Als Hebban Jeugdliteratuur Club lezen wij met grote regelmaat prentenboeken.  In "prentenboekenfeestje" lees je onze ervaringen rondom los van elkaar staande prentenboeken. Deze keer delen Ilja, Sanne en Joke hun leeservaringen. Nieuwsgierig? Lees dan snel verder..

Sorry (en zo)

Mama is boos op Marcus. Hij verzint eerst allerlei excuses en - als dat niet helpt - manieren om mama op te vrolijken. Waarom is Sorry zeggen zo moeilijk?

Stefan Boonen veroverde ooit mijn hart en dat van mijn zoon met het grappige Prinses Prot. Ongeveer twee jaar geleden verscheen Verliefd, een prentenboek met een cover om verliefd op te worden. De veelbelovende commentaren her en der en het feit dat het boek een Vlag en Wimpel 2018 kreeg, maakten nieuwsgierig. Enkele weken geleden verscheen Sorry dat er even schattig uitziet en qua vormgeving helemaal lijkt op Verliefd. Logisch want Boonen werkte samen met dezelfde illustrator nl. Jan van Lierde. Een goede keuze want Van Lierde slaagt erin om met schijnbaar eenvoudige tekeningen heel duidelijk de emoties weer te geven van de kleine Marcus en zijn mama. De tekeningen vullen de tekst niet zomaar aan, ze vertellen wat de woorden niet zeggen. Links zien we steeds mama op een witte achtergrond en al lijkt het elke keer weer dezelfde tekening, wie goed kijkt kan de reacties van mama afleiden uit de gezichtsuitdrukking en lichaamshouding. Rechts zien we afwisselend Marcus tegen eenzelfde witte achtergrond of paginagrote tekeningen waarin de fantastische excuses die hij verzint, afgebeeld worden.

De tekst is eenvoudig met korte zinnen, geen woord teveel of te weinig. Wel heeft de tekst de afbeeldingen nodig. Sorry leent zich goed voor gebruik in de klas om bijvoorbeeld te filosoferen over hoe je het goedmaakt na een ruzie of over eerlijk zijn. Een prentenboek met een extra laagje zodat ook volwassenen er iets aan hebben.

De voorleesfiets

Schrijversduo Marianne Busser en Ron Schröder zijn zeer bekend met hun prentenboekreeksen. In de serie waartoe ook De voorleesfiets behoort, verschenen eerder al De voorleestrein en De voorleesboot. Deze reeks prentenboeken vertelt peuters en kleuters meer over diverse werkgebieden. Van meer voor de hand liggende beroepen zoals een tandarts of een bakker, tot minder bekende vakgebieden zoals een hondentrimmer.
De voorleesfiets gaat volgeladen met verhaaltjes op pad en laat voorbijgangers er eentje uitkiezen. De versen die een pagina vullen zijn stuk voor stuk los te lezen, maar hinten in de laatste regels wel naar het versje dat op de volgende pagina zal komen.
Doordat de versjes op rijm zijn, hebben ze een voorspelbaar karakter. De jonge doelgroep wordt zo geprikkeld mee te denken over wat er nog meer in het versje zal gaan gebeuren en hun fantasie te gebruiken. De versjes bevatten niet alleen informatie over de verschillende beroepen, maar ook een flinke dosis humor. En dat is weer terug te zien in de kleurrijke illustraties van Eefje Kuijl. Kuijl weet perfect gevoel en beleving in de afbeeldingen te vangen, wat De voorleesfiets niet alleen leuk maakt om naar te luisteren, maar zeker ook om naar te kijken.

Op zoek naar Stella

Op zoek naar Stella is het vervolg op Stella, ster van de zee, beide van Gerda Dendooven. In Op zoek naar Stella gaan de man en de vrouw samen met hond Bruno op bezoek bij Stella. Ze weten alleen niet waar Stella precies woont en de mensen onderweg lijken ook niet echt te kunnen helpen. Ze ondergaan een zware tocht. Zullen ze ooit bij Stella aankomen?
Op zoek naar Stella is een prentenboek met veel tekst. De tekeningen worden in de tekst uitgewerkt en je leest daardoor een compleet verhaal, waarin weinig ter verbeelding overblijft. Wat je leest, dat zie je. De tekeningen in het boek doen wat absurdistisch aan. Het verhaal gaat over anders zijn, je geluk vinden en daar passen de tekeningen heel goed bij.
Dendooven vond haar inspiratie voor de boeken over Stella in de vluchtelingencrisis en wil met deze boeken een boodschap afgeven. Die boodschap bereikt de oudere lezers zeker wel, maar de jonge kinderen zullen dit boek meer als een spannend verhaal, misschien wel sprookje ervaren. Echt geschikt voor de jonge kleuter/peuter is dit boek niet. Vanwege de hoeveelheid tekst, moet de concentratieboog wat langer zijn. Kinderen van een jaar of 5/6 zullen wel van dit verhaal kunnen genieten.

Ik ben de koning

Leo Timmers is sinds vorige week wereldberoemd in Nederland vanwege het prentenboek van het jaar Een huis voor Harry, dat centraal stond tijdens de Nationale Voorleesdagen. Dat Timmers meer in huis heeft, bewijst hij met het prentenboek Ik ben de koning dat zeer geschikt is om voor te lezen aan peuters.
Een schildpad vindt een kroon en aangezien deze perfect past, is hij de koning. Daar zijn de andere dieren het echter niet mee eens. Zij hebben namelijk ook allemaal een goede reden waarom zij de koning zijn.
Per bladzijde wordt een dier getoond en met stripwolkjes wordt de tekst aangegeven. De tekst geeft weer waarom dit dier vindt dat hij/zij de koning is. Wanneer je de bladzijde omslaat, vind je een nieuw dier die zijn argumenten vertelt. Er zit veel herhaling in het boek en dat is voor peuters enorm prettig. 'Ik ben de koning!', wordt door alle dieren gezegd bijvoorbeeld.
Het boek bevat niet al te veel tekst, waardoor peuters qua concentratie goed bij het verhaal kunnen blijven.
Een boek over bepalen wie de baas is en waarom, een belangrijke boodschap die op een enorm leuke manier gebracht wordt. Na Een huis voor Harry is Ik ben de koning zeker een blijvertje in voorleesland!

Hebben jullie een van deze prentenboeken al gelezen en wat vind je ervan? Of hebben jullie onlangs een andere favoriet ontdekt? Aarzel niet om het hier met ons te delen.