Halverwege het jaar is tijd om terug te blikken op mijn leesjaar tot nu toe en vooruit te kijken naar wat nog komen gaat. Ik twijfelde om de vragen van de Mid Year Freak Out te beantwoorden. Ik had weinig fut. Maar goed voorbeeld doet goed volgen. Maartje inspireerde me met haar artikel. Hier komt het mijne.

Je favoriete boek van het jaar tot nu toe

Ik gaf slechts twee boeken vijf sterren. De beesten van Gijs Wilbrink is één hiervan. Ik mocht het lezen als lid van de lezersjury van de debuutprijs. Het speelt zich af in een dorp dichtbij de Duitse grens in de Achterhoek in de jaren 90. Het is een feest van herkenning, niet de Achterhoek, maar wel veel andere dingen. In het boek wordt Duitsland de Pruus genoemd, wij noemen het 't Pruusjes. Zij hadden de discobus, wij de discotrein. In hun dorp had de beruchte familie Keller wijd uit elkaar staande ogen, in ons dorp hadden we een beruchte familie (ik zal de naam niet noemen) met heel licht, bijna wit haar. Ik kon heel veel details relateren aan mijn eigen dorp 150 km zuidelijker, met uitzondering van de motorcross en de nertsfokkerijen. Ik vond het een heel origineel, filmisch en meeslepend verhaal dat op een bijzondere manier werd verteld. Een mogelijke kandidaat voor mijn boek van het jaar.

Beste vervolg van een serie

 Perfecte wraak van Helen Fields. De hele reeks rond rechercheurs Ava Turner en Luc Callanach is van een ontzettend hoog niveau. Het is gruwelijk en luguber, maar vooral razend spannend en origineel. Dit zevende boek is misschien het wel het beste deel van de hele reeks. Ik vermoed dat dit het laatste deel was van de reeks. 

Slechtste boek tot nu toe

In de podcast Liefteratuur noemde Marijke Vos Het heft in eigen hand van Stefanie Lourens één van haar favoriete historische feelgoods. Ik hou ook wel van een regency romance, maar deze kon me niet bekoren. Het was meer een kasteelroman met lange steamy sekscènes en een langgerekt spel van aantrekken en afstoten. Het kostte me veel moeite om dit boek uit te lezen. 

Nieuwe boeken waar je naar uitkijkt

Ik heb zin in het tweede deel van de Smythe-Smith reeks van Julia Quin, Een valse noot. Ik vond het eerste deel over deze a-muzikale familie ontzettend grappig. Jeroen Windmeijer start met De schaduw van Vermeer een nieuwe trilogie over Vermeer in oktober.  En last but not least... Er verschijnt in oktober een nieuwe roman van Trent Dalton, Lola in the mirror. Misschien ga ik die wel in het Engels lezen als de vertaling lang op zich laat wachten. 

Grootste teleurstelling

Ik had me verheugd op In a thousand different ways van Cecelia Ahern. Ik las het in het Engels omdat ik niet wilde wachten op de vertaling. Normaal gesproken slurp ik alle emoties in haar boeken op en leef ik enorm mee met haar personages. Dit hoofdpersonage sluit zich af voor emoties en hierdoor sloot ik me ook af. Het bleef op afstand. Dit was één van de minder geslaagde boeken van één van mijn favoriete auteurs. Jammer.

Grootste verrassing

Kan de winnaar van de Booker Prize mijn grootste verrassing zijn? Toch wel. Ik wist dat De zeven manen van Maali Almeida van Shehan Shehan Karunatilaka een goed boek moest zijn. Het is zoveel meer dan dat. Het kost even tijd om in het verhaal te komen. Maar dan kom je in een wonderlijke wereld terecht. Een fantasierijk hiernamaals vol geweld en demonen. De strijd daar is net zo hevig als de gruwelijke burgeroorlog en de vuile politieke spelletjes die er gaande zijn. De auteur noemt het "precies zoals hier, maar dan erger". Gek genoeg is al die vuiligheid en smerigheid niet hetgene dat het me het meest is bijgebleven. Dat is manier waarop het verhaal verteld wordt, vol zwarte galgenhumor. Ik heb meermaals hardop gelachen ondanks alle ellende. Het is even doorzetten, maar dan lees je iets onvergetelijks en bijzonders.

Nieuwe favoriete auteur

Deze vraag kan ik gemakkelijk beantwoorden. Dat is Taylor Jenkins Reid. Ik las begin dit jaar Daisy Jones & the Six. Carrie Soto is back kwam vlak daarna uit. Vervolgens ging ik door met Het feest van de eeuw. Ze schrijft over fictieve beroemde mensen, steeds in een ander decennium. Haar boeken zijn onderling losjes met elkaar verbonden, doordat personages in het ene boek een kleine opwachting maken in het andere boek. De boeken hebben iets roddelachtigs, waardoor het bijna lijkt alsof je naar RTL Boulevard zit te kijken of de Privé aan het lezen bent. Het getuigt niet van goede smaak, maar iedereen smult van een vette roddel. Een beetje fout, maar wel lekker.

Nieuwste fictional crush

Als ik eerlijk ben, sprong er niet direct een vonk over tussen een romanpersonage en mij. Als ik moet kiezen, dan ga ik voor Bowe Huntley, de vriend van Carrie Soto. Een tennisser op leeftijd die nog een laatste kunstje wil flikken, maar tegelijkertijd de steun en toeverlaat voor Carrie Soto is. Een man die niet bang is voor een sterke vrouw. Een fijn personage.

Boek dat je aan het huilen maakte

Deze huilebalk heeft minder gehuild dit jaar. Er waren maar een handjevol boeken die me ontroerden. Pleegkind van Claire Keegan is één van de twee boeken die ik vijf sterren gaf. Ik heb het hardst gehuild tijdens het lezen van dit boek. Het gaat over de stille Cait die tijdelijk gaat wonen bij de Kinsella's en daar opbloeit door hun liefdevolle zorgen. Het is een hardverscheurend mooie novelle, die echt bij me binnen kwam. 

Boek dat je blij maakte

Ik heb iets met Emily Henry en haar boeken. Ik las People we meet on vacation op mijn eerste vakantiedag. Misschien had het met de aangename temperatuur te maken. Misschien was ik zelf lekker ontspannen. Maar misschien was het gewoon een goede feelgood met fijne personages. Ik werd blij van de scherpe dialogen en de grappige onderonsjes. Ik heb meerdere keren hardop gelachen en af en toe een traantje moeten wegslikken. Het zoete feelgood einde paste perfect bij de bijna perfecte feelgood.

Het mooiste boek dat ik kocht

Het zonnetje in huis van Jill Mansell is een plaatje om te zien. Ik kocht de limited edition met bedrukte boekranden. 

Nog te lezen voor het einde van 2023

De teller van de reading challenge staat op 59 van 100. Van de challenge categorieën zijn nog 10 vakjes leeg. Ik denk dat dat beide voornemens haalbaar zijn.  Daarnaast wilde 23 boeken in het kader van diversiteit lezen. Met 10 van de 23 lig ik achter op schema. Ik word een klein beetje zenuwachtig dat ik dit niet ga halen. 

Wat wil jij kwijt over dit afgelopen half jaar? Wat was je mooiste, grappigste, slechtste, verrassendse boek van de eerste helft van 2023? Of ga je zelf nog een overzicht maken?