesdag begint in mijn klas met een gedicht. Het is de ideale manier om een twintigtal enthousiaste zevenjarigen rustig te krijgen bij aanvang van de eerste les. En het werkt leesbevorderend! Als lezen nog vrij traag gaat, schrikken grote stukken tekst wat af. De compacte vorm van een vers is dus ideaal en als ik met mijn klas naar de bib trek, is het aanschuiven bij de poëzie-plank. Er zijn best wat dagen in een schooljaar dus een nieuw boek vol versjes is altijd welkom ter inspiratie. Wat ik vind van Het lijkt wel een feestje lees je in mijn eigen versie van een recensie in versvorm.

     Honderdvijftig gedichten voor kleuters in één boek.

     De nette onderverdeling per thema in elf hoofdstukken

     voorkomt heel wat gezoek.

     De onderwerpen zijn niet per se origineel maar wel uit het kleuterleven gegrepen,

     thema’s als familie, school, natuur en spelen zijn vanzelfsprekend inbegrepen.

     Gestart wordt met beesten en beestjes,

     eindigen gebeurt natuurlijk met feesten en feestjes.

     Stijn De Paepe kennen we als huisdichter van de Vlaamse krant De Morgen.

     Zijn visie op actualiteit en politiek schrijft hij neer in heldere en rake gedichten.

     Zo weet hij onze dagelijkse frustraties en zorgen

     goed weer te geven maar vooral met een vleugje humor te verlichten.

     De zeer korte versjes klinken zelden stroef,

     het soepele ritme vormt wellicht de grootste troef.

     Sommige gedichten beperken zich tot deze muzikaliteit

     eerder dan tot talige virtuositeit.

     Andere rijmpjes bewijzen dan weer klaar

     het talent van De Paepe als woordkunstenaar.

Er kriebelen diertjes

door gaatjes en kiertjes

met kleine maar stevige

kriebeldierspiertjes

…

     Vaak leiden de versjes tot een glimlach net door dat moment

     waarop je jezelf of een vertrouwde situatie herkent.

     Met hints over o.a. teveel schermtijd, is er ook plaats voor wat kritiek

     dit steeds met humor en zeer ludiek.

     Soms is een personage, situatie of prent onconventioneel.

     Dit alles maakt het gedichtenboek ook vrij actueel.

Al wat lelijk

tegenzit,

valt met moeders*

beter mee.

Wat een groot

geluk is dit:

ik heb er

toevallig twee!

(*vaders)

     Puck Koper weet met haar eenvoudige illustraties in primaire kleuren

     menig versje op te fleuren.

     Eenvoudig maar met levensechte mensen,

     dat is precies wat kleuters wensen.

Conclusie: ****

Zoals jullie uit mijn vers kunnen opmaken vind ik dit een zeer bruikbaar boek zowel voor thuis als in de kleuterklas. Eerste lezers kunnen deze gedichten zelf lezen, het ritme en het rijm ondersteunen het technische leesproces. Niet elk van die honderdvijftig gedichten is even goed maar als geheel is dit boek zeker een feestje om in huis/ in de klas te hebben.

     Honderdvijftig versjes is best veel, dus wil ik jullie nog even adviseren

     om niet te gulzig maar met kleine beetjes vers per vers te consumeren.

Lezen jullie weleens gedichten samen met kleuters? Welke?

Kennen jullie de gedichten voor volwassenen van Stijn De Paepe?