Wie ‘Ko met de vlo’ een keertje door zoekmachine google haalt, komt in eerste instantie uit bij een theatervoorstelling over een hond met vlooien die in een nieuw, liefdevol gezin opgenomen wordt. Dat verhaal heeft echter niets te maken met het boek van Harman Hoetink dat hier wordt besproken. In Ko met de vlo is er weliswaar ook een Ko en er is een vlo, maar daar houdt de vergelijking op.

Door Katy

Ko is in dit geval een jonge man die op een dag een vlo tegenkomt waarmee hij kan praten. Vanaf dat moment zijn de twee onafscheidelijk en wordt het leven er alleen maar leuker op. De omgeving van Ko begrijpt er echter niks van, ze praten over hem en vinden het maar vreemd. En dan zijn Ko en zijn vlo plots weg, even staan de mensen erbij stil, toch pikken ze al snel de draad van hun gewone leven weer op. Maar waar zijn Ko en zijn vlo naartoe?

De tekst van Harman Hoetink is duidelijk en to-the-point. Het verhaal is niet onnodig opgesmukt en beperkt zich tot de essentie. Elke pagina bevat slechts een paar zinnen tekst en toch wordt er in een samenspel tussen verhaal en tekeningen behoorlijk wat verteld. Hoetink heeft een sprookje geschreven zonder ‘er was eens’, maar met een ‘lang zullen ze leven’. Ko en zijn vlo serveren een warme moraal aan de lezer (3+) en doen een oproep aan de mensen om te doen wat ze gelukkig maakt.

De opmaak van het boek is vrij sober. Er is erg veel witruimte die in principe toelaat om creatiever om te springen met de plaatsing van de tekst of de regelafstand nog te vergroten. Dat hoeft uiteraard niet en het lettertype is goed leesbaar, maar het kon zeker nog groter om het voorlezen nog te vergemakkelijken.

Hannah Botma maakte de illustraties. Ze tekent scherpe, opvallende gezichten die wat karikaturaal aandoen en in een zware lijnvoering. Het kleurgebruik maakt ze aantrekkelijk voor jonge kinderen. Ze zijn niet flets, maar sprekend. De vlo is met zijn gele vestje aan is grappig in al zijn beweeglijkheid. Het is jammer dat Botma de volledige pagina en de achtergrond niet wat meer durft te benutten. Ze mag best wat meer aandacht opeisen voor haar werk, maar ze heeft wel oog voor detail. Dat is bijvoorbeeld te zien aan de sjaal die vlo buiten draagt, de motieven op de kledingstukken en de verbaasde uitdrukkingen van de personages.

Ko met de vlo is een fijn voorleesboek dat een boodschap heeft zonder die op te dringen. Er zit humor in de tekeningen en de tekst stimuleert zowel de fantasie als de nood tot stilstaan bij wat iemand gelukkig maakt. Een leuk extraatje is dat er in het boek een verwijzing te vinden is naar het meeluisterboek. Wie wil kan het beluisteren en zelfs downloaden.


Eindoordeel: 3 sterren