In deze serie laat ik mijn kleuters een boek reviewen. Deze keer nam ik een peuterboek mee de klas in. Ik geef namelijk les aan een groot aantal kinderen die Nederlands niet als eerste taal heeft. Ik merk dan dat sommige prentenboeken echt te moeilijk zijn en dat ze niet betrokken meer bij het lezen zijn. Ik nam de proef op de som en nam een boek mee waarvan ik dacht beter aan te sluiten bij hun taalontwikkeling, maar was dit wel zo? En wat vond de rest van de klas ervan?

Het boek

Olifantje is jarig en dat moet natuurlijk gevierd worden! Er zijn slingers, ballonnen, taart en natuurlijk cadeau's! Annemarie van Haeringen maakte al eerder boeken over Olifantje. Mijn mama en Papa, ik word later rijk zijn prentenboeken gericht op de kleuter. Olifantje is jarig is haar nieuwste boek en past wat beter bij de peuterleeftijd met een heel herkenbaar en spannend thema: jarig zijn.

Het kleuteroordeel

Zoals ik eigenlijk al verwachtte, is het oordeel in de klas heel wisselend. Bij de jongste kleuters zie ik eigenlijk alle duimen de lucht in gaan:

Jarig zijn is leuk!

Ik vind Olifantje leuk!

De ballonnen waren mooi!

Aangezien mijn klas uit meer oudste kleuters bestaat, is het eindoordeel ook minder positief en gingen meer duimen half omhoog of naar beneden:

Het boek is veel te kort!

Ik vind het verhaal niet zo leuk.

Het duurt nog heel lang tot ik jarig ben...

Het verhaal is meer voor mijn babyzusje.

Het oordeel van de juf

Ik kan begrijpen waarom de oudste kleuters dit verhaal minder aansprekend vinden. Zij kunnen echt wel langere verhalen aan en zoeken ook vaak hele fantasierijke verhalen uit die ik mag voorlezen. Dit boek is heel concreet en bestaat uit een heel herkenbaar tafereel. Voor hen is er eigenlijk te weinig uit te halen. Voor de jongste kleuters is dat een heel ander verhaal. Zij hebben echt wel baat bij het concrete en dat zag ik ook terug in de betrokkenheid. Waar zij bij langere boeken nog wel afgeleid kunnen raken, zaten zij nu met volle concentratie naar het verhaal te luisteren en naar het boek te kijken. Ook is de taal wat aansprekender, juist omdat zij dat kunnen koppelen aan de herkenbare structuur van het vieren van een verjaardag. Ik snap de twijfel in de klas, maar ik vind dit wel een leuk boek voor de peuter en de jongste kleuters. Juist door het herkenbare en het koppelen van taal aan de realiteit. Dit boek zal ik dan ook in de boekenkast zetten voor een kleine kring met jonge kleuters of minder taalvaardige kleuters.

Zou dit boek bij jullie in de boekenkast een plekje krijgen? Volgende keer neem ik Monsterboek van Alice Hoogstad mee de klas in. Dit boek won in 2015 de Gouden Penseel en ik ben benieuwd wat de leerlingen van de tekeningen vinden. Wordt vervolgd...