Paper Towns

In de tweede helft van november begonnen 15 lezers aan Paper Towns van John Green als onderdeel van de John Green Experience op hebban. Samen deelden de deelnemers hun bevindingen over het boek en de meningen bleken uiteen te lopen. Voor één discussievraag gingen de deelnemers op zoek naar een quote uit Leaves of Grass van Walt Whitman (een belangrijk gedichtenboekje in Paper Towns) die hen het meeste aansprak. Vervolgens gaven ze hun eigen interpretatie aan de quote, precies zoals hoofdpersonage Quentin dat deed in een poging een aanwijzing te ontrafelen.

Wat ze precies van het boek vonden vind je hieronder!

Samenvatting

"She loved mysteries so much that she became one.” 

Na als kinderen een lijk te hebben gevonden in het park hebben Quentin en Margo weinig contact meer met elkaar gehad, ook al zijn ze buren. Negen jaar na die gebeurtenis staat Margo dan plotseling weer aan het raam bij Quentin en gaan ze de hele nacht met de auto op stap. De volgende dag is Margo verdwenen – maar niet spoorloos.

Quentin vindt allerlei aanwijzingen die Margo speciaal voor hem lijkt hebben achtergelaten, waaronder een zwaar gemarkeerd gedichtenboekje van Walt Whitman en een verlaten pand. Algauw raakt hij haast geobsedeerd door het meisje waar hij al die jaren verliefd op is geweest en samen met zijn vrienden probeert hij haar op te sporen voor het misschien wel te laat is.

Quintin en Margo

Quintin was ons hoofdpersonage: een nerdige jongen die zijn leven rustig en zonder risico’s te nemen leeft – het compleet tegenovergesteld van hoe de populaire en eigenzinnig Margo haar leven leidt. Quentin leert een aantal dingen in verloop van het boek, maar ook al konden we niet in het hoofd van de weggelopen Margo kijken was er ook bij haar veranderingen te zien. Wat vonden de lezers van deze twee en hoe ze zich ontwikkelden?

Violette: “Quentin wordt steeds actiever in het boek, maar ik blijf me afvragen of hij zijn eigen lot vooruit duwt of op zoek is naar een rol op het pad van een ander. Beetje letterlijk, hoe hij in het boek aangeeft dat hij rijdt omdat hij dat kan en [het] zijn auto is, vraag ik me af of hij niet gewoon [in] de bijrijder/bijrol blijft.” Lees schaap voelde wat irritaties met Quentin: “Ik vond Q na een tijdje wat te obsessief met de verdwijning van Margo bezig, en dat stoorde en irriteerde mij wel een beetje. Of misschien was het de irritatie van zijn vrienden die wat op mij oversloeg, was op hetzelfde moment.”

Wordbondage kon zich goed inleven in Margo, ondanks dat we haar niet als hoofdpersonage volgen. “Margo haar verhaal vind ik complex. Er zit daar zoveel zeer bij haar wat het boek niet eens compleet raakt dat ik heel erg met haar karakter meeleefde.” Silke vulde daarbij aan: “Margo is op het eerste gezicht een populair maar beetje tegendraads meisje. Later (…) blijkt dat haar manier van handelen wel een bepaalde achtergrond heeft.” Coördinator Demi sluit ten slotte nog af met: “Quentin leert zijn angsten te overwinnen - of tenminste ertegen te vechten, terwijl Margo een soort depressie lijkt te hebben en zich niet meer thuis voelt in haar eigen huis. Ik vond Quentin steeds leuker worden, maar Margo bleef een beetje een mysterie voor mij, net zoals ze dat voor Quentin bleef - al begreep hij haar wel íets beter op het eind.”

Diepere lagen

De schrijfstijl van John Green in dit boek werd unaniem als laagdrempelig en goed te begrijpen omschreven. Ondanks het genre (contemporary YA) en deze laagdrempelige schrijfstijl bevatte het boek wel degelijk meerdere lagen en diepgang, vonden de lezers. Thema’s als depressie en zelfmoord komen impliciet en expliciet aan bod. Vooral naarmate de zoektocht naar Margo langer wordt zonder tastbare aanwijzingen wordt het voor Quentin en de lezer langzaam maar zeker serieuzer: leeft Margo namelijk nog wel?

Toch wordt de toon van het boek nooit moedeloos en blijft Quentin doorzetten. Andere thema’s als vriendschap en acceptatie komen hierbij naar voren. Over deze thema’s en wat de personages doormaken werd het volgende gezegd: “Vriendschap is naar mijn mening de hoofdthema. Je leest heel veel over hoe het vroeger tussen hun was en nu, je leest dat ze in het verhaal nieuwe vriendschappen sluiten en afgesloten worden.” – spawn.

