Het is weer tijd voor een klein prentenboekenfeestje. Dit keer las Joke twee, recent bij uitgeverij De Eenhoorn verschenen, exemplaren: Paard en de roddelkippen en Kamiel de kameel. Allebei over een betekenisvol thema. En of dat een feestje was!

Paard en de roddelkippen – Brigitte Minne en Naomi Kerkhove: *****

Flaptekst: Een prachtig geïllustreerd verhaal over het effect van geroddel.
Na zijn pensioen ontdekt Paard dat hij een bijzonder talent heeft: hij kan prachtige portretten maken. Maar een kip is allesbehalve blij met hoe Paard haar tekent. Zij zegt lelijke dingen over Paard. En de andere dieren nemen dat over. Paard weet zich geen raad en vertrekt. Vindt hij een plek waar hij veilig zichzelf kan zijn?

Auteur Brigitte Minne is een zeer veelzijdige schrijfster. Ze schreef meer dan 200 jeugdboeken voor verschillende leeftijden en won daar heel wat prijzen mee. Ze opende haar eigen poppentheater(tje) met klein winkeltje en kunstgalerij. Illustrator van dit boek is Naomi Kerkhove die onder andere de bijzondere poppen maakte voor het theater van Minne. Voor kunstenares Kerkhove is Paard en de roddelkippen haar debuut als illustrator van prentenboeken.

Het wrede roddelgedrag van de kippen lokt geweld uit van Haan. Dat moment zorgt voor een shock-effect bij de lezer. Daardoor is de boodschap meteen duidelijk voor jonge kinderen. Confronterend want heel herkenbaar. Ieder van ons was ooit wel eens die jaloerse of gemene kip. Maar evengoed zijn de gevoelens van afwijzing of eenzaamheid die Paard ervaart zeer herkenbaar. Het belang van de groep die ziet wat er gebeurt, ernaar staat te kijken en besluit niets te doen, is overduidelijk. Knap hoe Minne met eenvoudig maar rijk taalgebruik gemoedstoestanden en nuances raak weergeeft. De illustraties van Kerkhove sluiten perfect aan bij de tekst en versterken emoties en sferen. Daar zorgt de unieke, wat abstracte stijl met hoekige vormgeving en grote kleurvlakken voor. Hier is duidelijk over nagedacht. Apart en dus was ik nieuwsgierig naar de reactie van de kinderen uit mijn klas. Zijn zij in staat om deze kunst naar waarde te schatten en te begrijpen? Dat waren ze zeker. De meesten vonden het prachtig. Hieronder enkele reacties van leerlingen:

K: Ik vond het een beetje speciaal omdat het kinderen iets leert. (*****)

X: Ik vind de prenten mooi maar ik voel spijt voor het paard. (***)

E: Ik vind het mooi want de prenten waren creatief. (****)

J: Prachtig en fantastisch omdat er een lesje in zit. (*****)

Kamiel de kameel – Pim Lammers en Suzan T’Hooft ****

Flaptekst: Een verrassend verhaal over de komst van een nieuw dier op de boerderij en hoe leuk het is om elkaar nieuwe dingen te leren.
Er hangt spanning op het erf van de boerderij. De boerin bouwt een nieuwe, mooie stal. Alle dieren willen daar wel gaan wonen. Dan hangt de boerin er een bordje boven: Kamiel. Wie is die Kamiel? En wat komt die hier doen? Kamiel blijkt een exotisch beest te zijn, dat dingen heel erg anders aanpakt dan deandere boerderijdieren. dan blijkt dat hij wel erg goed feestjes kan bouwen!

Pim Lammers schrijft zowel voor volwassenen als voor kinderen. In 2017 werd hij met Het lammetje dat een varken is de jongste Zilveren Griffel-winnaar ooit. Diversiteit is een belangrijk terugkomend thema in zijn werk. Suzan T’Hooft illustreerde al vele jeugdboeken, vaak met dieren in de hoofdrol. Tot 2020 verstopte ze in elk prentenboek een toilet. Ik ging dus op zoek maar in Kamiel de kameel vond ik er geen terug.

De dieren op de boerderij reageren nieuwsgierig op de komst van een nieuw dier, Kamiel. Allemaal bedenken ze vooral wat ze zelf leuk zouden vinden. Op het welkomstfeestje reageren ze eerst wat terughoudend en afwijzend omdat sommige dingen anders zijn. Herkenbaar want zo reageren ook wij vaak op nieuwkomers in ons land, in de klas, in de buurt, … De ‘wijze les’ in dit boek wordt zonder vingerwijzen of betuttelen zelfs voor jonge lezers duidelijk. Je kan zoveel leren van anderen, ook al zijn ze anders en hebben ze onbekende gewoontes. Het thema is niet nieuw, wel goed gebracht. Lammers gebruikt taalrijke zinnen, het is dus niet enkel genieten van een knus verhaal, onbewust zullen luisteraars en lezers veel nieuwe woorden oppikken.

‘Laat het alsjeblieft een dier van stand zijn’ (paard)

‘Ik hoop op een beer’ (varken)

De gezellige, zachte potloodtekeningen van T’Hooft passen perfect bij het gastvrije, warme karakter van Kamiel. In de gedetailleerde prenten kan je fijn zoeken naar allerlei grappige of mooie accenten.

Reacties van de kinderen:

S: Ik vind het boek mooi omdat Kamiel de kameel heel lief is. En hij was behulpzaam. (****)

I: Ik vond het leuk omdat de kameel het oploste. (*****)

L: Ik vond het boek fantastisch want Kamiel helpt iedereen. (*****)

L: Ik vind het mooi omdat het mooie prenten heeft (*****)

Conclusie

Beide verhalen herinnerden mij eraan dat prentenboeken belangrijk zijn bij leespromotie en taalontwikkeling. Het blijft waardevol om ook als kinderen zelf kunnen lezen te blijven voorlezen. Toen ik de verhalen zelf las, begreep ik al wel dat het hier twee keer om een kwalitatieve vertelling ging. Maar het was pas tijdens het voorlezen, mede door de reacties van de kinderen, opvallend hoe goed de beide boodschappen overkwamen. Tijdens en na het voorlezen gingen we spontaan in gesprek over pesten en wat je kan doen om te helpen of over vooroordelen die we allemaal soms hebben en hoe we kunnen leren van elkaar. Dat klinkt een beetje klef misschien maar die momenten waarop kinderen die dingen zelf ontdekken en verwoorden zijn magisch. Zowel Paard en de roddelkippen als Kamiel de kameel zijn aanraders voor thuis en in de klas.

Lazen jullie deze verhalen al? Welk prentenboek vind jij ideaal om kinderen onbewust een 'levensles' te leren?