Heel wat teamleden van Boekenbengels & Leesbeesten werken in het onderwijs en natuurlijk doen we daar dagelijks aan leesbevordering. In deze rubriek vertellen we graag over onze (voor)leeservaringen in de klas én laten we de kinderen zelf aan het woord. Deze keer lees je over hoe Wolfie van Andy Harkness onze creativiteit stimuleerde.

– door Joke –

Wolfie

Wolfie heeft HONGER! Dus gaat hij op zoek naar konijntjes. Hij doorzoekt het hele bos, tussen bomen en struiken, in moerassen en bij ravijnen. Zijn de konijntjes er echt niet? Of zien we daar toch twee lange oren?

Alle illustraties in dit prentenboek werden door Andy Harkness gemaakt uit klei waarna hij aan de slag ging met licht en pc. In dit filmpje toont hij zelf hoe dat in zijn werk ging. Deze KLEIne kunstwerkjes geven dit eenvoudige verhaal iets bijzonders. Harkness maakte al meerdere prentenboeken waarbij hij telkens klei gebruikte voor de illustraties. Naast auteur is hij ook art-director en eerder werkte hij als animator bij Disney mee aan o.a. Frozen en Pocahontas.

Aan de slag in de klas

Als de leerlingen in de zithoek gaan zitten, weten ze al hoe laat het is. Een nieuw verhaal komt eraan. Toen ik het verhaal zelf in stilte las, vond ik de tekst op zich niet heel bijzonder. Gewoon een leuk verhaal voor peuters en kleuters, niet meer en ook niet minder. Maar tijdens het voorlezen bleken mijn leerlingen op het puntje van hun stoel te zitten. Hun lichaamstaal sprak boekdelen: ze vonden het erg spannend en zelfs een beetje eng. Sommigen rilden echt en hielden de handen voor de ogen uit medeleven en angst voor die arme konijntjes.

Na het lezen, bekijken we de prenten heel gedetailleerd. Als ik vertel dat al die ‘tekeningen’ eigenlijk uit klei werden gemaakt, zijn ze onder de indruk. We zoeken samen de konijntjes en tegelijk ontdekken we de verschillende structuren die Harkness gebruikt om het bos vorm te geven. Na wat experimenteren op een klein stuk klei gaan ze per drie aan de slag. Samen maken ze een achtergrond uit klei. Met gekleurde plasticine maken ze hun eigen ‘wolfie’. Als ze klaar zijn, fotograferen we het resultaat vier keer waarbij ‘Wolfie’ telkens van plaats wisselt. Zo ontstaat hun eigen mini-prentenverhaal. Ik zie vooral enthousiaste kinderen heel hard aan het werk. Als de bel gaat voor de pauze vraagt I. – een leerling die de lessen beeld al meermaals opfleurde met zijn zelfgekozen mantra ‘ik kan dat niet, ik wil dit niet, ik kan dat niet,...’ – of er tijdens de speeltijd verder gewerkt mag worden. Ik merk dat hij trots is op het resultaat dat zijn groepje aflevert. Missie geslaagd!

Oordeel van de kinderjury: 4,2 sterren

Tenslotte was het tijd om kort hun ervaring te noteren en sterren te geven. Vooraf moest er wel even afgesproken worden dat ze sterren moeten geven aan het verhaal en de prenten, niet aan de ervaring van het zelf boetseren. Dat resulteerde in 4,2 sterren gemiddeld.

Spannend en een beetje eng!!!

Het was spannend en leuk. Het was mooi met die klei, echt super!

Het is goed maar er zijn nog andere mooie spannendere boeken

Het was spannend en leuk en ik heb er heel erg van genoten.

Conclusie: 3,5 ster

Dit prentenboek vertelt een eenvoudig verhaal dat tijdens het voorlezen het meest tot zijn recht komt. Dan pas valt op hoe spannend en eng het voor de kinderen echt is. Gelukkig zorgen de konijntjes er met een lieve wending voor, dat die kleine boekenbengels straks wel lekker slapen. De tekst is heel eenvoudig en maakt gebruik van herhaling waardoor je dit verhaal al kan voorlezen voor peuters en jonge kleuters. Ga gezellig tijdens of na het lezen op zoek naar alle konijntjes. Zelf ben ik vooral gecharmeerd door de originele vormgeving met klei die me meteen inspireerde tot bovenstaande les.

Liet jij je al ooit inspireren door een prentenboek? Laat in de reacties zeker weten welk?