Annelies: “Quentin heeft al jarenlang een beeld van Margo geschapen, maar kan ze dat waarmaken? Wat als je iemand goed leert kennen, zijn ze dan nog steeds wie je hoopte dat ze zouden zijn? Zeker als je als puber helemaal tot over je oren verliefd bent.”

Violette noemde het volgende, waar alle lezers zich bij aan sloten: “Ik denk dat een van de belangrijkste boodschappen van Green in dit boek is dat je mensen op verschillende manieren kunt zien, iedereen heeft een eigen invulling en een gekleurd beeld bij het idee van een persoon. (…)
De nadruk ligt hier dan ook dat je nooit echt zeker weet of het idee klopt, omdat je iemand anders nooit echt volledig en goed zult kennen zonder echt met elkaar te praten en naar elkaar te luisteren en elkaar volledig te accepteren.”

Verwachtingen

Wat waren de verwachtingen van de lezers en zijn die uitgekomen? En willen ze bovendien de verfilming zien? Melanie: “Mijn verwachtingen zijn niet helemaal uitgekomen. Ik had the fault in our stars gelezen en had ook in dit boek gehoopt op wat meer diepgang, waardoor ik mezelf echt zou kunnen verplaatsen in het boek. Dat vond ik in dit boek wat minder, maar misschien ook omdat het onderwerp op zich mij niet zo aangreep. Desalniettemin, zou ik wel graag meer boeken van Green willen lezen, omdat het wel boeken zijn die heel gemakkelijk lezen en over het algemeen gaan over interessante en herkenbare thema's voor mij (en andere jongeren).”

Alli’s verwachtingen van het boek kwamen wel uit: “Ik had stiekem wel gehoopt dat het boek leuk zou zijn en dat was het ook. [De] verhaallijn was interessant, je wou wel doorlezen en het was ook makkelijk/fijn om te lezen.”

Tessalaatje had in tegenstelling tot de vorige twee juist geen verwachtingen – bewust: “Ik had geen verwachting voordat ik begon met het boek. Ik probeer altijd zo min mogelijk verwachtingen te scheppen. Ik zal de verfilming niet willen zien, omdat je meestal je eigen beeld in je hoofd bedenkt. Meestal als je dan de film gaat kijken spat voor mij mijn hele plaatje uit elkaar, hoe ik het voor me zag.” Anne.broekhuis vulde aan: “Ik had niet echt verwachtingen van dit boek maar was wel erg benieuwd omdat de schrijver veel aandacht krijgt in de media. Nu ik het boek gelezen, ga ik in de kerstvakantie zeker ook de film kijken, voornamelijk omdat ik benieuwd ben hoe het verfilmd is!” Als afsluiting voegde MoAlys nog toe: “Ik had hier veel meer van verwacht, maar mijn verwachtingen waren te hoog door het enige boek dat ik eerder van hem heb gelezen; The fault in our stars...”

Eindoordeel

De beoordelingen voor dit boek liepen sterk uiteen in de groep. Alle beoordelingen werden wel gegeven, met uitzondering van de twee sterren. Dit hadden de deelnemers te zeggen:

-          Tessalaatje: “De complexheid van een van de hoofdrolspeelsters heeft voor mij gemaakt dat ik met plezier elke keer het boek las.” (vier sterren)

-          Annelies Tielen: “Een mooi boek over liefde, voor iemand die je eigenlijk helemaal niet goed kent, en vriendschap, voor mensen die je heel je leven al kent, maar nu pas echt leert kennen. Mooi!” (vier sterren)

-          MoAlys: “Nee ik zou dit boek aan niemand aanbevelen ik vond er geen greintje geloofwaardigheid in zitten. En dat maakte het boek voor mij ronduit slecht.” (Één ster)

-          Wordbondage: “Het is traag soms maar mijn god het is goed. Het is bijna onmogelijk om het neer te leggen soms. Dit had echte kracht. Het was roerend.”(Vijf sterren)

-          Silke van Deelen: “Zelfs als de lezer uiteindelijk de echte Margo leert kennen, is ze nog steeds een van de meest gecompliceerde personages in dit boek. Hiermee geeft John Green nog een laatste boodschap mee: ieder mens is uniek en sommige mensen zitten nou eenmaal wat gecompliceerder in elkaar. Leer mét elkaar te leven. Wees jezelf maar respecteer ook anderen.” (Drie sterren)

-          Violette: “"Green laat zien waar hij goed in is, het schrijven vanuit de beleefwereld van een tiener in een boek vol ontdekkingstochten (in dit geval letterlijk: roadtrip), humor en literaire verwijzingen." (Vier sterren)

-          Lotte Oudshoorn: “Na het nachtelijke avontuur kan het een beetje langdradig zijn, maar zodra je er een beetje inzit is het zeker een van die boeken waarvan je denkt dat je even aan het lezen bent, en dan is het 3 uur ’s nachts.”

Waardering

Dit boek heeft uiteindelijk een gemiddelde van 3.6 sterren gekregen!