Looking for Alaska – Een coming of age-roman met ruwe randjes
In The John Green Experience op Hebban worden alle zes boeken van John Green besproken en deze keer was zijn debuut Looking for Alaska (2005) aan de beurt. De leesclubdeelnemers waren: Ine, Jennifer, Johan, Karen, Lieke, Merel, Sigried, Stephanie, Tommy, Yasmina, Yvonne en leesclubcoördinator Karin. Wordbondage en Violette schoven gezellig aan met een eigen exemplaar.
Inhoud
Looking for Alaska gaat over Miles ‘Pudge’ Halter, hij heeft niet veel vrienden en houdt zich vooral bezig met het zoeken naar laatste woorden van overleden personen. Maar dan besluit hij naar een kostschool te gaan, met als doel meer uit het leven te halen. Zijn nieuwe huisgenoot Chip, ook wel ‘The Colonel’ genaamd, neemt hem op sleeptouw en daardoor ontmoet hij veel nieuwe mensen. Miles is vooral onder indruk van Alaska, een levendig maar mysterieus meisje.
Personages
Niet iedereen is even enthousiast over hoofdpersoon Miles, zo vindt Lieke hem eigenlijk een ‘stomvervelende twerp’: ‘Ik irriteerde me mateloos aan de manier waarop hij neerkijkt op andere mensen omdat ze saai zijn terwijl hij zelf extreem passief is. Dat is iets waar ik echt niet tegen kan: passiviteit.’
Tommy vindt dat Miles van de personages het meest echt aanvoelt, het minst gekunsteld. Daarom spreekt Miles hem wel het meeste aan. Meerdere deelnemers merkten de positieve ontwikkeling op die Miles doormaakt; hij krijgt voor het eerste echte vrienden. Sigried vond het leuk om over het vriendenclubje te lezen omdat je er zelf ook graag bij zou willen horen.
Hoewel Miles de hoofdpersoon is, is hij niet voor iedereen het populairste personage uit het boek. Zowel Merel als Lieke vonden Chip ‘The Colonel’ en Takuma de meest sympathieke personages, omdat die het meest echt en evenwichtig aanvoelen. Een personage dat zeker niet evenwichtig genoemd kan worden is Alaska. Zij zorgde soms voor irritatie bij de lezers door haar wispelturige gedrag. Wel vindt Violette dat juist het mysterie rondom de persoonlijkheid van Alaska heel intrigerend werkt en ook Ine vindt het gekwelde karakter van Alaska interessant.
‘Sometimes I don’t get you.’ I said. She didn’t even glance at me. She just smiled toward the television and said, ‘You never get me. That’s the whole point’
Schrijfstijl
John Green heeft een eigen schrijfstijl en daar moet je van houden. Merel is in ieder geval fan van de filosofische, diepe gedachten van Miles. In dit debuut is Greens typische schrijfstijl al goed te zien, maar zoals Wordbondage opmerkt heeft deze in vergelijking met latere boeken nog wel wat ruwe randjes. Daar zijn Violette en Johan het mee eens. Johan is van mening dat de expliciete manier van omschrijven in bijvoorbeeld Greens Paper Towns verdwenen is, en dat is volgens hem een verbetering.
Yasmina vindt het een prettige schrijfstijl omdat ‘je niet alleen de acties kan lezen van het desbetreffende karakter, maar ook hun denkwijzes, gevoelens etc.’ Ook Yvonne houdt van zijn schrijfstijl, omdat je er legendarische quotes uit kunt halen.
‘So I walked back to my room and collapsed on the bottom bunk, thinking that if people were rain, I was a drizzle and she was a hurricane.’
Thema’s
Over de thema’s is iedereen het wel eens. Het is een echte coming of age roman. Ine noemt de thema’s: liefde, puberteit, verlies en vertrouwen en vindt dat John Green de thema’s die op die leeftijd prioriteit zijn goed weergeeft.
Wordbondage zegt over het thema van coming of age: ‘Het is een klassiek coming of age verhaal met een twist. Dat is omgaan met rouw. John Green schrijft altijd dat soort verhalen met een verschillende twist. Het is zijn signature inmiddels. En het werkt, zeker de twist in het verhaal en eigenlijk wordt daardoor het hele coming of age uitvergroot en meer intens.’
Rouw is vooral in het tweede deel van het boek zeer aanwezig. Merel vindt rouw een groot thema, er is veel aandacht voor de manier waarop alle personages de gevoelens een plekje leren geven en dat iedereen dat op zijn eigen manier doet.
Emoties
De meningen komen hier redelijk overeen. Vooral het tweede deel van het boek weet veel emoties los te maken. Merel zegt hierover: ‘Het is zo herkenbaar dat je te maken krijgt met de dood en het onbegrip die de dood achterlaat. Miles gaat eerst zoeken naar redenen, maar zoals het boek al laat raden; je zult nooit weten wat er de laatste momenten door iemands hoofd gaat en dat moet je accepteren.’ Die herkenbaarheid wordt meer genoemd, John Green weet de belevingswereld van tieners heel geloofwaardig neer te zetten. Zowel Wordbondage als Johan vinden het mooi dat het boek je meeneemt naar je eigen jeugd, ook al heb je zelf een compleet andere jeugd gehad.
Violette was de eerste keer dat ze het boek las een stuk jonger en toen waren haar emoties een stuk rauwer. Deze keer was het iets minder heftig, maar alsnog zijn de emoties zo helder en duidelijk dat je ze als lezer zelf kunt voelen. Stephanie vertelde dat ze normaal nooit huilt om boeken maar dat Looking for Alaska haar echt geraakt heeft. Sigried concludeert dat hoewel dit een van de minst diepgaande boeken is van Green, er maar weinig lezers totaal niet geraakt zullen zijn door dit boek.
Meer John Green
Sommige deelnemers hadden al boeken van John Green gelezen, voor anderen was Looking for Alaska het eerste boek van Green. Lieke is er duidelijk over: ze had torenhoge verwachtingen van het boek, maar die zijn absoluut niet uitgekomen. Ze zal dan ook niet snel over te halen zijn om nog een boek van John Green op te pakken. Tommy las ook voor het eerst een boek van John Green maar had vooraf minder hoge verwachtingen. Hij zegt niet omver geblazen te zijn door het boek, maar hij wil nog wel het nieuwste boek van John Green Turtles All the Way Down lezen.
De anderen, die allemaal al één of meerdere boeken van Green hadden gelezen, gaan zeker nog eens een boek lezen van Green. Zo zijn Karen en Ine van plan om An Abundance of Katherines te lezen. Johan had hiervoor Paper Towns gelezen en dat boek wil hij iedereen aanraden. Hij verwachtte van Looking for Alaska een verhaal over vriendschap op een kostschool en dat was het ook. De plotwending viel wel rauw op zijn dak, maar hij leest graag nog een boek van John Green.
Beoordeling
Gemiddeld heeft Looking for Alaska van de deelnemers 3 sterren gekregen.
De recensies van de leesclubdeelnemers zijn allemaal terug te vinden op de boekpagina van Looking for Alaska. Hartelijk dank aan de leesclubdeelnemers voor hun deelname!
