'Wij zijn drie weken met vakantie. Het huis is afgesloten. In deze envelop zit een treinkaartje. Neem de trein naar het Winterhuis Hotel.' Zo begint Winterhuis Hotel, het debuut van Ben Guterson. Elizabeth heeft geen keuze en reist er naartoe. Hoe zal ze het daar vinden? Katy, Ilja en Antoinette besloten het boek te lezen. Is het een spannend verhaal voor kinderen vanaf 10 jaar? Vinden ze het Cool of Fool?

De cover

De omslag is oprecht prachtig en opvallend te noemen. Zodra je het boek in handen hebt, valt de losse flap om de hardcover op. Het zit ‘m in de details en daaraan is hier best wat aandacht besteed, zodat het boek net dat beetje extra heeft. Alle drie waren we op slag verliefd op de buitenzijde van het boek.

Ilja: Wat onmiddellijk opvalt aan het boek Winterhuis Hotel is de cover. Er zit een omslag van het hotel om het boek en daar zijn de raampjes uitgehaald, je kunt daardoor als het ware echt het hotel in kijken. Wanneer je de omslag van het boek afhaalt, dan is het hotel ook echt van de binnenkant getekend. Dit is echt een superleuk detail en het geeft al aan met hoeveel zorg dit boek in elkaar is gezet.

Antoinette: De cover is een waar plaatje. Het winterse beeld met het opvallende hotel springt direct in het oog. Wie zitten er achter de ramen van het hotel? Heel goed gekozen om in de losse afhaalbare flap de ramen eruit te snijden. Hierdoor vallen deze mensen nog meer op dan alleen op de hardcover versie.

Katy: Nog voor ik de korte inhoud van het boek had gelezen, was ik al weg van de cover. Het spel met de stofomslag die de buitenkant van het hotel bevat en de harde kaft die de binnenkant laat zien, vond ik wel leuk. Al is het vooral de stofomslag die me aanspreekt. Het winterse landschap straalt gezelligheid uit het hotel ziet er statig uit en heeft tegelijkertijd iets mysterieus.

Personages

Elizabeth speelt in Winterhuis Hotel de absolute hoofdrol. Al snel ontmoet ze Freddy, die al een aantal jaar alleen naar het Winterhuis Hotel komt. De hotelmanager en zijn familie spelen ook een belangrijke rol in het verhaal. Hoe kijken Ilja, Katy en Antoinette tegen de personages aan?

Antoinette: Zodra je het boek openslaat, waan je je in het verhaal. Ik had het gevoel dat ik naast Elizabeth meeliep in het hotel. Leuk om te zien dat zij en Freddy goede maatjes zijn en veel meemaken. Ze zijn beiden slim en pienter, wat ze goed van pas komt. De personages leven voor het gevoel, waardoor ook het verhaal beeldend en levend aanvoelt. Er zijn nog genoeg mogelijkheden om over de personages te schrijven. Ze zijn nog lang niet klaar wat mij betreft met hun avonturen!

Ilja: De personages zijn uniek en echt. Je kunt tijdens het lezen een voorstelling maken van hoe ze eruit zien, dankzij de tekeningen natuurlijk wat makkelijker, maar ook in de tekst zijn de personages zo beeldend beschreven dat voorstellen makkelijk gaat. Alles wat de personages in het boek doen, is in lijn met de eerste indruk die je als lezer van de personages krijgt. Toch zijn de personages zeker niet vlak, ze maken wel een ontwikkeling door, maar die ontwikkeling past bij het personage. Ben Guterson heeft daar zichtbaar veel zorg aan besteed.

Katy: Bij Elizabeth kreeg ik in het begin een soort Harry Potter-gevoel. Een meisje dat haar ouders verloor en niet echt geliefd wordt door haar oom en tante. Ze won mijn hart door haar liefde voor boeken en taal. Ze is behoorlijk volwassen voor haar leeftijd, net als Freddy trouwens en heeft een sterke wil. Het meisje moet een paar keer de confrontatie met zichzelf aangaan wanneer ze haar eigen kleine kantjes leert kennen. Freddy is een leuke partner in crime, hij is niet te meegaand en heeft een sterk besef van goed en kwaad. Ook de volwassenen in het boek zijn boeiende figuren. De oude hoteleigenaar Norbridge is sympathiek, maar laat het achterste van zijn tong niet zien. Leona is een vat vol warmte en het echtpaar Hiems wekt van meet af aan de nodige achterdocht op.

Woordspeling

Als lezer ontkom je er niet aan: elk hoofdstuk kent een woordladder van meestal vier letters. In eerste instantie lijkt de woordladder weinig met het hoofdstuk te maken te hebben, maar niks is minder waar. Wie goed naar de woordspelingen kijkt, ontdekt een patroon.  Elizabeth en Freddy ontdekken bij toeval dat ze beiden gek zijn van woordladders. Ze dagen elkaar zelfs uit. Wie kan het snelst elkaars woordladders oplossen. Vinden wij deze woordladder een goede toevoeging aan het boek?

Ilja: Waar ik als taalgek echt enorm blij van word, zijn de taalspelletjes die hoofdpersonages Elizabeth en Freddy doen. Ze zijn perfect in het verhaal verwerkt. Guterson laat je zo op een andere manier naar taal kijken, maar weet het er niet te dik bovenop te leggen. Hij laat het ondergeschikt aan het verhaal zijn. Ontzettend knap!

Katy: De woordladders waren mooi in het verhaal verweven, net zoals de andere taalspelletjes. Ik vond ze fijn om te bekijken aan het begin van elk hoofdstuk. Het is een leuke gimmick, gezien beide hoofdpersonages zoveel van taal houden en stiekem heb ik er ondertussen zelf ook weer een paar geprobeerd.

