We leven in drukke, soms zelfs angstige tijden. Overal om ons heen zijn er prikkels. Maar niet iedereen heeft een goede filter om al die prikkels de baas te kunnen. Net als Otto uit Otto houdt niet van drukte.

– door Joke –

Korte inhoud (flaptekst)

Otto heeft veel broers en zussen. Hij vindt het hol veel te vol. ‘Welnee,’ zegt mama. ‘Het is net groot genoeg voor ons allemaal,’ lacht papa. Otto is het daar niet mee eens. Dat zie je aan zijn oren. ‘Zoek anders een rustig plekje,’ probeert mama. Maar dat lukt niet. Alle gezinsleden proberen rekening te houden met Otto’s gevoeligheid en Otto zelf zoekt ook manieren om met zijn omgeving om te gaan.

Uiterlijk

Door het grote formaat en de kleurrijke illustratie op de cover oogt deze verhalenbundel als een prentenboek. Dat is wat de kinderen in de klas roepen als ik het tevoorschijn tover om uit voor te lezen. ‘Ooh, joepie, een prentenboek!’. Ook aan de binnenkant blijft het prentenboekgevoel. En dat bedoel ik positief. Paginagrote geschilderde tekeningen verduidelijken het verhaal. De sprekende mimiek op de gezichten van de konijnen geeft heel goed weer hoe ze zich voelen. Dat is wel van belang in dit verhaal. Het maakt het makkelijk om met Otto mee te leven. Yoeri Slegers gebruikt veel warme kleuren en die illustreren goed de affectie in het gezin van Otto. Het is mooi hoe zijn ouders, broers en zussen rekening houden met zijn gevoeligheid. Slegers is zowel auteur als illustrator van deze bundel. In eerder werk valt eveneens het helder kleurgebruik op, maar vooral het goed weergeven van sfeer en emoties.

Inhoud

Het boek bestaat uit negen afzonderlijke verhalen die telkens een ander aspect uit Otto’s beleving belichten. Otto is hoogsensitief en telkens wordt een ander thema waar hij het soms moeilijk mee heeft belicht. Geen kommer en kwel maar positieve verhalen die goede tips en oplossingen aanreiken voor onder andere verjaardagen, bezoekjes aan de supermarkt,verkleedpartijen, schurende sokken en schuldgevoel.

Gisteren was Otto jarig.
Het was leuk.[...]
Otto had het echt naar zijn zin.
Vandaag voelt anders.
Alles is zwaar.
[...]
'Ik weet al wat we vandaag gaan doen,'lacht papa.
Otto zucht.
Hij begint al hele rare kriebels te krijgen. 'Wat dan?'
'Niets!' lacht papa.

Tips die zelfs ik als volwassene kan en zal uitproberen. De dingen die Otto meemaakt zijn niet enkel voor hooggevoelige kinderen herkenbaar. In onze hedendaagse drukke maatschappij kunnen wel meer mensen en kinderen wat ontprikkeling gebruiken. Wie niet zo gevoelig is en deze verhalen leest, zal vast meer begrip opbrengen voor anderen bij wie die gevoeligheid wel speelt. Per bladzijde blijft de tekst beperkt en de taal is vlot maar eenvoudig zodat kinderen vanaf een jaar of zeven ze ook zelf al kunnen lezen. Bovendien zijn de verhalen kort genoeg om in een keer een heel verhaal te lezen en een ander voor een andere dag te bewaren. Daardoor is het boek eveneens heel geschikt als voorleesboek.

Dat deed ik tijdens de eerste schoolweek meteen. Ik moest het boek maar tonen en de klas was enthousiast. Tijdens het voorlezen zag ik hier en daar heftig geknik door de herkenbaarheid. Ze waren het sterk eens met Otto en zijn papa die vinden dat iedereen een deur nodig heeft om even alleen te kunnen zijn. Ik weet nu al dat Otto houdt niet van drukte door veel van mijn leerlingen zal uitgekozen worden om te lezen.

Heel binnenkort start ik als coach met de begeleiding van onder andere kinderen die overprikkeld zijn. Ik weet nu al zeker dat Otto daar een vast plekje krijgt.

Conclusie ****

De mooie illustraties en herkenbare verhalen in een vlotte en makkelijk leesbare taal zorgen ervoor dat het boek jonge lezers aanspreekt. Het motiveert hen om zelf te gaan lezen. Tegelijkertijd bevat het boek een heleboel nuttige tips voor (hoog)sensitieve personen en hun omgeving. Dat maakt deze verhalen heel bruikbaar in de klas of als therapie. Je mag natuurlijk ook simpel thuis genieten van samen voorlezen, zelf lezen en plaatjes kijken, zonder meer. Geniet ervan!

Wordt Otto ook jouw nieuwste vriend? Kennen jullie nog andere boeken om het thema hoogsensitiviteit bespreekbaar te maken bij kinderen?