Afgelopen zaterdag tijdens bookstoreday ben ik niet alleen gaan luisteren naar De laatste getuige van Frank Krake, maar ben ik ook nog naar boekhandel Venstra in Amstelveen gereisd om daar een interview met Jan van Aken bij te wonen.
Al een tijd staat zijn boek De ommegang hoog op mijn NTL-lijst en ik wilde er graag iets meer over horen, natuurlijk het liefst van de schrijver zelf!

Toen ik bij de boekwinkel aankwam viel me al gelijk het verschil op met de vorige boekwinkel: dit was een enorm grote en vooral moderne boekwinkel, met een leescafé erbij. 
Eenmaal binnen zag ik al snel op dat ze het assoritment uitgebreid hebben met allerlei andere artikelen, zo zag ik bij de afdeling met kookboeken ook mooie schalen en luxe verpakkingen met pasta's en tappenades. erg origineel gevonden en mooi samengevoegd.

Ik was vroeg en ben gaan dwalen door de winkel tot ik bij de tafel met bookstoreday-aanbiedingen kwam....ik kon het niet laten en moest toch even kijken wat er hier nog tussen lag, je weet het maar nooit!
Al snel besloot ik Het weeshuis voor verlaten verhalen van Annejet van der Zijl mee te nemen, alleen al om de schitterende titel!
Daarna las ik de achterflap van Muilhond van Inge Schilperoord...
Ineens hoorde ik een vrolijke stem naast mij zeggen: "oh die is echt zo goed, echt zo'n mooi boek! Als je dat leest dan grijpt het je echt bij de strot en kun je het niet meer wegleggen!", aldus de boekverkoopster.
Terwijl ze verder liep verscheen er een glimlach om mijn mond, daar had ik zo maar even een tip van een boekverkoopster te pakken! Een categorie van de reading challenge die ik nog niet weggestreept had :-)
Ik hoef denk ik niet meer te vertellen dat ik het boek onmogelijk terug kon leggen he??

Het was nog steeds vroeg dus besloot ik om een plekje te zoeken in het leescafé en onder het genot van een kop jasmijnthee en een heerlijk gebakje alvast even mijn aanwinsten te bewonderen.
Echt een heerlijk stekje zo om even rustig van een boek te genieten!

Daarna luisteren naar het interview met Jan van Aken....
Het viel me al snel op dat een interview misschien niet de juiste keuze was in dit geval, je merkte dat van Aken af en toe zo opging in zijn verhaal dat hij de vraag helemaal vergat en zelf vond ik de onderbrekingen van de interviewer soms nogal storend.
Maar interessant was het zeker!

Jan van Aken was niet heel scheutig met het geven van een samenvatting van het verhaal, hiermee zou hij al snel teveel verklappen vond hij en ach hier kon ik het wel mee eens zijn, de dingen die hij wél vertelde prikkelden de nieuwsgierigheid al genoeg.
Voor mij was het snel duidelijk dat dit behalve een schitterend historisch verhaal ook echt een boek is voor lezers die wel van een puzzel houden en graag op zoek gaan naar de diepere lagen en verborgen elementen!

Al snel kwam van Aken bij zijn slotwoord waarin geschreven staat: 'Alle anachronismen, paaseieren of glazen muilen zijn opzettelijk.' dit wou hij toch even toelichten.
In een van zijn eerdere historische boeken heeft hij iemand een tomaat laten eten, terwijl tomaten in die tijd in dat gebied nog totaal onbekend waren, een foutje van de schrijver, niet genoeg onderzoek gedaan!
Maar inmiddels heeft hij er een soort sport van gemaakt om in elk boek dat hij schrijft een tomaat te verstoppen, niet letterlijk benoemd maar soms door een personage een naam te geven die Latijns is voor een tomatensoort.
En ja ook in De ommegang heeft hij een tomaat verstopt! Waar, dat ging van Aken natuurlijk niet verklappen, dat is voor de oplettende lezer.

Dit soort dingen die niet door alle lezers begrepen zullen worden is wel zijn kenmerk geworden, soms verwerkt hij grappen in zijn boek die slechts door enkelen gezien en begrepen zullen worden. Vaak wordt hem gevraagd of hij ze dan wel in het verhaal moet stoppen. Tuurlijk was het antwoord, als je een lezing geeft en er zitten maar twee lezers in de zaal dan ga je toch ook niet naar huis? Nee, dan geef je gewoon de lezing! Dit zijn wel de twee échte lezers van jouw boek, dus ook een grap die slechts door twee personen begrepen kan worden mag in het boek.

De ommegang is een historische roman over de mogelijkheden en beperkingen van het geheugen. Vroeger toen de meeste mensen nog niet konden schrijven moest men andere manieren vinden om datgene wat je meegemaakt had te onthouden. Een veel toegepaste manier was het bouwen van een soort kamertjes in je geheugen waarin je de gebeurtenis in een bizarre, absurde vorm opsloot. Juist door die absurditeit bleef je de gebeurtenis onthouden. 
Tegenwoordig hebben we deze kamertjes in ons geheugen niet meer nodig, men heeft allerlei manieren, vooral via social media om gebeurtenissen vast te leggen en te bewaren. De geheugenkamertjes uit De ommegang waren eigenlijk dus een heel vroege voorloper van social media ;-)

Een mooie verwijzing naar het internet van vele eeuwen later zit verstopt in de naam van de hoofdpersoon uit het boek: Isidorus, dit is namelijk ook de naam van de beschermheilige van het internet.

Tja dit alles was voor mij eigenlijk al genoeg om er helemaal van overtuigd te zijn dat ik dit boek wil lezen!
Want er zitten ongetwijfeld nog veel meer mooie dingen in het boek verwerkt, dingen die ik graag zou willen vinden.....
Dus ook dit boek werd gekocht en ik liet het gelijk ook weer signeren.
Jan van Aken schreef er ook nog een 'boodschap' in die zonder dat hij het kon weten wel heel mooi toepasselijk was voor mij....ik heb namelijk wel iets met huizen en gebouwen (al zijn ze dan erg klein, schaal 1:25!)