Antoinette: Toen ik de woordladder zag, moest ik weer aan mijn eigen jeugd denken. Op school bedacht ik met vriendinnen ook een tijdje woordladders. Wat was dit vaak lastig! Dit maakt het boek, naast het ook educatief. Het daagt kinderen uit om zelf woordladders te maken. Een hele mooie toevoeging aan het boek!

Auteur en vertaler

Ben Guterson heeft veel aandacht besteed aan zijn debuut. Het boek is een dikke pil van 319 bladzijden die nergens echt indut. Het Winterhuis Hotel is de belangrijkste locatie en er gebeurt echt veel op een niet al te grote oppervlakte. Het is natuurlijk geen klein hotel en er is genoeg te beleven voor jong en oud. Het verhaal is opgebouwd in vier delen, afsluitend met de periode rond oud en nieuw. De plot kent veel avontuur en spanning. Wie kan Elizabeth nog vertrouwen? Waarom ziet zij als enige letters? Veel vragen die door het verhaal beantwoord worden.

Katy: Het Winterhuis Hotel is een pareltje. Een aantal ideeën uit het verhaal zijn niet uniek en zijn tamelijk herkenbaar, maar ze zijn door schrijver Ben Guterson bijzonder goed uitgewerkt. Hij speelt met de setting en de sfeer. Als lezer voel je de kou en de sneeuw op je huid, wanneer de kinderen buiten spelen, maar ook het plezier dat ze hebben. De warmte en gezelligheid die het personeel van het hotel nastreeft, straalt van de pagina’s, samen met een flinke dosis geheimzinnigheid. De zoektocht van Elizabeth is lekker meeslepend en hoewel er een vermoeden rijst over de afloop, neemt dat niets van het leesplezier weg. Door de taalspelletjes moet het voor Imme Dros een behoorlijke kluif zijn geweest om te vertalen, maar het leest erg prettig. Missie geslaagd.

Ilja: Ben Guterson heeft een heel sfeervol verhaal neergezet, maar de credits gaan ook naar Imme Dros die het boek prachtig vertaald heeft. Je waant je echt in het Winterhuis Hotel. Het taalgebruik is prettig en de illustraties van Chloe Bristol zijn sfeerverhogend. Het is een boek dat je in een ruk uitleest. Dat komt omdat het verhaal spannend is, misschien een klein beetje voorspelbaar, maar voor mij niet storend. In het Winterhuis Hotel is zoveel te ontdekken en te beleven dat je helemaal opgaat in het avontuur. Kern van het verhaal is het oplossen van een mysterie en Guterson neemt de lezer daar echt in mee. Tijdens het lezen, kun je namelijk ook zelf op zoek naar aanwijzingen en worden er puzzels in het verhaal uitgelegd.

Antoinette: De auteur heeft een sterk boek geschreven. Het is een verhaal dat jong en oud zal uitdagen om te gaan lezen. Er gebeurt veel in het hotel, maar ook de woordladders maken het boek bijzonder. De auteur heeft goed nagedacht over hoe hij het boek wilde vormgeven. Imme Dros is geen onbekende in de jeugdboekenwereld. Ze heeft het Winterhuis Hotel fijn vertaald. Geen moeilijke woorden of lastige zinnen. De tekeningen zijn prachtig. Zo vond ik de illustraties van het winterhuishotel boven elk hoofdstuk zo passend!

Conclusie

Wat vonden Katy, Antoinette en Ilja van Het winterhuishotel? Cool of toch eerder een fool?

Ilja: Op de achterflap staat een quote van Tonke Dragt. Dit zag ik pas toen ik het boek uit had, maar tijdens het lezen moest ik wel aan haar boeken denken. Dragt weet namelijk ook een sfeer rondom haar verhalen te creëren, waardoor je helemaal op gaat in haar verhalen. Dat gebeurt in Winterhuis Hotel ook! Dit boek is voor mij zeker een cool en ik raad het iedereen aan om in de kerstvakantie te lezen!

Katy: Voor mij is dit boek absoluut cool. Ik was meteen betrokken bij het verhaal en Elizabeth. Het is bovendien erg visueel geschreven. De illustraties binnenin zijn een mooie aanvulling, maar de tekst weet zonder veel moeite een beeld te scheppen in het hoofd van de lezer. De combinatie van taalspelletjes, liefde voor boeken en een beetje magie heeft doel getroffen. Er ging een heerlijke sfeer uit van het verhaal. Het is een topper voor de winterse dagen. Ik wil meteen m’n koffer pakken en afzakken naar het Winterhuis Hotel.

Antoinette: Ik keek enorm uit naar dit boek. De cover en de beschrijving waren hiervan de reden. Zodra ik begon te lezen was ik enthousiast. Al lezende leren we Elizabeth steeds beter kennen, Haar nieuwsgierigheid en wijsheid laten het verhaal leven en geeft spanning. Ik vind het boek goed passen bij de gekozen doelgroep 10-15 jaar. De lezers zullen zich herkennen en identificeren met Elizabeth en Freddy. Absoluut echt cool! De grootste verrassing was voor mij toch wel de afsluitende bladzijde van het boek. Er komt volgend jaar een vervolg! Ik kan er nu al naar uitkijken.

Wij zijn benieuwd of jullie Winterhuis Hotel al hebben gelezen of op jullie wensenlijstje hebben staan. Het verhaal past goed bij de kerstvakantie! Wie kijkt ook uit naar het vervolg? November 2019 staat deel 2 in de planning. Schrijf het snel op in je agenda!