Het is weekend! Wij delen vandaag een nieuwe boekbespreking met jullie waarin een wel heel bijzonder boek wordt besproken. Lees je mee?

Je neemt:

• een super slimme jongen, die vrij eenzaam is en alles weet van astronomie 
• een vader als begrafenisondernemer die bloemen uit tuinen in de buurt haalt, naar het kerkhof gaat om beeldjes van andere graven te nemen, kisten hergebruikt en blij is met elke dode uit het bejaardentehuis
• een moeder van zo’n 180 kilo die dol is op gebakjes, snoep en broodjes
• een net zo eenzaam nichtje, die op haar beurt alles weet van astrologie
• een tante als geheim agent
• een reeks mysterieuze overlijdens in het bejaardentehuis

Wat krijg je dan? Een hilarisch verhaal? Of een over de top en vergezocht scenario? Evy, Ilja en Sanne bespraken samen het boek Vitus en een mysterie zo groot als het heelal of misschien nog groter van Sofie Leyts.

Wat vinden jullie van de uitstraling van het boek?

Evy: Het moment dat het pakje opengaat en je dit boek in handen krijgt, is toch wel een verrassing. Het boek voelt erg 'kartonachtig' aan en zo ziet het er ook uit. Hier en daar een fluokleurige vlek maakt het geheel compleet. Ik vond het echt heel lelijk het eerste moment dat ik het vast had! Alleen ja, toen keek ik er nog een keer naar en nog een keer en toen gebeurde er toch iets met me... Ik vond het steeds mooier en mooier. Vitus onderscheidt zich heel makkelijk van alle andere boeken die ik in de kast heb staan!

Sanne: Met de kartonnen omslag is het boek aan de buitenkant een bijzondere verschijning. Het heeft wat weg van een schriftje en dat is te begrijpen wanneer je het boek begint: we lezen in het dagboek van Vitus. In de binnenkant is er gespeeld met verschillende lettertypes, doodles een aantekeningen van Vitus om dat effect te vergroten. 

De uitstraling van het boek is dus anders, maar wat vinden jullie dan van die titel?

Ilja: Vitus en een mysterie zo groot als het heelal of misschien nog groter dat is nog eens een titel om mee binnen te komen. Ook een titel waardoor ik getriggerd werd. Wie is Vitus? En wat is het mysterie?

Sanne: Een mooi boek alleen al om te lezen vanwege de titel. Je kunt er perfect de categorie van de Hebban Reading Challenge mee afvinken: #12 lees een boek met een enorm lange titel of #34 een boek met een naam in de titel!

Cover, opmaak aan de binnenkant, titel... allemaal wat anders dan anders. Maar hoe zit dat als je begint met lezen?

Ilja: De vragen die ik kreeg door de titel werden al snel beantwoord. Fijn, maar wat heeft de rest van het boek dan toe te voegen? De overige pagina’s bleken er niet enkel te zijn om een boek te vullen. Het is een spannend verhaal, met af en toe onverwachte plotwendingen waardoor je blijft lezen. Toen ik eenmaal in de leesflow zat, had ik het boek ook in no time uit. Het is een boek dat je blijft lezen, ondanks dat er veel vreemde en ongeloofwaardige gebeurtenissen in voorkomen.

Evy: Het verhaal komt eigenlijk al heel snel op gang. Al op bladzijde 17 (en het boek begint op pagina 7) gebeurt 'het mysterie' en daarna wordt het hoge tempo aangehouden. Ik was ook een klein beetje in shock, want ik had niet zo’n soort element verwacht in het boek. Ik dacht dat het bij een ander soort mysterie zou blijven. Iets wat te maken had met het heelal of natuurkunde of astrologie of... iets anders nerdachtigs...

Kunnen jullie nog iets vertellen over de schrijfstijl?

