Wie ons volgt, weet al dat we houden van een vleugje poëzie. Recent verscheen Magneetje van Milja Praagman, een gedichtenboek dat alleen al door de prachtige cover een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefent.

– door Joke –

Flaptekst

Sprankelende tekeningen en gedichten van Milja Praagman.
Gedichten over jij en ik, over dat ene ogenblik, over ruzie en herrie, over een meisje in oma en een oma meisje. Soms dromerig, dan weer nuchter. Vol verwondering en wonderschoon geïllustreerd.
Voor alle leeftijden.

Inhoud

Ik maakte kennis met de tekeningen van Milja Praagman toen ik De dappere ridster van Janneke Schotveld las. Praagman is van opleiding grafisch ontwerper en ontdekte tijdens haar werk voor o.a. Sesamstraat en tijdschrift Okki dat ze ook zelf verhalen kon verzinnen en vertellen. Dat bewees ze in 2005 voor het eerst met het prentenboek Meneer Po. Magneetje is haar eerste dichtbundel en wat mij betreft schuilt er ook een uitstekende dichter in Praagman.

Dit prentenboek bevat negentien gedichten – één per dubbele bladzijde – over zeer herkenbare gedachten, emoties en ervaringen. De gedichten ogen eenvoudig in beeld en taal maar blijken geniaal in het weergeven van een juiste sfeer of stemming met weinig woorden en details. Alsof Praagman toegang had tot je eigen herinneringen en beleving.

Het titelgedicht – Magneetje dus – is zo herkenbaar dat ik het meteen voorlees aan mijn man – de plus voor mijn min – omdat hij de enige is die begrijpt waarom ik net dat gedicht voor hem wil lezen.

Weet je…

Jij bent een

magneetje.

En ik gloei

een beetje,

van mij

zo dicht bij

jou.

De volgende gedichten weten steeds te raken en/of een glimlach te ontlokken. Ik herken in Donor, een te veel aan voelen en in Niet-mijn-oma mijn veel jongere zelf die toen nog niet begreep dat je daklozen niet gewoon mee naar huis neemt en dat je voedsel niet zomaar per vliegtuig naar hongerige kinderen kan sturen. Gelukkig kan in literatuur alles.

De uitwerking van taal in beeld – of omgekeerd want Praagman vertrok afwisselend vanuit een tekening of een gedicht – past zoals de twee polen van een magneet op elkaar. Elke dubbele bladzijde kan zo op een poster. Per illustratie worden slechts een paar kleuren,die sterk contrasteren,gebruikt. De weinige details volstaan om emotie weer te geven. Vaak komt er een patroon voor in de afbeeldingen, iets wat vaker terugkomt in het werk van deze auteur. Ik kan me voorstellen dat deze ‘illustratiegedichten’ in de toekomst her en der als decoratie in kinderkamers en klaslokalen opduiken. Ik zet alvast Mantra voor een kleine worm op mijn verlanglijst voor de klas. Dat wordt alleszins het gedicht waarmee ik het komende schooljaar aftrap op één september. Zoals jullie misschien al weten begin ik elke lesdag met het lezen van een gedicht.

En als ik ooit oma word dan heb ik met Slp lkkr een gedicht gevonden om ter afwisseling met ‘ik hou van jou tot aan de maan en terug’ de kleinkinderen welterusten te wensen.

Ik zie je in mijn dromen

als we slapen gaan.

Conclusie *****

Het was liefde op het eerste zicht maar ook na lezing en een tweede, derde, … zicht bleef de liefde overeind. Op de achterkant van de cover staat ‘Voor alle leeftijden’ en dat is niet gelogen. Zowel kinderen als volwassenen zullen genieten van de sterke vormgeving in combinatie met de rijke taal. Dit is poëzie zoals het bedoeld is: niet zomaar wat rijmen maar uitdrukking geven aan gevoelens. Deze gedichtenbundel zal ik nog vaak oppakken en in de klas gebruiken. Ik ben wel eens benieuwd of het de achtjarigen van mijn klas al lukt om met dit boek als inspiratie een gedicht te schrijven en te illustreren. Op kinderboeken.nl vind je trouwens een lesbrief bij dit boek. Dit pareltje krijgt een mooi plekje in de klasbib en ik ben nu al overtuigd van de grote aantrekkingskracht die het op mijn leerlingen zal hebben.

Houden jullie van poëzie?

Las je Magneetje al, welk gedicht is dan jouw favoriet?