Eindelijk waren er eens een paar, meer zomerse dagen. Geen regen, geen kou. Zondag kajakwedstrijd gehad met de kids bijna zwetend, terwijl we daar vorig jaar in de gietende regen stonden. Ondanks de warmere dagen had ik het s’avonds toch heel koud. Hoe dit kwam? Dit kwam door mijn laatste reis die ik ondernam via een fotoboek. De foto’s werden allemaal genomen door Dixie Dansercoer.

Ik vermoed dat Dansercoer wel een gekend persoon is. Maar voor zij die hem niet kennen leg ik het maar al te graag eens uit.

Dansercoer is een Belgische ontdekkingsreiziger, atleet en fotograaf. Een man met ettelijke records op zijn naam. Van mountainbiken en ultramarathonrennen over windsurfen en expeditiedocumentaires. Na 13j bij Sabena ontmoette hij Alain Hubert waarmee hij over de zuidpool trok. 3932km in 99dagen met een powerkite. Dansercoer ondernam nog verschillende tochten met Hubert en andere onderzoekers. Jammer genoeg kwam Dansercoer op het leven in Groenland na een val in een gletsjerspleet. Zijn lichaam is nog steeds niet gevonden, gewoon omdat de spleet veel te diep is.

In 2011 kwam het boek Pure Power uit. Een boek waarin Dansercoer foto’s wou tonen van beide polen. Een boek gebracht in twee talen, Nederlands en Engels. Maar ook een boek waarin hij ons wil meenemen in een wereld die vol betekenis zit voor hem, dit toont hij aan door eigen teksten of gedachten bij de foto’s te plaatsen. Wat voor een fotograaf als mezelf , als ik me al fotograaf mag noemen, wat verrassend is is dat Dansercoer vermeld niets van aanpassingen te doen aan de foto’s. Geen naverwerking, gewoon de foto’s zoals ze uit de camera komen. Met als gedacht erachter, „waar de natuur heer en meester is, vervliegen onze eigen ideeën over perfecte beelden. -40° C blijft -40°C, Dat is pas power.

Dat was een moeilijk punt bij mij om daardoor te gaan kijken. Nu en dan dacht ik aan aanpassingen. Daar wat extra uitkleuren, daar wat meer wit in de sneeuw, enz....

Maar na een tijd zie je , in de meeste foto’s, echt wel de kracht die Dansercoer wou tonen. De meeste foto’s , niet in allemaal.

Door het zien van de foto’s heb je wel het verlangen om daar zelf te staan , maar vooral valt het doek over fotoaanpassingen. Het is inderdaad niet nodig om de foto’s beter te maken. Dansercoer kende genoeg van die natuur en wist dus perfect hoe hij het in beeld kon brengen om emotie op te wekken bij de kijker.

De bijgeleverde opmerking zijn wel om even bij stil te staan. Denk daarbij aan Leven zonder dromen is als water geven aan een dode boom. Teveel succes doet je vergeten hoe het te verkrijgen.

Het boek geeft een mooie kijk in de natuur die Dansercoer doorkruiste en probeert de lezer te tonen wat Dansercoer zo aantrok om hierin te blijven records te maken.

Ik was in het begin geen fan maar naarmate ik verder kwam sijpelde het binnen , om het dan toch uit te lezen. Dit is mijn eerste fotoboek puur over de noord-en zuidpool, maar dan wel door één van de bekendste onderzoekers die België gekend heeft.

Soms zit het recenseren moeilijk in elkaar. Bij het starten voel je het ene bij het lezen om dan later toch een ander gevoel over te houden. Ik heb fotografie gestudeerd voor vijf jaar waar men altijd bezig was over fotoverwerking en aanpassingen qua kleur en dergelijke. Dan voelt het raar om een fotoboek te gaan lezen waar de fotograaf gewoon koudweg vermeld dat hij dit niet wil doen. En dan toch raakt hij ergens een snaar met zijn onbewerkte beelden, en net dat is de kracht van een goeie fotograaf.

Iedereen nog veel leesplezier gewenst.