Als Hebban Jeugdliteratuur Club lezen wij met grote regelmaat prentenboeken.  In "prentenboekenfeestje" lees je onze ervaringen rondom los van elkaar staande prentenboeken. Deze keer deelt Ilja haar leeservaringen. Nieuwsgierig? Lees dan snel verder...

Mijn mama

Het nieuwste boek van Annemarie van Haeringen (1959) heeft de titel Mijn mama gekregen. Mama vindt eigenlijk alles goed, ze wil altijd met mij spelen en ik help haar. Ik ken mama al mijn hele leven en ze is de liefste mama van de wereld!

Mijn mama is een ontzettend lief prentenboek. Qua tekenstijl herken je Van Haeringen in de prenten. Ze zijn simpel, maar toch kleurrijk en ontzettend sprekend. De tekening ogen rustig en da komt vooral door het gebruik van het wit in de prenten, de illustraties zijn nameljk niet bladvullend. De tekst bestaat uit korte zinnetjes, die de prenten verduidelijken. Het verhaal in het boek is herkenbaar voor jongere kinderen, het beschrijft namelijk de band die de olifant met zijn moeder heeft en hetgeen wat ze samen doen, doen kinderen ook met hun eigen moeder. 

Mijn mama is een leuk boek om aan peuters voor te lezen.

De geluksplukkers

In Lespelein regeert koning Troebedoet. En in Lespelein mag iedereen de hele dag doen waar hij of zij het liefste doet. Zo ook de dochter van koning Troebedoet, prinsesje Willemijn. Ze mag alles doen, zolang ze maar gelukkig is. Maar wat is dat dan geluk? En hoe moet Willemijn haar geluk vinden als haar vader komt te overlijden? Willemijn blijft haar vader briefjes schrijven, op zoek naar het geluk.

Ingrid Vandekerckhove schreef dit prentenboek met een ontzettend mooie boodschap en Carolien Westermann maakte daar prachtige illustraties bij. De kern van het boek is vrij lastig voor jonge lezers en haast filosofisch: geluk, wat is het en hoe vind je het? Ook het overlijden van de koning is vrij ongrijbaar voor veel jonge kinderen. Toch weten de makers van dit boek er goed mee om te gaan, het boek is echt prachtig; qua tekeningen en qua tekst. De tekst voelt soms wat zwaar aan, maar dat wordt mooi verzacht door de tekeningen. Ze zijn met mooie, maar zachte tinten ingekleurd. Wat de zware boodschap ook verzacht, is de tekst die gedeeltelijk op rijm geschreven is. Deze methodieken zorgen er overigens niet voor dat de boodschap zo afzwakt zodat deze verdwijnt in het rijm en illustraties. Het is een sterke boodschap die overeind blijft, maar die hoogstwaarschijnlijk niet alle kleuters eruit zullen halen. Hierdoor wordt De geluksplukkers een boek met meerdere lagen, waarin iedereen iets uithaalt.

Ik ben fan van dit boek en ga het zeker voorlezen aan kleuters die eraan toe zijn, kleuters vanaf een jaar of 5.

Anders

Anders is een beetje anders, maar toch ook heel gewoon. Anders houdt niet van harde geluiden en fel licht. Hij houdt niet van andere mensen of van rommel. Wel houdt hij van structuur en van dino's. Ja, Anders is een beetje anders. En dat is alleen maar fijn, want als iedereen hetzelfde is, is dat best wel een beetje saai.

Sam Loman (1983) maakt een prentenboek over een jongetje met autisme. Een enorm waardevol onderwerp voor een prentenboek voor jonge kinderen, althans dat vind ik. Autisme wordt steeds bespreekbaarder en tegenwoordig kent bijna iedereen wel iemand met deze diagnose. Toch blijft autisme enorm lastig uit te leggen, maar dit prentenboek kan je daarbij helpen. Het leven van Anders wordt namelijk heel simpel, maar tegelijkertijd heel treffend en duidelijk neergezet. Er wordt verteld waar Anders last van kan hebben, er wordt verteld hoe Anders het liefste wil dat het gaat en er wordt ook beschreven wat er met Anders gebeurt als het mis gaat en wat hij dan nodig heeft. Anders is daardoor enorm bruikbaar om kinderen te laten inzien hoe het is om met autisme te leven. 

Ik raad Anders aan om voor te lezen aan kinderen vanaf 4 jaar.

Zat er deze keer een prentenboek bij dat jij graag zou willen lezen? Wij zijn benieuwd naar jullie prentenboekenwensen!