Evy: De schrijfstijl is op zijn minst bijzonder te noemen! Het is een dagboek, van Vitus, en Vitus is niet het 'normale' doorsnee-kind. Hij is supergeniaalslimmerdanslim, maar heeft geen kaas gegeten van de sociale kant van het leven. Hoezo ironie en empathie? Net dát maakt het boek zo grappig en Vitus zo aimabel voor de lezer. Zijn verwarringen komen heel mooi naar voren en zijn volledig te begrijpen (en soms te herkennen). Het boek leest erg vlot en ook de kleine illustraties/tekstballonnen/grafiekjes/... dragen bij tot het verhaal en zorgen voor wat afwisseling. Ik was eigenlijk het hele boek door wel erg geboeid en dat is grotendeels aan de manier waarop het verhaal verteld werd te wijten.

Sanne: Het leuke is inderdaad dat het boek in dagboekvorm is geschreven. Naar mijn smaak werden er soms iets teveel bijzaken bij gehaald, waardoor ik sommige stukjes iets moeilijker te volgen vond. En op een gegeven moment duurde het boek mij ook te lang. Neemt niet weg dat Leyts verder een fijne schrijfsstijl heeft, leerzaam en met een leuke dosis humor. "Ze rukte een stuk tape los achter haar linker oor en plots zakte haar strakke wang tot een verschrompelde pruim." Ik heb soms hartelijk gelachen!

Wat vinden jullie van het geloofwaardigheidsgehalte?

Sanne: Er gebeurt heel veel in het boek, het is een opeenstapeling van onmogelijke gebeurtenissen, de ene gebeurtenis nog vreemder en ongeloofwaardiger dan de andere. Het is in dit boek geen probleem, alles lijkt te kunnen en logisch te zijn. Toch had ik soms het gevoel alsof de onlogische dingen niet allemaal logisch verklaard konden worden met fantasie, soms haperde de beredenering voor mijn gevoel een beetje.

Ilja: Het is een boek dat je blijft lezen, ondanks dat er veel vreemde en ongeloofwaardige gebeurtenissen in voorkomen. Wat dat betreft deed het mij een beetje denken aan de boeken van Roald Dahl: het is zo ongeloofwaardig dat je het gewoonweg gelooft. Misschien dat dan ook de reden is dat ik weg ben van het boek. Qua schrijfstijl, personages en verhaallijn kan het zeker gelezen worden door fans van Dahl. Alhoewel niemand echt aan de meester kan tippen natuurlijk.

Als de verhaallijn ongeloofwaardige elementen bevat, zijn de personages dat dan ook?

Sanne: Nee, in tegendeel! Alhoewel ook die wat sterk aangezet zijn. Neem nou zo’n vader die een louche manier van ondernemen heeft en een geheimagent als tante, maar de gevoelens en karaktereigenschappen van Vitus en zijn nichtje Livia zullen voor een heleboel kinderen herkenbaar zijn. Iedereen voelt zich wel eens bang, eenzaam en onbegrepen door volwassenen. 

Evy: De personages rondom Vitus zijn erg kleurrijk. Enkele verdienen een speciale vermelding. Livia, het nichtje, is de stoere chick met het gouden hart. Zo mooi om bij haar dé boodschap van het boek naar voren te zien komen! Iedereen wil liefde en aandacht, zelfs diegenen die lijken alsof ze het zonder kunnen stellen.

De vader van Vitus vond ik een erg interessant personage. Hij is eigenlijk echt slechter dan slecht en dat vond ik verbazingwekkend! Zo verbazingwekkend dat ik het eerst niet goed kon bevatten en het in mijn hart een beetje vergoelijkte tijdens het lezen. Bijzonder dat het toch zo werkt, dat je ouders (in dit geval de vader) toch het voordeel van de twijfel geeft.

Wat is jullie eindconclusie?

Evy: Ik heb werkelijk genoten en wat een prachtig einde! Een aanrader voor iedereen die van jeugdliteratuur houdt en eens wil afwijken van de bestseller-paden!

Ilja: Vitus valt met recht onder de noemer jeugdliteratuur en zal menig (kinder)hart veroveren.

Sanne: Ongeloofwaardig, maar tof, absurd en heerlijk om in te verdwijnen, dat zijn de woorden die Vitus en een mysterie zo groot als het heelal of misschien nog groter voor mij omschrijven.

Ongeloofwaardig maar heerlijk om te lezen. Is Vitus een boek dat jou aanspreekt om te lezen?