In 2020 lieten we jullie hier kennis maken met de eerste twee delen van De Stormwachter-serie. Zowel het eerste deel De Kaarsenmaker van Arranmore als het tweede deel De verdwenen zeekrijgers werden unaniem als Cool! beoordeeld en kregen vier sterren. Het verschijnen van het derde deel (en tevens het slot) De strijd om Arranmore maakte ons dan ook meteen nieuwsgierig naar hoe deze bijzondere trilogie af zou lopen!

Door Joke en Annemieke

In het kort

De strijd om Arranmore is het derde deel van de trilogie Stormwachter. Daarom blikken we hier ook even terug op de vorige twee delen.

De kaarsenmaker van Arranmore: Arranmore is een bijzonder eiland. Eens per generatie kiest het eiland een Stormwachter, zodat die de magische krachten van het eiland kan controleren en zo het eiland kan beschermen tegen vijanden. De huidige stormwachter wordt oud en kan niet anders dan binnenkort zijn taken neerleggen. Het is tijd voor een nieuwe stormwachter! Fionn Boyle gaat in de vakantie naar zijn opa. Het is de eerste keer sinds hun vertrek na de dood van Fionn’s vader – hij was nog klein – dat hij voet zet op het eiland Arranmore. Meteen wanneer Fionn voet aan wal zet, voelt hij de magie van het eiland. Diep onder de grond beweegt er iets – of iemand? Zal een oeroude oorlog oplaaien?

De verdwenen zeekrijgers: Steeds meer akelige Zielsluipers komen naar het eiland toe. Fionn wil de hulp inroepen van de Merrows. Echter de eilandbewoners geloven niet in het bestaan van deze mytische zeewezens. Ze bereiden zich voor op de confrontatie met de Zielsluipers terwijl Fionn met zijn vrienden de zee opgaat, op zoek naar Merrows. Wie wordt de nieuwe Golvenlokker aan wie de Merrows onvoorwaardelijk gehoorzamen?

De strijd om Arranmore: Het derde en laatste deel dat wij nu lazen, is net als het tweede deel wel afzonderlijk te lezen. Toch vinden we dat het volledige verhaal zo mooi is dat het zonde zou zijn om het niet helemaal te lezen. Kwade krachten zijn ontwaakt en ze worden steeds sterker. Het leger Zielsluipers groeit nog aan en alle hoop van de eilandbewoners is gevestigd op het ontwaken van Dagda, de laatste tovenaar. Fionn en zijn vrienden willen zo snel mogelijk de betoverde eik vinden die hen kan helpen Dagda te vinden. Maar de eik is verborgen in een verborgen laag van het eiland. De tijd dringt...

Verwachtingen

Joke: Heb jij ook zo uitgekeken naar het verschijnen van dit derde deel? Ik heb echt zitten aftellen, was zelf verbaasd over hoe dit verhaal van Fionn me bijbleef. Regelmatig dacht ik er terug aan, er is echt veel blijven hangen van de eerste twee delen.

Annemieke: Ik heb enorm uitgekeken naar de komst van het derde deel. Ik was zo nieuwsgierig hoe dit verhaal zou eindigen. Ik had goede hoop dat dit verhaal mij net zo mee zou zuigen, als de eerdere twee hadden gedaan. Ik hoopte echt op ouderwets avontuurlijk genieten.

Cover

Joke: Na een blauwe en groene cover volgt nu een rode. Hoewel de kleuren verschillen, lijken ze verder erg op elkaar en blijft dezelfde stijl behouden. Ik hou er wel van. Ze ademen magie. Wat mij betreft hadden de ruggen wel mogen doorlopen of iets meer op elkaar afgestemd zijn qua kleur maar dat is puur persoonlijke voorkeur. Ton sur ton staat mooi in de boekenkast. Het is moeilijk om de mooiste van de drie aan te duiden. Gelukkig hoeft dat niet. Wat vind jij van deze cover en heb jij wel een voorkeur?

Annemieke: De cover op zich zelf vind ik prachtig. Hij pakt ook enorm goed bij het verhaal. Bovendien vormen de voorkanten van de covers een prachtig geheel. Net als Joke vond ik ook de ruggen een beetje jammer. Sowieso de grote kleurverschillen in de rug en de rest van de cover, die maakte dat het het voor mij net niet was. Als ik de drie boeken naast elkaar in mijn boekenkast zie staan, vind ik dat ook een beetje jammer. Je ziet wel dat het bij elkaar hoort, maar het is voor mijn gevoel niet één geheel. Ik heb de indruk dat dit bij de Engelse versie meer het geval is.

Inhoudelijk

Annemieke: De schrijfstijl van het boek is erg toegankelijk. Ik vind dat erg fijn. Het is zowel voor volwassenen als voor jeugdige lezers een prettig boek om te lezen. Niet te makkelijk of kinderachtig, maar wel toegankelijk voor jeugdige lezers. Het verhaal zelf vind ik een heerlijk avontuur. In deel 1 en deel 2 werd ik echt meegezogen. Deel 3 was eigenlijk nog een stukje beter, wat dat aangaat. Het ging op een prettige manier verder waar deel 2 geëindigd was. Daarnaast werkte het duidelijk naar een afsluiting toe. Persoonlijk vind ik het fijn als een trilogie ook een duidelijke afsluiting krijgt en geen open einde waarop doorgeschreven kan worden. Hoe heb jij dit ervaren?

Joke: Ik ben het helemaal met je eens. Het verhaal is met dit derde deel op een mooie manier afgerond. Stel je voor dat het verhaal niet helemaal af is en je weet dat er geen vervolg meer komt. Vreselijk! De schrijfstijl is enerzijds vlot leesbaar voor de doelgroep en anderzijds mooi genoeg om ook volwassenen nog voldoende te boeien. Het verhaal uit delen 1 en 2 is echt blijven hangen en dit slot sloot er erg mooi bij aan. Ik heb echt bewondering voor de manier waarop Doyle actie, spanning en magie moeiteloos combineert met ernstigere thema's en ontroering. Tegelijkertijd is ze origineel in het bedenken van magische of spannende elementen. Volgens mij is dat de sterkte van deze serie, voor elk wat wils en nooit déja vu. 

Conclusie

Annemieke: De strijd om Arranmore was voor mij enorm genieten. Een meezuigend avontuur dat duidelijk naar een einde toe werkte. Een boek met de juiste hoeveelheid spanning en tegelijkertijd ook rustige momenten. Een waardige afsluiter en naar mijn mening het beste deel van de trilogie. Ik vind het ergens jammer dat dit avontuur voorbij is. Het is dan ook een serie waarvan ik verwacht dat ik het zeker nog eens zal herlezen. De strijd om Arranmore krijgt van mij *****.

Joke: Ik had echt uitgekeken naar dit derde deel en vind het goed dat de serie nu stopt, op een hoogtepunt. Toch was het met iets van spijt dat ik dit boek toesloeg. Je weet dat je een goed boek hebt gelezen als je nadien moet rouwen omdat het uit is. Hopen maar dat Catherine Doyle ons op nog meer moois trakteert in de toekomst.Zowel De strijd om Arranmore - dat ik eveneens het beste deel vind - als de serie als geheel - want onvergetelijk - krijgen van mij *****.

Heb jij de serie gelezen en er net zo van genoten? Of ren je nu naar de boekhandel?