Ik was al een tijdje erg nieuwsgierig naar het nieuwe boek van Markus Zusak. Dolblij was ik dan ook toen ik De bruggenbouwer ontdekte in de grote stapel boeken die ik won via het Bol.com leesmagazine op facebook.
Omdat ik dit boek absoluut op korte termijn wilde lezen besloot ik het op de lijst te zetten voor een samen-lezen-is-leuk-project, en gelukkig wilde Wendy met mij mee lezen!

Voor het lezen

Wendy: Toen ik je buddyread lijst zag was mijn keuze snel gemaakt, "de bruggenbouwer" stond al even op mijn wil ik lezen lijstje, met een rugzak vol verwachtingen. Ik heb zo genoten van Zusak zijn oorlogsroman de boekendief, de film was voor mij een flop, een flauw afkooksel van een prachtig boek. Zusak heeft een specifieke vertellende schrijfwijze waar je van moet houden, dat verwacht ik nu ook wel. Als ik de korte inhoud lees denk ik dat we een familieroman gaan lezen met donkere geheimen, en juist daar hou ik van, geen zeemzoet maar een verhaal dat er staat.
Ja, mijn verwachtingen zijn hoog dus zal ik strenger gaan beoordelen. 

De cover

Hetty: De cover van het boek sprak mij niet echt aan, druk met veel kleurtjes en eigenlijk drongen de precieze afbeeldingen niet helemaal tot mij door, het was gewoon een wirwar van kleuren wat mij betrof.
De tekst op de achterflap sprak mij dan wel weer aan…vijf broers die het moeten zien te redden zonder ouders omdat hun moeder overleden is en hun vader gevlucht is. Wat doet dit met zulke jonge jongens? En wat als de vader dan plotseling terugkomt met een verzoek waar één van de broers op in gaat, wat doet dit met de onderlinge verhoudingen? Dat zijn precies de psychologische kantjes die mij in een boek vaak erg aanspreken.

Wendy: De cover geeft niet veel prijs, het komt trouwens bij mij nogal chaotisch over. Ik zou hem op basis van de cover alleen zeker niet kiezen, de korte inhoud en ja de auteur integendeel wel!

Het begin

Wendy: Ik las de laatste bladzijden en zuchtte…een parel maar voordat je de echte parel leest, moet je de schelp openen. Deze schelp is vooral het eerste hoofdstuk, wat een ongemakkelijk begin, alsof ik me er echt doorheen moest worstelen. Was het verwarrend of was het de schrijfwijze waar ik echt moest in komen, ik kan er niet echt mijn vinger op leggen. Volgens mij zijn er dan wel lezers die het boek dicht gooien en ook zuchten, toch geef ik al de eerste tip, geduld eens je de schelp hebt geopend, subliem! 

Hetty: Ook ik vond het begin van het boek nogal verwarrend....de twijfel sloeg toe: was dit echt dezelfde schrijver als die van De boekendief? De stijl leek zo anders, ik wist er niet goed raad mee. Het is natuurlijk al een hele tijd geleden dat ik De boekendief las, maar ik kan me goed herinneren dat de schrijfstijl me onmiddelijk greep en niet meer losliet....wat was dit dan?
Maar opgeven is geen moment in me opgekomen, ik las door, wie weet zou het nog anders, beter, mooier, worden....
En dat werd het. Absoluut!

Het verhaal

Hetty: Vijf broers die het alleen moeten zien te redden omdat hun moeder overleden is en hun vader gevlucht is. Vijf broers die nog lang niet volwassen zijn, maar waarvan de oudste zich verantwoordelijk voelt en zich daarnaar probeert te gedragen.
Langzaamaan wordt hun verhaal vertelt, maar niet alleen dat van de broers, want alles begint met de ouders en het is dan ook vooral dat verhaal wat de kern van dit boek vormt.

Het verhaal zit verder vol met mooi gevonden symbolen die een belangrijke rol innemen in het leven van de vijf broers, ze bieden hen houvast en troost. Zelfs de vele huisdieren, vijf stuks, lijken af en toe een symbolische waarde te hebben. Daarnaast spelen de klassiekers van Homerus Ilias en Odysee een belangrijke rol, alsmede de bouwkunst en Michelangelo.

Wanneer de vader na jaren van afwezigheid ineens weer in de keuken staat met een verzoek om hulp is er slechts één broer die hem te hulp schiet, iets wat de verhoudingen op scherp zet, in zo’n grote mate dat de betreffende broer het moeilijk vind om weer terug te keren maar tegelijkertijd wel beseft dat dit noodzakelijk is, er moet iets uitgevochten worden wat niet langer genegeerd kan worden.

Wendy: De auteur trekt je mee in de wereld van de Dunbar jongens, een wereld van zoeken, verdriet maar ook vreugde, loslaten en pijn. Het is geschreven op een zeer vertellende wijze en het personage Matthew (de verantwoordelijke van de Dunbar jongens) spreekt ook echt de lezers aan, met het gevolg dat het me meetrok in het verhaal, in het leven van de jongens. 

De schrijfstijl

Wendy: 

De auteur heeft een bijzondere schrijfwijze, tijdens het lezen geeft hij telkens een stukje van een puzzel en wacht tot het einde om het geheel voor te schotelen aan de lezers.  Prachtige vergelijkingen, zelfs de vaat kan de auteur op een uitstekende manier beschrijven:

Om me heen stond de vaat schoon en glinsterend, als een bijzonder, exotisch museumstuk.

