Dit is het twintigste deel uit de "Dolfje Weerwolfje"-serie van Paul van Loon, al zijn er in totaal al wel meer boeken over Dolfje verschenen, bijvoorbeeld Dolfje-verhalen die specifiek geschreven zijn voor de lagere AVI-niveaus.
Natuurlijk is een twintigste deel speciaal en dat is dit boek ook! De hoofdrol is hier eigenlijk weggelegd voor Leo, Dolfjes grote weerwolfneef. Het maakt niet zoveel uit in welke volgorde je de boeken over Dolfje leest, maar het is wel handig om deel 1 en 2 als eerste te lezen, zodat je weet hoe het allemaal begint. Leo komt als eerste voor in deel 2, Volle maan.

In dit deel wil Dolfjes weerwolfneef Leo naar de volle maan vliegen en daarvoor heeft hij een luchtballon in elkaar gezet. Dat gaat alleen niet zonder schrammen of builen... Uiteindelijk lukt het en vliegt hij omhoog, samen met Dolfje. Onderweg komen ze Dolfjes weerwolfvriendinnetje Noura tegen, die erbij springt in de luchtballon.
Alleen blijkt het nogal moeilijk te zijn om naar de maan te vliegen... Ze komen terecht op de binnenplaats van een eng kasteel.

Het boek begint met een waarschuwing voor "Leo-taal". Leo praat anders dan iedereen, wat ook duidelijk te zien is: de dingen die Leo zegt, zijn gedrukt in een ander lettertype en met een donkerblauwe kleur.
Ook de spookweerwolven hebben hun eigen lettertype en een lichtblauwe kleur voor de dingen die ze zeggen.
De zinnen zijn kort, meestal maar één regel, af en toe twee, waardoor het makkelijk leesbaar is. Het taalgebruik is niet te moeilijk en daardoor is het boek zowel leuk om zelf te lezen als om voor te lezen, al is Leo's taal natuurlijk wel speciaal.

De tekeningen in dit boek zijn anders dan in de andere Dolfje-boeken, maar ze zijn wel getekend door Hugo van Look. De meeste tekeningen bestaan alleen uit blauwe lijnen (dezelfde kleur als gebruikt wordt voor de zinnen van Leo) met af en toe wat arceringen. De enige tekeningen in kleur zijn die van Leo, als hij weer eens een nieuwe verwonding heeft. Leo is namelijk niet de meest voorzichtige weerwolf...

Elke keer doet Leo weer iets waarvan je denkt dat het niet gaat lukken of dat het misgaat. Dat begint al met de luchtballon die hij zelf opblaast om naar de maan mee te vliegen. Ook bij het enge kasteel, waar ze belanden met de luchtballon, rent Leo zomaar naar binnen.
Omdat de titel van dit boek Spookweerwolven is, zit je als lezer natuurlijk te wachten totdat Dolfje en zijn vrienden de spookweerwolven tegenkomen... Dat gebeurt ook, maar helaas worden een aantal mysteries over de spookweerwolven niet opgelost in dit verhaal! Dolfje en zijn vrienden vinden het namelijk belangrijker dat ze zelf samen blijven dan om het raadsel van de spookweerwolven op te lossen en dat is natuurlijk heel begrijpelijk.

Het is een echt "Leo-boek" geworden, ook omdat Leo degene is die ervoor zorgt dat hijzelf, Dolfje en Noura in dit spookweerwolven-avontuur belanden.

Heb jij wel eens wat van "Dolfje Weerwolfje" gelezen?