Daar blijft het niet bij, het  liefdesverhaal van de ouders wordt als een sprookje verteld, broos en heel teder. Er worden telkens tijdsprongen gemaakt maar het klikt zo goed in elkaar, dat de ene tijdsprong een deur opent voor het verdere verhaal, waardoor je de personages beter begrijpt en een evolutie ziet in hun levensbeslissingen.  Mijn tweede tip, het is een boek dat je in één keer moet kunnen uitlezen, normaal lees ik verschillende boeken door elkaar maar vanaf het begin had ik het gevoel dat hier toch wel wat concentratie voor nodig was, eerlijk is eerlijk ik kon het ook niet meer wegleggen. 

Ilias en Odysee

Hetty: Voor moeder Penelope zijn er twee boeken ontzettend belangrijk, ze herinneren haar aan haar vader die ze achter moest laten tijdens haar vlucht naar de vrijheid: Ilias en Odysee, de boeken waar haar vader altijd uit voorlas. Ze kan dan ook niet anders dan haar zoons al van jongs af aan bekend maken met deze spannende verhalen.

Wanneer hun moeder overleden is spreekt het dan ook bijna vanzelf dat de huisdieren die één voor één hun intrede in het huis doen namen uit deze klassiekers meekrijgen (kat: Hector, vis: Telemachus, muilezel: Achilles en duif: Achamemnon). Ook leest de oudste broer voor uit deze boeken wanneer ze herdenken dat het een jaar geleden is dat hun moeder stierf.

Wanneer je dieper graaft zul je ongetwijfeld meer verbanden ontdekken tussen het gezin en de twee klassiekers. Want heet de moeder niet Penelope net zoals de vrouw van Odysseus? En is het niet de vader die het gezin ontvlucht, zoals Odysseus op reis gaat?

De steenhouwer

Hetty: Een ander boek dat een belangrijke rol inneemt in het verhaal is De steenhouwer over Michelangelo en zijn bekende beeldhouwwerken zoals de David en de slaven. Voor zover ik heb kunnen nagaan is dit (helaas!) een fictief boek.

Vader Michael had buiten dit boek om al een grote fascinatie voor Michelangelo nadat hij deze kunstenaar ooit aantrof op een kalender die in een liefdadigheid pakket zat dat hij als kind kreeg omdat zijn vader in een brand verongelukt was.

Symbolische waarde

Hetty: In het gehele boek komen er allerlei voorwerpen voor die een speciale waarde hebben voor één van de familieleden omdat ze doen denken aan een andere persoon of belangrijke gebeurtenis.
Zo zijn er bijvoorbeeld de huisdieren, een aansteker met gegrafeerde tekst, een pion van een monopoliespel, en vooral een wasknijper.

Stukje bij beetje wordt verklaard waarom deze voorwerpen een speciale waarde hebben en waar ze voor staan, vooral de reden waarom broer Clay altijd een wasknijper bij zich draagt in zijn broekzak is erg aangrijpend, maar ook erg goed te begrijpen.

Bruggen bouwen

Wendy: 

De cover begrijp ik nu ook beter na het lezen van het verhaal en de titel zo duidelijk, het heeft zeker twee betekenissen (bron Algemeen Nederlands woordenboek)

een bruggenbouwer:

1. iemand die   voor zijn beroep bruggen bouwt

2. iemand die bevolkingsgroepen of hun opinies nader tot elkaar brengt door hun                                      onderlinge tegenstellingen te verkleinen.

Hetty: Natuurlijk is ook de titel van het boek iets wat symbolisch opgevat kan worden.
Naast het letterlijke bouwen van de brug bij het nieuwe huis van  vader Michael waar zoon Clay hem bij helpt is er ook de symbolische betekenis van een verbinding maken. Een verbinding tussen de in de steek gelaten broers en hun vader die zij de bijnaam ‘de moordenaar’ gegeven hebben. Het is Clay die zorgt voor een verbinding tussen beide kampen, door hem worden ze gedwongen contact met elkaar te hebben en zullen ze misschien uiteindelijk in staat zijn om de strijdbijl te begraven.

De sterren

Wendy: Een mooie roman met een sluier van verdriet in de wereld van de Dunbars, een aanrader van jewelste mits met een begin waar ik enig geduld voor moest hebben.  Ik ben blij dat dit een buddyread was (dus dikke dank je wel Hetty)  want dan had ik één van de lezers geweest die dit boek met en zucht terug in de kast had gelegd!  Vier sterren waardig!

Hetty: Na de eerste twee hoofdstukken ofzo zat ik ineens helemaal in het verhaal en was het volop genieten...zo mooi viel alles op zijn plek, zo goed gevonden waren de symbolen en de manier waarop het hele plaatje langzaamaan onthult werd...schitterend!!
Ik geef het boek 4,5 ster....een halve extra vanwege de mooie toevoeging van de Odysee, daar heb ik wel wat mee! Op de basisschool had ik een leraar die altijd de mooiste en spannendste verhalen kon vertellen over ene Odysseus, we hingen aan zijn lippen en konden niet wachten op het vervolg, dus ja Homerus werkt ook zeker voor jonge kinderen en is dus geloofwaardig in dit verhaal verweven...al had ik destijds geen idee wie Homerus was ;-)